„Dwoje ludzieńków” to wiersz Bolesława Leśmiana. „Rękę” autora rozpoznać można już w tytule – zdradza on typowe dla Leśmiana upodobanie w oryginalnych słowach, archaizmach lub neologizmach. Utwór opowiada o miłości tytułowych dwojga „ludzieńków”. Jest to uczucie tyleż mocne, co nieszczęśliwe.
Lecz w ogrodzie szept pierwszy miłosnego wyznania
Stał się dla nich przymusem do nagłego rozstania.
Niedoszli kochankowie próbują spotkać się ponownie, ale kiedy im się udaje – zabiera ich śmierć.
I pomarli oboje bez pieszczoty, bez grzechu,
Bez łzy szczęścia, bez jednego uśmiechu.
Leśmian nie byłby jednak sobą, gdyby skończył wiersz w ten sposób. Otóż dwójka „ludzieńków” próbuje zachować swoje uczucie nawet po skonaniu. Chcieli się jeszcze kochać poza własną mogiłą – jednak okazuje się, że sama miłość umarła. Bohaterowie próbują później się modlić, ale nie było już Boga. Na końcu dowiadujemy się też, że sam świat się skończył i nie mogą oni już powrócić na ziemię.
Jak pojmować to oryginalne dzieło poetyckiej wyobraźni? Jak zwykle u Leśmiana, mamy kilka możliwych interpretacji. W pewnym sensie jest to wiersz o samotności człowieka w świecie skazanym na zagładę. Nie jest to jakiś świat apokaliptyczny – Leśmian sądzi ewidentnie, iż zagłada ma miejsce każdego dnia. Codziennie bowiem kończy się życie tysięcy osób – a z osobistego punktu widzenia nie ma różnicy między eksplozją słońca niszczącą planety a pęknięciem serca, które utrzymuje naszą egzystencję. Poeta wydaje się sądzić, że wszystkie próby oparcia się przemijaniu – miłość, religia, „chwytanie chwili” są skazane na niepowodzenie. Jesteśmy nie ludźmi nawet, a nic nie znaczącymi „ludzieńkami”. Ale można spojrzeć też na utwór, jako na pochwałę witalności. Dwójka „ludzieńków” trwa, mimo, że wszystko wokoło nich się rozpada. Czy więc przesłanie Leśmiana jest skrajnie pesymistyczne, czy też zawiera nutę optymizmu? O tym musi zdecydować każdy czytelnik.
Forma utworów (kilka informacji):
– układ rymów aabb
– neologizm (ludzieńki)
– powtórzenie (pod jaworem)
Streszczenie Nina to dziewczynka która mieszka w Madrycie w oddaleniu od ludzi jej najbliższych. Nocą bardzo za nimi tęskni. Dziewczynka o niezwykłym znamieniu uczy...
„Teatrzyk Zielona Gęś” to cykl scenek (teoretycznie: miniatur teatralnych) autorstwa Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego. Większość miniatur składała się...
„Sonet 90” o incipicie Były to włosy złote rozpuszczone (w przekładzie Jalu Kurka) jest lirykiem w którym podmiot liryczny ukazuje piękno Laury –...
Geneza „Tango” napisał Sławomir Mrożek przebywając poza granicami Polski. Pierwodruk dramatu ukazał się w 1964 w 11 numerze czasopisma literackiego „Dialog”....
Campo di Fiori uznawany jest powszechnie za jeden z najbardziej poruszających wierszy Czesława Miłosza. Jego wersy spisane zostały w 1943 roku czyli roku w którym...
Geneza Ostateczna wersja „Emancypantek” ukształtowała się w roku 1903. Trzynaście lat wcześniej w „Kurierze Codziennym” ukazywała się powieść...
StreszczenieAntylopa była miasteczkiem położonym w widłach rzeki. Obecnie jej społeczność czekała na przybycie cyrku. Jednak sama miejscowość powstała na zgliszczach...
Geneza „Emigranci” Sławomira Mrożka to dramat którego pierwsze wydanie miało miejsce w 1974 a premiera odbyła się rok później. Wśród przyczyn...
„Córka czarownicy” to powieść fantasy autorstwa Doroty Terakowskiej. Rozgrywa się w fikcyjnym baśniowym świecie. Bohaterką jest mała dziewczynka którą...
