„Śpieszmy się kochać ludzi” to chyba najbardziej znany wiersz księdza Jana Twardowskiego. Czy ktoś z nas nie słyszał tych słynnych słów „Śpieszmy się kochać ludzi, tak szybko odchodzą”? Są one powtarzane zarówno w czasie ślubów, jak i podczas pogrzebów.
Krótki, prosty wiersz, a ile zawarto w nim mądrości! Ksiądz-poeta przypomina nam o prawdach ponadczasowych – ale dobrze wiemy, że szczególnie w naszej zabieganej epoce są one istotne. O czym mówi utwór? O rzeczach oczywistych, jasnych – że czas szybko umyka, kiedy jest nam dobrze, że powinniśmy docenić to, co mamy. Przecież to takie banalne. A jednak ciągle o tym zapominamy.
Zalecenia księdza Twardowskiego są równie proste, chociaż nie zawsze wyrażone wprost – nie zwlekajmy z okazywaniem miłości, nie traćmy czasu na kłótnie i awantury. Poeta przywołuje zwierzęta – mówi o krowie, „która się wlecze” i delfinie „łagodnym i mocnym”. Dzięki tym zabawnym porównaniom autor unika patosu, w jaki łatwo popaść, pisząc o rzeczach najważniejszych. Ale kryje się za tym również głębsza myśl. Zalecając, byśmy byli jak delfin, ksiądz Twardowski sugeruje, że winniśmy starać się, by nasze uczucia były czyste i bezpośrednie. Kiedy czujemy do kogoś wdzięczność, podziękujmy mu, kiedy chcemy okazać uczucie – nie zwlekajmy. Zwierzęta nie udają nikogo, nie kłamią, nie zwlekają – my też powinniśmy być tacy, jak one, gdy chodzi o stosunek do innych ludzi. Czasem nie trzeba za bardzo „kombinować”.
Ostatnie wersy utworu stanowią głos nadziei. Jest on ważny, bowiem poprzednie wersy były ostrzeżeniem przed zwlekaniem w okazywaniu ludziom miłości. Jednak nie należy się martwić, mówi poeta, bowiem:
nigdy nie wiadomo mówiąc o miłości
czy pierwsza jest ostatnią czy ostatnia pierwszą
Nawet jeśli myślimy, że wszystko stracone, dobro i miłość mogą pojawić się nieoczekiwanie. Dobry Bóg stworzył wspaniały świat, musimy tylko umieć otworzyć się na jego dary.
Forma utwory (kilka informacji):
– wiersz biały
– apostrofa (nie pisz o tym zbyt często…)