Czy chciałbyś przenieść się na kilka dni do Narnii i poznać tę krainę? Dlaczego? | wypracowanie

Szarość, przeciętność i jednakowość każdego naszego dnia, który prawie niczym nie różni się od poprzedniego sprawia, że często zapominamy, że może istnieć (przynajmniej w naszej wyobraźni) świat inny, baśniowy, tak piękny jakby wprost wyjęty z naszych marzeń i snów. A gdybyśmy mogli choć na moment przenieść się do tej krainy i zakosztować życia dotychczas nam niedostępnego? Taka właśnie jest cudowna kraina Narnia z powieści C. S. Lewisa pt. „Opowieści z Narnii”.

Chciałabym choć na moment przenieść się do tego świata, choćby po to, by doświadczając jego magii, móc na nowo rozeznać, co jest dobrem, a co złem. W świecie Narnii możemy sami stawać do walki, by zatriumfowało braterstwo, miłość, poświęcenie i miłosierdzie. Narnia pozwala nam poznać siłę ofiary i przebaczenia, tego, co może zdziałać wiara i nadzieja, prawdziwa miłość i przyjaźń. Poznajemy więc prymarne wartości w naszym życiu, uczymy się, że dobro i zło mają swoje konsekwencje, a rozwój i szczęście jest możliwy tylko dzięki ostatecznemu zatriumfowaniu tego pierwszego. Kraina Narnii odsłania przed nami prawdę, że nasze życie powinna wypełniać walka o dobre, szlachetne i wartościowe cele. Wraz z Edmundem w końcu dochodzimy do wniosku, że najwyższy poziom w naszym życiu powinny zajmować wartości moralne i duchowe, a nie te czysto materialne (ptasie mleczko ofiarowane Edmundowi przez Białą Czarownicę).

„Opowieści z Narnii” zawierają w sobie wiele elementów pedagogicznych. Warto choćby na moment zanurzyć się w tym świecie, by odczuć i poznać znaczenie najbardziej szlachetnych wartości, których realizacja powinna być głównym celem naszego życia. W świecie Narnii wszystko jest możliwe jeśli tylko dostatecznie tego pragniemy. Chociaż rodzeństwo nie wierzy w historię Łucji, profesor Kirke wcale nie przekreśla jej wyobrażenia. Jego postawa ukazuje znaczenie godności i szacunku dziecka w procesie wychowawczym.

Do Narnii warto też wybrać się po to, aby na nowo odzyskać wiarę w człowieka, w jego dobre intencje i skłonności; w to, że w młodym człowieku zawsze są elementy dobra. Powieść ma też pewną misję pedagogiczną – niesie nam (odbiorcom) nadzieję, że mimo trudności i przeciwności losu zawsze dobro pokonuje zło. Ta myśl może stanowić spore pocieszenie zwłaszcza dla młodych współcześnie. W dzisiejszym świecie panuje przekonanie o bezsensowności i bezcelowości egzystencji, o nihilizmie i braku autorytetów. Z tego powodu wielu młodych ludzi może przeżywać wewnętrzne dramaty i zastanawiać się nad sensem swego życia. Narnia pozwala ten sens na nowo odnaleźć. Ponadto potrafi zaoferować coś więcej niż tylko wykreowany fantastyczny, wyjęty wprost z bajki świat magicznych stworów. Narnia uwikłana jest w odwieczny konflikt i również my czytelnicy musimy opowiedzieć się po którejś stronie. Nasz wybór ma równie dużą wartość jak wybór bohaterów, tym samym utwór niejako nas nobilituje i wyznacza nam dużą rolę. Sami jesteśmy zaangażowani w spór dobra ze złem i tak jak w codziennym życiu musimy stanąć po którejś stronie i ponieść tego konsekwencje. Musimy ocenić postawę i motywacje bohaterów, ocenić ich winę (Edmund), docenić poświęcenie i ofiarę (Aslan), a także miłość i bezinteresowną pomoc (Zuzanna, Łucja, Piotr). Czy warto angażować się w ten odwieczny spór? Wydaje mi się, że odpowiedź jest prosta. Z punktu widzenia teologicznego spór ten jest nieunikniony, a walka po stronie dobra jest naszym obowiązkiem. Walka z siłami zła i ciemności w Narnii, której jesteśmy świadkami pozwala nieść tak bardzo przecież nam potrzebną nadzieję na lepsze jutro, na to, że nasze życie ma sens i że mamy do spełnienia w życiu jakąś ważną powinność. Nadziei tej nie odnajdziemy w używkach, przyjemnościach czy w rzeczach materialnych. Nadzieję tę niesie nam Narnia, pokazując, że dobro zawsze zwycięży zło i że wyjście można znaleźć z każdej nawet z bardzo trudnej sytuacji. Z tego też powodu „Opowieści z Narnii” mogą stać się niezwykle cenną lekturą, zwłaszcza dla młodych ludzi zagubionych w trudnych realiach współczesności. Narnia może zmieniać też negatywne nastawienie do nauk Kościoła, gdyż Lewis wiele treści przekazuje nam w formie biblijnych paraleli. W ten sposób możemy otworzyć się na treści i sensy moralne, co może stać się przyczyną sięgnięcia po Pismo Św., którego wartości nie będą już dla nas tak odległe jak na początku.

Wejście w świat Narnii pozwala zatem uwrażliwić czytelników, otworzyć ich serca i umysły na nowe treści. Pozwala nam wniknąć w sens istnienia i niejako może stać się też drogowskazem, który ukierunkuje nasze myślenie, nasze postrzeganie siebie, świata i swojego w nim miejsca. Ponadto książka promuje postawę przebaczenia drugiemu człowiekowi – przebaczenia całkowitego i bezinteresownego. Przebaczenia, które nie musi wiązać się z czynieniem drugiemu człowiekowi wyrzutów (Aslan przebacza wszak Edmundowi). Świat Narnii uczy też tolerancji. Przykładowo w Narnii panowało błędne przekonanie, że wszystkie olbrzymy są złe, podczas gdy olbrzym Grzmotołup był bardzo przyjacielski i pomagał bohaterom w walce ze Złą Czarownicą.

„Opowieśći z Narnii” to wzruszająca, przemawiająca do serca, umysłu i wyobraźni lektura. To historia o przebaczeniu i nadziei, o tym, że warto walczyć w obronie słusznych celów. Powieść prezentuje też ogromną moc i siłę miłości, braterstwa i przyjaźni, dzięki którym można znaleźć wyjście z każdej nawet najtrudniejszej sytuacji. W utworze pełno jest też elementów chrześcijańskiej pedagogii z jednoczesnym uwzględnieniem afirmacji godności ludzkiej (zwłaszcza godności dziecka). Czytając utwór Lewisa, mamy wrażenie, że opisanym przygodom czwórki bohaterów: Łucji, Zuzanny, Piotra i Edmunda towarzyszy zawsze Osoba Jezusa. W jego postać wciela się Władca Narnii – Lew Aslan.

Świat Narnii jest tak piękny i urzekający, że z chęcią choć na kilka dni bym się do niego przeniosła. W dzisiejszym, zmechanizowanym, bezdusznym i okrutnym świecie brak jest miejsc, w których można by poczuć się całkowicie i prawdziwie wolnym, w którym można by zagłębić się w siebie i w zrozumieniu siebie poznać sens swego człowieczeństwa. Przenosząc się do Narnii, mamy możliwość przypomnieć sobie swe dziecięce marzenia i fantazje. Mamy okazję na powrót stać się dzieckiem – szlachetnym, bezinteresownym, jednoznacznie rozumiejącym istotę dobra i zła, stawiającym pytania o ich przyczynę, ale i gotowym poświecić się w walce o zwycięstwo najwyższych, dobrych i szlachetnych wartości. Narnia na nowo przywraca nam też nadzieję na to, że nasze życie ma wielki sens. Zawsze w chwilach, smutku, zwątpienia, w chwilach, gdy tracimy rozeznanie między tym, co dobre, a co złe ratunku powinniśmy szukać właśnie w tym niezwykłym, cudownym świecie, gdzie wszystko ma swój porządek i czemuś służy.

Przebywając w świecie Narnii, potrafię zapomnieć o wszystkim co dzieje się wokół i zagłębić się we własne, wewnętrzne rozważania nad istotą człowieczeństwa. W Narnii można się uczyć i bawić, beztrosko marzyć, bujać w wyobraźni, a jednocześnie doświadczać magii i siły prawdziwej, potrafiącej wszystko zmienić, miłości.