Biografia
Irena Jurgielewiczowa (właśc. Irena Jurgielewicz z domu Drozdowicz) – polska powieściopisarka i pedagog; autorka książek dla młodzieży. Urodziła się 13 stycznia 1903 r. w Działoszynie koło Wielunia. Zmarła zaś 25 maja 2003 r. w Warszawie. Była żoną malarza Mieczysława Jurgielewicza.
Studiowała filologię polską na Uniwersytecie Warszawskim, uzyskując nawet w 1928 r. stopień doktora (studiowała też pedagogikę w Wolnej Wszechnicy Polskiej). W 1929 r. pisarka wyjechała do Francji. Po powrocie w 1930 r. rozpoczęła pracę jako wykładowca w WWP.
W czasie okupacji wykładała na tajnych kompletach. Była też żołnierzem Armii Krajowej. W 1944 r. wywieziono ją do obozu jenieckiego w Niemczech, gdzie przebywała dwa lata. Po powrocie do kraju w latach 1947 – 1950 prowadziła wykłady na Uniwersytecie Warszawskim. W latach 1950 – 1954 była też kierownikiem literackim Państwowego Teatru Nowej Warszawy. W tym samym mniej więcej czasie rozpoczęła pracę jako nauczycielka. Została też członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Od 1954 r. poświęciła się już wyłącznie pracy literackiej.
Na wniosek dzieci uhonorowano ją Orderem Uśmiechu. Pisarka otrzymała też nagrodę Prezesa Rady Ministrów oraz nagrodę Miasta Warszawy.
Charakterystyka twórczości
Pisarka debiutowała jako eseistka w 1933 r. na łamach czasopisma „Wiedza i Życie”. Napisała wiele utworów – pierwsze przeznaczone były dla dzieci (1948 r., „Historia o czterech warszawskich pstroczkach” – debiutancka książka pisarki). Potem powstały m. in. „O chłopcu, który szukał domu” (1957 r.), „Kajtek, warszawski szpak” (1958 r.), „Jak jeden malarz chciał namalować szczęśliwego motyla” (1960 r.).
Wielką popularność i uznanie zdobyły też utwory skierowane dla starszych czytelników i dla młodzieży. Wśród nich warto wymienić psychologiczne powieści dla młodzieży takie jak: „Niespokojne godziny” (1964 r.), „Wszystko inaczej” (1968 r.), „Inna?” (1975 r.) czy wreszcie najbardziej popularny „Ten obcy” (1961 r.). Ta ostatnia książka została nawet umieszczona w 1964 r. na Liście Honorowej IBBY i doczekała się wielu tłumaczeń.
Irena Jurgielewiczowa jest z całą pewnością jedną z najpopularniejszych polskich autorek powieści, opowiadań i sztuk scenicznych dla dzieci i młodzieży. Jej twórczość łączy znajomość psychiki i problemów młodych ludzi z jednoczesnym wnikaniem w ich etyczne i intelektualne rozterki.
Autobiograficzny tom wspomnień z młodości „Byłam, Byliśmy” trafił do finału Literackiej Nagrody NIKE 1998 r. Czytelnicy w swych listach do pisarki doceniali to, że jest „mądra, ale nie przemądrzała; patriotyczna, ale nie nacjonalistyczna”.
Pisarka do końca swych dni zachowała humor i jasność umysłu. Zmarła w 2003 r. w wieku 100 lat.
Twórczość:
• 1948: Historia o czterech pstroczkach
• 1949: Literatura najłatwiejsza
• 1950: Wiewiórcza mama
• 1954: KETSIS, Lubiński szczur
• 1957: O chłopcu, który szukał domu
• 1958: Kajtek, warszawski szpak
• 1960: Jak jeden malarz chciał namalować szczęśliwego motyla
• 1961: Ten obcy (powieść)
• 1963: Rozbita szyba (opowiadanie)
• 1964: Niespokojne godziny
• 1968: Wszystko inaczej (powieść obyczajowa)
• 1975: Inna?
• 1982: Strategia czekania
• 1997: Byłam, byliśmy (autobiografia).