W niebie – interpretacja i analiza

„W niebie” to wiersz księdza Jana Twardowskiego. Utwór opowiada o człowieku, który dostaje się do nieba lub tylko obserwuje je z oddali (nie jest to wyjaśnione) – tym człowiekiem jest w tym przypadku sam poeta. Jak ksiądz Twardowski opisuje raj? Przedstawiony on zostaje w formie cokolwiek jasełkowej i przy pomocy ciepłego komizmu – święci tłoczą się przed bramami świętego Piotra tak bardzo, że robią korek, święty Franciszek przyprowadza ze sobą ukochanego wilka w kagańcu, a święta Agata oferuje sąsiadom sól (według legendy Agata ugasiła solą straszliwy pożar).

Niebo, opisywane przez księdza Twardowskiego, jest miejscem kojarzącym się z domem, radością. Wydawać się to mogłoby dziwne – przecież niebo powinno być opisane w sposób wzniosły, który oddawałby potęgę Boga. Tak uczynił włoski poeta Dante Alighieri w „Boskiej Komedii”. Jednak ksiądz Twardowski wie co robi – przecież niebo rodem z wizji Dantego może nas przestraszyć albo chociaż sprawić, że będziemy się tam czuli onieśmieleni. A przecież raj, to dom naszego ojca, którym jest Bóg! A w domu ojca dzieją się różne rzeczy – ludzie rozmawiają, ktoś wprowadzi psa. Dokładnie jak w niebie Twardowskiego!

Ale to nie święci przyciągają uwagę księdza-poety. Jego wzrok przesuwa się obok. Wreszcie trafia na osobę, której wypatrywał:

i widzę wreszcie moją matkę
w nie spalonym domu
przyszywa guzik co się gubił stale
Ile trzeba przejść nieba żeby ją odnaleźć

To najważniejsze słowa wiersza, ukazujące w pełni zarówno jego osobisty wymiar, jak i filozoficzną myśl księdza-poety. Dom rodziny Twardowskich został zniszczony w czasie II wojny światowej – w niebie jest on cały. W raju bowiem wszelkie zło zostaje unieważnione, wszystkie cierpienie się kończy nieodwracalnie i nie dręczy już ludzi.

Fragment ten ukazuje również wielką tęsknotę księdza-poety za matką. „Ile trzeba przejść nieba żeby ją odnaleźć” – ten wers najlepiej ukazuje synowską miłość.

Niebo to miejsce, gdzie spotkamy swoich najbliższych i gdzie raz na zawsze skończy się cierpienie. Niby to myśl znana, ale chyba nikt nie przedstawił jej tak plastycznie, jak ksiądz Twardowski.

Forma utworu (kilka informacji):
– wiersz biały
– wyliczenie (świętych)