Jan Parandowski - biografia i charakterystyka twórczości

Życiorys

Urodzony 11 maja 1895 roku we Lwowie twórca, który na koncie miał między innymi eseje, tłumaczenia oraz powieści. Debiutował w wieku zaledwie osiemnastu lat. W 1913 roku rozpoczął naukę na Uniwersytecie we Lwowie – studiował filozofię klasyczną i archeologię. Przerwa w edukacji spowodowana przez wojnę sprawiła, że studia ukończył dopiero w 1923 roku. Jan Parandowski zafascynowany był kulturą antyczną, o czym świadczą nie tylko studia, ale i podróże, które odbywał. Podczas wizyt we Włoszech, Grecji oraz Francji pisał opowiadania i eseje, których tematyka koncentrowała się na antyku. W tym okresie powstała także „Mitologia. Wierzenia i podania Greków i Rzymian.”. Od roku 1929 przebywał w Warszawie. Lata powojenne to okres, w którym rozpoczął pracę na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Tytuł profesora otrzymał w 1946 roku. W tym samym czasie otrzymał nagrodę państwową I stopnia. Dwa lata później powrócił do Warszawy, gdzie między innymi współorganizował Zjazd Tłumaczy w Warszawie. Na trzy lata przed śmiercią otrzymał nagrodę Radia Wolna Europa. Zmarł w 1978 roku w Warszawie.

Twórczość

Dorobek Jana Parandowskiego to twórczość niejednorodna zarówno gatunkowo, jak i tematycznie. Autor jest znany przede wszystkim jako twórca wspomnianej mitologii. Swoje zainteresowanie antykiem okazywał również dokonując przekładów. Na swoim koncie ma między innymi: „Odyseję” czy napisaną przez Juliusza Cezara „Wojnę domową”. Antykowi poświęcił także szereg esejów. Te jednak nie były tworami monotematycznymi. Napisał „Alchemię słowa”, czyli dzieła poświęconemu warsztatowi pisarskiemu. W swojej twórczości odwoływał się także do miejsc, które zamieszkiwał. Przykładem takiego odwołania jest „Zegar słoneczny”, który był zbiorem opowiadań o Lwowie. Był także autorem recenzji dla „Pamiętnika Warszawskiego”. Na swoim koncie miał również współpracę z redakcjami „Tygodnika Ilustrowanego” czy „Gazety Porannej”.

Jan Parandowski jest twórcą powieści pod tytułem: „Dysk olimpijski”. Została ona nagrodzona złotym medalem na Olimpijskim Konkursie Sztuki i Literatury, który odbywał się z okazji Olimpiady w Berlinie(1936). W tym samym roku wydana została powieść „Niebo w płomieniach”. Jej bohater to młody człowiek, który buntuje się przeciwko normom i przeżywa kryzys religijny. Wśród tworzonych przez autora tekstów można znaleźć także relacje podróżnicze.