Biografia
Tomasz Mann urodził się w 1875 roku w Lubece. Pochodził z zamożnej mieszczańskiej rodziny, jego ojciec był handlarzem zboża i senatorem miasta. Po śmierci ojca Mann wraz z rodziną zamieszkał w Monachium, gdzie jako wolny słuchacz uczęszczał na uniwersytet. Wcześnie zaczął tworzyć pierwsze utwory literackie, w roli powieściopisarza debiutował zaś w 1900 roku. W 1905 roku Mann ożenił się z Katią Pringsheim, córką profesora matematyki Uniwersytetu Monachijskiego. Z tego związku przyszło na świat sześcioro dzieci. Dwóch synów pisarza: Klaus i Michał popełniło samobójstwo, podobnie jak dwie siostry autora „Czarodziejskiej góry” – Carla i Julia.
Pod pozorem udanego życia rodzinnego Mann skrywał swoją homoseksualną orientację. Przez całe życie miewał liczne romanse z mężczyznami, a jego skłonności znalazły również wyraz w twórczości literackiej. W czasie I wojny światowej i w okresie republiki weimarskiej pisarz angażował się politycznie. W 1929 roku został laureatem Literackiej Nagrody Nobla za powieść „Buddenbrookowie”.
Po dojściu Hitlera do władzy w Niemczech Tomasz Mann wraz z rodziną zamieszkał w Szwajcarii, krótko przebywał również w Czechosłowacji. Niedługo przed wybuchem II wojny światowej przeniósł się zaś do Stanów Zjednoczonych. Po klęsce Hitlera pisarz nie wrócił do Niemiec, przebywał w USA i w Szwajcarii. Zmarł w 1955 roku w Zurychu.
Charakterystyka twórczości
Tomasz Mann jest uważany za jednego z najwybitniejszych pisarzy XX wieku. Zasłynął jako autor powieści i opowiadań poruszających najbardziej ważkie tematy związane z kulturą Europy, tradycyjną moralnością czy ładem społecznym. Pierwsza wielka powieść Manna – „Buddenbrookowie” to saga rodzinna rozgrywająca się w środowisku niemieckiego mieszczaństwa. Twórca niezwykle trafnie zrekonstruował tu charakterystyczny dla tej warstwy system wartości opierający się na rodzinie, firmie i podtrzymywaniu tradycji handlowej.
Za najwybitniejsze dzieło Manna uchodzi natomiast „Czarodziejska góra” (1924), powieść, której akcja rozrywa się w sanatorium w Davos niedługo przed wybuchem I wojny światowej. Pisarz wykreował tu symboliczny obraz kryzysu kultury europejskiej. Istotne znaczenie w dorobku Manna ma również cykl „Józef i jego bracia”, w którym autor wykorzystał biblijne postaci w funkcji uniwersalnych kulturowych archetypów. Warto również pamiętać o romantycznych inspiracjach Manna, zwłaszcza twórczością Johanna Wolfganga Goethego, o czym świadczą powieści „Lotta w Weimarze” (1939) oraz „Doktor Faustus” (1947).