Krzysztof Kamil Baczyński należał do pokolenia Kolumbów. Młodość tych ludzi, urodzonych w okolicach 1920 roku, przypadła na czas II wojny światowej. Wielu z nich nie przeżyło tego najkrwawszego z konfliktów, a jeśli nawet udało im się przetrwać, to przez całe życie pamiętali koszmar, którego byli świadkami. Baczyński napisał wiersz „Sur le point d'Avignon” w kwietniu 1941 roku. Wielu wydawało się wówczas, że przyszłość Europy zdana jest całkowicie na kaprysy Adolfa Hitlera. Wojska III Rzeszy okupowały olbrzymie połacie kontynentu i wydawały się niezwyciężoną potęgą. W kwietniu 1941 roku jeszcze nie przewidywano najgorszych zbrodni nazistów (te zaczęły się dopiero w czerwcu tego roku), ale brutalność ich rządów i tak była dojmująca. W tym kontekście trzeba rozpatrywać utwór Baczyńskiego. Wydaje się bowiem, że do pisania skłoniła autora potrzeba optymizmu – czegoś bardzo rzadkiego w tych mrocznych czasach. Poeta deklaruje:
Ten wiersz jest żyłką słoneczną na ścianie
jak fotografia wszystkich wiosen.
Dalej obserwujemy karnawałowe sceny tańca na moście w Awinion. Tańczą panowie, tańczą panie, cały świat wiruje w tym tańcu. Baczyński odwołuje się do tak pozytywnych skojarzeń, jak taniec właśnie, wiosna, zieleń, światło. Wydaje się, że autor pragnie skupić w jednym wierszu wszystko to, co kojarzy się z optymizmem, radością i życiem. W chwilach dziejowej burzy Baczyński pisze o kantyczkach deszczu.
Czy więc poeta pisze po prostu o ładnych i miłych rzeczach w złych czasach? Po części tak jest, jednak byłoby to nieco zbyt proste. Wiersz ma niejako drugie, utajnione dno. Jest nim pochwała poezji, jako takiej. Autor zdaje sobie przecież sprawę, że cuda, które opisuje, nie istnieją naprawdę. Magiczni panowie są niewidzialni. Ale właśnie w tym należy ujrzeć pochwałę mocy, jaką ma poezja. Bo skoro potrafi ona natchnąć nas do życia w chwilach cierpienia, skoro potrafi dać nam esencję radości – to czy ta poezja nie jest życiem samym?
Forma utworu (kilka informacji):
– nieregularna liczba sylab w wersie
– nieregularne rymy
– epitet (zielone, staroświeckie granie)
Geneza Zanim napisany został „Szatan z siódmej klasy” powstała inna powieść która wykazywała pewne podobieństwo jeśli chodzi o poszczególne...
Kłamstwo uchodzi za wyjątkowo paskudny czyn. Ludzie oburzają się gdy okazuje się że polityk kłamał w czasie kampanii wyborczej zakochani często nie są w stanie wybaczyć...
W Pieśni XIX („Jest kto co by wzgardziwszy”) Jan Kochanowski zawiera renesansowe i zarazem chrześcijańskie wyznanie wiary w wyjątkowość człowieka. Już na...
Geneza czas i miejsce akcji Miejscem akcji jest miasteczko Antylopa które zostało stworzone na miejscu osady Indian. Żyjące tam plemię Czarnych Wężów padło...
Streszczenie Dedykacja „Faust” rozpoczyna się dedykacją o charakterze inwokacyjnym. Przywołane zostają w niej duhy zwiewne które symbolizują przeszłość....
Geneza „Jądro ciemności” zostało opublikowane w 1899 roku. Na powstanie mikropowieści Josepha Conrada miały wpływ osobiste doświadczenia autora. Pracował...
„Statek pijany” to najsłynniejszy wiersz Arthura Rimbauda w którym poeta głosi apoteozę artystycznej i egzystencjalnej wolności oraz prezentuje się jako...
Geneza „Kubuś Fatalista i jego Pan” Diderota ukazał się w całości w 1796 roku już po śmierci autora jednak wcześniej czytelnicy francuscy i niemieccy poznali...
„Radość pisania” to wiersz Wisławy Szymborskiej o charakterze autotematycznym. Poetka przedstawia w nim refleksję nad aktem twórczym a także stawia pytania...
