„Trochę plotek o świętych” to wiersz Jana Twardowskiego. Już jego tytuł jest bardzo wymowny – z jednej strony dowiadujemy się, czemu poświęcony jest utwór (rozważaniom o świętych), z drugiej jednak widzimy, że podejście księdza-poety nie należy do zwyczajnych. Świętych kojarzymy ze wspaniałymi obrazami, złoconymi ołtarzami i opowieściami o cudach, jakich dokonali za życia. Tymczasem plotkować można o sąsiadach albo kolegach! Tytuł wydaje się więc bardzo oryginalny – ale doskonale wyjaśnia podejście księdza Twardowskiego.
Nasz poeta wyjaśnia bowiem, że święci to zwyczajni ludzie, a nie żadne gąsienice dziwaczki. Ich życie przypomina nasze – na przykład na przystankach marznąc przestępują z nogi na nogę. Na czym więc polega ich wyjątkowość? Święci charakteryzują się cechami, które łatwo przeoczyć, a które czynią ich osobami niezwykłymi.
Oczywiście ich wiara jest gorąca – ale nie przychodzi im ona łatwo. Nawet święci mają chwile zwątpienia. Ale, jak dowodzi ksiądz Twardowski, świętość polega nie na tym, że się nie wątpi, tylko na tym, że się potrafi wytrwać mimo przeciwności. Niekiedy nie potrafią się modlić ale modlą się zawsze.
Święci stale spieszą się kochać – w tym fragmencie zauważyć można odniesienie do najsłynniejszych słów księdza Twardowskiego: spieszmy się kochać ludzi, tak szybko odchodzą. Zależy im na ludziach, cenią przyjaciół i są im wierni. Jednocześnie świeci nie są próżni, nie wykorzystują swojej religijności do zdobywani poklasku i popularności. Potrafią dostrzec, że świat jest skomplikowany i musi się zmieniać – i nie chcą od tego świata uciekać. Można powiedzieć, że święci to tacy ludzie jak my, tylko trochę lepsi!
Gorąca miłość do Boga nie musi kończyć się męczeństwem jak w dawnych czasach, przekonuje ksiądz Twardowski. Jednak umożliwia ona spokojne przyjęcie śmierci, gdy nadchodzi. Święci pozostają w naszej pamięci, bowiem potrafią umierać i nie odchodzić. Najważniejszą myśl Twardowskiego, chociaż niewypowiedzianą bezpośrednio, ujmują słowa Jana Pawła II – każdy z nas jest powołany do świętości.
Forma utworu (kilka informacji):
– wiersz biały
– wyliczenie
– paradoksy (np. potrafią umierać i nie ochodzić)
Geneza Historia miłości Tristana i Izoldy znana nam jest z fragmentarycznych rękopisów różnego autorstwa nie do końca ze sobą spójnych treściowo....
Wiesz Czesława Miłosza „O książce” pochodzi z 1934 roku. W tym okresie przyszły noblista działał w wileńskiej grupie poetyckiej „Żagary” a jego...
Geneza „Telemach w dżinsach” – utwór autorstwa Adama Bahdaja wydany w 1979 r. Jest to powieść dla młodzieży przedstawiająca perypetie życiowe...
„Widok ze Świnicy do Doliny Wierchcichej” to jeden z cyklu tatrzańskich wierszy Kazimierza Przerwy-Tetmajera. Jest to nastrojowy liryk w którym poeta ujawnia...
Streszczenie Opis stworzenia świata i człowieka znajduje się w Księdze Rodzaju w Starym Testamencie.Pierwszego dnia Bóg stworzył dzień i noc. Drugiego dnia stworzone...
„Niebo” Wisławy Szymborskiej to wiersz w którym mamy do czynienia z filozoficzną refleksją nad światem i intelektualnymi kategoriami służącymi do jego...
W 1584 roku ukazały się w Krakowie „Fraszki” Jana Kochanowskiego. Miało to miejsce niedługo przed jego śmiercią. W sumie poeta napisał kilkaset fraszek składających...
Geneza „Mała apokalipsa” autorstwa Tadeusza Konwickiego ukazała się w 1979 r. Powieść wydana została w drugim obiegu a więc poza nurtem głównym i poza...
„Niech żyje bal” to wiersz Agnieszki Osieckiej – jednak zapewne większość osób kojarzy go jako piosenkę brawurowo wykonywaną przez Marylę Rodowicz....
