Krzysztof Kamil Baczyński należał do pokolenia Kolumbów. Młodość tych ludzi, urodzonych w okolicach 1920 roku, przypadła na czas II wojny światowej. Wielu z nich nie przeżyło tego najkrwawszego z konfliktów, a jeśli nawet udało im się przetrwać, to przez całe życie pamiętali koszmar, którego byli świadkami. Baczyński napisał wiersz „Sur le point d'Avignon” w kwietniu 1941 roku. Wielu wydawało się wówczas, że przyszłość Europy zdana jest całkowicie na kaprysy Adolfa Hitlera. Wojska III Rzeszy okupowały olbrzymie połacie kontynentu i wydawały się niezwyciężoną potęgą. W kwietniu 1941 roku jeszcze nie przewidywano najgorszych zbrodni nazistów (te zaczęły się dopiero w czerwcu tego roku), ale brutalność ich rządów i tak była dojmująca. W tym kontekście trzeba rozpatrywać utwór Baczyńskiego. Wydaje się bowiem, że do pisania skłoniła autora potrzeba optymizmu – czegoś bardzo rzadkiego w tych mrocznych czasach. Poeta deklaruje:
Ten wiersz jest żyłką słoneczną na ścianie
jak fotografia wszystkich wiosen.
Dalej obserwujemy karnawałowe sceny tańca na moście w Awinion. Tańczą panowie, tańczą panie, cały świat wiruje w tym tańcu. Baczyński odwołuje się do tak pozytywnych skojarzeń, jak taniec właśnie, wiosna, zieleń, światło. Wydaje się, że autor pragnie skupić w jednym wierszu wszystko to, co kojarzy się z optymizmem, radością i życiem. W chwilach dziejowej burzy Baczyński pisze o kantyczkach deszczu.
Czy więc poeta pisze po prostu o ładnych i miłych rzeczach w złych czasach? Po części tak jest, jednak byłoby to nieco zbyt proste. Wiersz ma niejako drugie, utajnione dno. Jest nim pochwała poezji, jako takiej. Autor zdaje sobie przecież sprawę, że cuda, które opisuje, nie istnieją naprawdę. Magiczni panowie są niewidzialni. Ale właśnie w tym należy ujrzeć pochwałę mocy, jaką ma poezja. Bo skoro potrafi ona natchnąć nas do życia w chwilach cierpienia, skoro potrafi dać nam esencję radości – to czy ta poezja nie jest życiem samym?
Forma utworu (kilka informacji):
– nieregularna liczba sylab w wersie
– nieregularne rymy
– epitet (zielone, staroświeckie granie)
Streszczenie Mendel to 67 letni mężczyzna który od niemalże 30 lat prowadzi swój zakład introligatorski w miejscu w którym rozpoczyna się akcja. Staruszek...
Geneza George Orwell napisał „Folwark zwierzęcy” w 1944 roku. Na genezę książki złożyły się doświadczenia pisarza podczas wojny domowej w Hiszpanii oraz...
Dorobek artystyczny Williama Szekspira wciąż cieszy się olbrzymią popularnością. Jego dzieła nadal wystawianie są na deskach teatrów i stanowią źródło...
„Malowany Ptak” pozostaje najsłynniejszą powieścią Jerzego Kosińskiego. Tuż po premierze w 1965 roku książka stała się prawdziwym wydarzeniem literackim...
Geneza „Giaur” to powieść poetycka George’a Byrona która ukazała się w 1813 r. Co ciekawe to pierwszy utwór tego autora o tematyce związanej...
„Oda do młodości” to utwór który stanowi przedstawienie cech klasycznych i romantycznych na zasadzie kontrastów. Dostrzec można krytykę klasycznego...
„Wędrówką życie jest człowieka” to wiersz Edwarda Stachury. Można powiedzieć że jak żadne inne jego dzieło ten krótki utwór streszcza...
„Dobranoc” jest sonetem Adama Mickiewicza który wszedł cykl utworów napisanych w 1826 r. nazwanych „Sonetami odeskimi” i wydanych równolegle...
Wiersz Juliana Tuwima „Chrystus miasta” może być interpretowany jako wyraz obrzydzenia autora do współczesnego mu miasta z jego patologiami i degeneracją...
