Rzadko kiedy jedno nazwisko uznać można za symbol całego pokolenia. Taki przypadek zachodzi jednak, gdy mowa o pokoleniu tak zwanych Kolumbów – niejako syntezą życiorysów wszystkich tych młodych ludzi wydaje się postać Krzysztofa Kamila Baczyńskiego.
Kolumbowie – to słowo kojarzy się z tragizmem i zagładą. Mowa o Polakach urodzonych w okolicach 1920 roku. To młodzież, która wchodziła w dorosłość w czasie trwania II wojny światowej. Zamiast normalnych doświadczeń dorastającego człowieka, takich jak studia, czy pierwsza praca, trafili oni do piekła, jakim stała się Europa pod okupacją hitlerowskich wojsk. Wielu z nich straciło życie – w tym Baczyński właśnie. W jego też wierszach losy pokolenia zyskały najpełniejszy wyraz artystyczny.
Już w 1941 roku, kiedy to wojna totalna na pełną skalę dopiero się zaczęła (wraz z niemieckim atakiem na Związek Sowiecki), Baczyński pisał o młodym człowieku, który dorasta do trumny („Pokolenie”). Trudno jednak o inne dorastanie w świecie, sprawiającym wrażenie skażonego przez totalitarnego najeźdźcę. W wierszu „Ten czas” przedstawione są skutki nalotów, które wydają się sprzeczne z naturą: drzew upiory wydarte ziemi – drżą, Niebo krwawe, do róży/ podobne - leży na nas jak pokolenia gór. Nie trzeba jednak bombardowań, by czuć lęk – groza nie opuszcza mieszkańców Generalnego Gubernatorstwa nawet we snach:
„Ludzie w snach ciężkich jak w klatkach krzyczą („Pokolenie II) Można wręcz poczuć, że w powietrzu zło się jeży („Elegia o chłopcu polskim”).
Trudno więc dziwić, że młody człowiek pędzi życie niemal zwierzęce, pełne lęku i cierpienia:
Odchowali cię w ciemności, odkarmili bochnem trwóg,
przemierzyłeś po omacku najwstydliwsze z ludzkich dróg.(„Elegia…”).
W wierszach Baczyńskiego odczuć można brak nadziei. Poeta przeczuwa, iż całe pokolenie zmierza ku zagładzie – i jedyne, na co liczy, to wspomnienie bliskich i krzyż nad grobem. Nie ma on wątpliwości, że trzeba podjąć walkę ze złem, w jego twórczości nie widać nihilizmu. Jednak Baczyński nie wątpi tez, że walka owa dla niego i jego rówieśników skończy się śmiercią.
Niegdyś podróże zarezerwowane były tylko dla nielicznych. Przed wiekami przemieszczanie się z jednego miejsca na drugie było długotrwałe drogie i niebezpieczne....
Powieść realistyczna wykształcona została w XIX stuleciu. Ten nowy gatunek zgodnie z założeniami realizmu jako nurtu w literaturze dążył do jak najściślejszego i najbardziej...
Przeciętny dzień mieszkającego w Hobbitonie pana Bagginsa upływał na przyjemnościach oferowanych przez jego niezwykle komfortową norkę. Jedzenie lektury wygodny fotel...
Główny bohater „Cierpień młodego Wertera” należy do grona postaci literackich które niedyskretnie wymknęły się poza karty powieści i zaczęły...
We wstępie do „Potopu” narrator opowiada o pułkowniku Herakliuszu Billewiczu. Ten żarliwy patriota zaznaczył w testamencie że jego wolą jest aby wnuczka panna...
Dwie mogiły w „Nad Niemnem” Elizy Orzeszkowej oznaczają dwie tradycje i dwa systemy wartości do których odwołuje się autorka powieści. Znamienne że...
Przemoc od wieków towarzyszyła ludzkości. W czasie wojen ludzie tracili życie tysiącami. Dwory królewskie plamiła krew rozlewana w skutek niezliczonych spisków....
Tytuł powieści Gustawa Herlinga-Grudzińskiego „Inny świat” znajduje wyjaśnienie w treści książki. Jedna z bohaterek Natalia Lwowna nazywa bowiem w ten sposób...
Trzecia część „Dziadów” jest dziełem podejmującym niezwykle szeroką tematykę. Jednym z ważniejszych problemów pojawiających się w dziele Mickiewicza...
