Rzadko kiedy jedno nazwisko uznać można za symbol całego pokolenia. Taki przypadek zachodzi jednak, gdy mowa o pokoleniu tak zwanych Kolumbów – niejako syntezą życiorysów wszystkich tych młodych ludzi wydaje się postać Krzysztofa Kamila Baczyńskiego.
Kolumbowie – to słowo kojarzy się z tragizmem i zagładą. Mowa o Polakach urodzonych w okolicach 1920 roku. To młodzież, która wchodziła w dorosłość w czasie trwania II wojny światowej. Zamiast normalnych doświadczeń dorastającego człowieka, takich jak studia, czy pierwsza praca, trafili oni do piekła, jakim stała się Europa pod okupacją hitlerowskich wojsk. Wielu z nich straciło życie – w tym Baczyński właśnie. W jego też wierszach losy pokolenia zyskały najpełniejszy wyraz artystyczny.
Już w 1941 roku, kiedy to wojna totalna na pełną skalę dopiero się zaczęła (wraz z niemieckim atakiem na Związek Sowiecki), Baczyński pisał o młodym człowieku, który dorasta do trumny („Pokolenie”). Trudno jednak o inne dorastanie w świecie, sprawiającym wrażenie skażonego przez totalitarnego najeźdźcę. W wierszu „Ten czas” przedstawione są skutki nalotów, które wydają się sprzeczne z naturą: drzew upiory wydarte ziemi – drżą, Niebo krwawe, do róży/ podobne - leży na nas jak pokolenia gór. Nie trzeba jednak bombardowań, by czuć lęk – groza nie opuszcza mieszkańców Generalnego Gubernatorstwa nawet we snach:
„Ludzie w snach ciężkich jak w klatkach krzyczą („Pokolenie II) Można wręcz poczuć, że w powietrzu zło się jeży („Elegia o chłopcu polskim”).
Trudno więc dziwić, że młody człowiek pędzi życie niemal zwierzęce, pełne lęku i cierpienia:
Odchowali cię w ciemności, odkarmili bochnem trwóg,
przemierzyłeś po omacku najwstydliwsze z ludzkich dróg.(„Elegia…”).
W wierszach Baczyńskiego odczuć można brak nadziei. Poeta przeczuwa, iż całe pokolenie zmierza ku zagładzie – i jedyne, na co liczy, to wspomnienie bliskich i krzyż nad grobem. Nie ma on wątpliwości, że trzeba podjąć walkę ze złem, w jego twórczości nie widać nihilizmu. Jednak Baczyński nie wątpi tez, że walka owa dla niego i jego rówieśników skończy się śmiercią.
Wiele osób żali się na to że ich życie jest nudne. „Dzień mija za dniem i każdy jest podobny do poprzedniego” mówią się. Ale z drugiej strony...
Zabicie drugiego człowieka we wszystkich kulturach uchodzi za doświadczenie ekstremalne. Nawet w okresach brutalnych i okrutnych odebranie życia uznawano za najgorszą zbrodnię...
Miasta są areną ludzkiego życia już od starożytności. Każda epoka wytworzyła indywidualny obraz tej przestrzeni. Renesans dążył na przykład do stworzenia miasta idealnego...
Jak wygląda kraina wiecznej szczęśliwości? Ha nikt tego nie wie! W końcu nawet święty Paweł mówił że „ani ucho nie słyszało ani oko nie widziało”...
Wiersz zatytułowany „Testament mój” napisał Juliusz Słowacki na przełomie lat 1839 - 1840 będąc w tym czasie w Paryżu. Dzieło odbija nastrój...
Przedstawione utwory to dzieła które powstały w czasie romantyzmu a ich autorem był Adam Mickiewicz. Przywołane fragmenty pochodzące z „Dziadów”...
Literatura stanowi doskonałą rozrywkę. Pozwala nam obcować z fascynującymi postaciami śledzić niezwykłe wydarzenia poznawać odległe kraje. Ale nie tylko – książki...
Jan Kochanowski należał do najwybitniejszych postaci polskiej kultury w tak zwanym „złotym wieku” naszego państwa (XVI stulecie). Był on prawdziwym człowiekiem...
Powieść Franza Kafki „Proces” zaliczana jest do najważniejszych literackich arcydzieł XX wieku. Uznaje się wręcz że na jej spisanych w latach 1914-1915 stronnicach...