Krzysztof Kamil Baczyński znany jest przede wszystkim jako sztandarowy poeta pokolenia Kolumbów – Polaków urodzonych w okolicach 1920 roku, którzy w dorosłość wkraczali w czasie wojny i okupacji. Większość jego utworów przesyca pesymizm i katastrofizm. Baczyński zmaga się z bólem i cierpieniem, jakie go otacza – a w okupowanej przez Niemców Polsce nie brakuje nędzy i przemocy. Jednak część dzieł poety nie jest związana z wojną. Dotyczy to przede wszystkim cyklu erotyków, poświęconych jego żonie Barbarze. Jednym z nich jest właśnie wiersz „Biała magia”. Autor wprost mówi w nim, kim jest cudowna postać, którego dotyczy dzieło. Imię Barbara dwukrotnie pada w wierszu.
Poeta przedstawia nam swoją żonę, jako osobę nadzwyczajną, nieziemską. Barbara, nawet wykonując zwykłe, codzienne czynności, rozsiewa wokół siebie atmosferę cudowności, tytułowej „białej magii”.
Stojąc przed lustrem ciszy
Barbara z rękami u włosów
nalewa w szklane ciało
srebrne kropelki głosu.
Kobieta niejako deformuje rzeczywistość, jednak jest to deformacja ze wszech miar pozytywna. Nie potrafimy już rozróżniać poszczególnych elementów otoczenia, w którym ona przebywa – jej wspaniałość uniemożliwia nam rozpoznanie prawdziwego świata. A może właśnie ten świat – świat stwarzany przez obecność Barbary – jest prawdziwy, a wszystko naokoło to złudzenie?
Baczyński podkreśla niejako fantastyczny, nadzwyczajny wymiar postaci kobiety przez odwoływanie się do światła i do świata baśni. Przywołane zostają więc „białe iskry”, „gwiazdy polarne”, „kaskada blasku”, „srebrne ciało”. Z kolei nawiązeniem do baśni są figury zwierząt – łasice, myszy, niedźwiedzie. Po takim zestawieniu trudno uznawać Barbarę za zwyczajnego człowieka.
Utwór Baczyńskiego jest wyrazem niewątpliwej miłości poety do żony. Niestety, w tym akcie zachwytu, jakim są jego wersy, nie możemy rozpoznać prawdziwej, rzeczywistej Basi. Sceptyk mógłby wręcz powiedzieć, że Baczyński nie zachwala żywej osoby, a pewne wyobrażenie, pewną figurę. Każdy czytelnik musi ocenić sam, czy taki erotyk przemawia do jego wyobrażeń o miłości – i nie można tu udzielić jasnej odpowiedzi.
Forma utworu:
– układ rymów abab
– epitety (srebrne ciało)
Maria Dąbrowska przedstawia losy familii Niechciów i Ostrzeńskich. Bogumił Niechcic pochodzi z rodziny powstańczej – majątek jego bliskich został skonfiskowany...
Utwór zatytułowany „Stepy akermańskie” to sonet który otwiera cały cykl „Sonetów krymskich” napisanych przez Adama Mickiewicza....
Streszczenie Puc i Bursztyn to dwa podwórzowe psy na gospodarstwie zarządzanym przez Katarzynę która właśnie kończy pranie. Nieraz wdają się w kłótnie...
Wiersz „Do Anny” autorstwa Daniela Naborowskiego stanowi dzieło które można usytuować na granicy między poezją metafizyczną a miłosną. Jak sugeruje...
Streszczenie Panna Marple udała się do lekarza. Ten widząc jej kiepski stan psychiczny postanawia dostarczyć znajomej rozrywki. W ręce Panny Marple trafia rękopis który...
Dla człowieka ptaki to zwierzęta szczególne. W czasach przed wzbiciem się ludzkości w powietrze to właśnie one mogły unosić się do góry. Nadawało im to...
Streszczenie: „Krótka rozprawa...” została wydana przez Reja w 1543 roku w Krakowie pod pseudonimem Ambroży Korczbok Rożek. Jej pełen tytuł to „Krótka...
Streszczenie Dedykacja „Faust” rozpoczyna się dedykacją o charakterze inwokacyjnym. Przywołane zostają w niej duhy zwiewne które symbolizują przeszłość....
Streszczenie Dante w trzydziestym piątym roku swojego życia w nocy poprzedzającej Wielki Piątek odnajduje się w alegorycznie pojmowanym ciemnym lesie. Próbując się...
