Biografia
Charles Baudelaire urodził się w 1821 roku w Paryżu. Był synem urzędnika François Baudelaire'a i Caroline z domu Dufays. Po śmierci ojca wraz z matką i ojczymem zamieszkał w Lyonie. Uczył się w Paryżu w Collège Louis-le-Grand, jednak z powodu relegowania ze szkoły zdawał maturę eksternistycznie. Następnie studiował prawo. W tym czasie związał się z paryską cyganerią i zaczął pisać pierwsze utwory poetyckie.
Po uzyskaniu pełnoletniości Baudelaire odziedziczył spadek po ojcu i zajął się głównie twórczością literacką. Prowadził życie dandysa i skandalisty; nosił lakierki, czerwony krawat i różowe rękawiczki. Żył w wolnym związku z aktorką Jeanne Duval. W 1848 roku poeta uczestniczył w rewolucji lutowej.
W 1864 roku osiedlił się w Brukseli, jego stan zdrowia jednak szybko się pogarszał, do czego przyczyniła się narkomania poety i prawdopodobnie również choroba weneryczna. Do Paryża powrócił Baudelaire rok przed śmiercią, kiedy był już całkowicie sparaliżowany. Zmarł w 1867 roku.
Charakterystyka twórczości
Baudelaire zapisał się na kartach historii literatury jako wielki tłumacz dzieł Allana Edgara Poe, a także prekursor najważniejszych prądów myślowo-estetycznych XX wieku: symbolizmu, dekadentyzmu czy turpizmu. Był poetą-skandalistą, który odważył się otwarcie występować przeciwko tradycyjnej moralności.
Jego tom poezji „Kwiaty zła” (1857) niejako wprowadził światową lirykę w epokę nowoczesności. W wizji świata Baudelaire’a zdecydowanie wygrywała kultura, a nie natura. Był to pierwszy poeta miasta jako wielkiego symbolu. Paryż w ujęciu Baudelaire’a jawił się jako fascynujący i jednocześnie niebezpieczny labirynt.
Poeta ten dokonał wyraźnego przewartościowania kategorii estetycznych. Na pierwszy plan wysunął brzydotę świata, zło, przemijanie, śmierć i perwersyjną erotykę.