Wiersz Jana Twardowskiego „Mrówko, ważko, biedronko” odwołuje się do tradycji świętego Franciszka. To przecież „biedaczyna z Asyżu” mówił o zwierzętach, jako o braciach mniejszych i zachęcał do zachwycania się pięknem świata stworzonego przez Boga. Podobnie czyni nasz ksiądz-poeta. Widać to już w początkach utworu – zwraca się bezpośrednio do poszczególnych owadów, zachwalając ich walory i dumając nad ich tajemnicami. Zastanawia się nad tym, dlaczego mrówka jest ciągle mała i rozmyśla o biedronce, nad którą zamyśliłby się/nawet papież.
W dalszej części utworu porównuje z tymi zwierzętami samego siebie. W oczach poety owady wcale nie wypadają źle w zestawieniu z ludźmi! W końcu człowiek musi im wydawać się wielki i nieporadny – człapię po świecie jak ciężki słoń. W dodatku mamy skłonność do ignorowania małych rzeczy i stworzeń – każdy z nas może o sobie powiedzieć: jestem tak duży, że nic nie rozumiem. A przecież nie ma prawie żadnej różnicy między nami a owadami! Życie nasze jednakowo/niespokojne i malutkie”. Z perspektywy gwiazd, czy nawet drzew, los człowieka jest równie niepewny i krótki, jak ten przeznaczony owadom.
Ksiądz Twardowski nie pisze tego, by wmawiać nam, że nasze życie jest bezwartościowe. Wręcz przeciwnie! Ksiądz-poeta sugeruje, byśmy z większą miłością pochylali się nawet nad najmniejszą częścią świata, jaką są owady. W końcu i one są elementem boskiego planu i z tego powodu należy im się szacunek i czułość.
W ten sposób wiersz „Mrówko, ważko, biedronko” staje się wspaniałym hymnem pochwalnym ku czci wszelkiego życia i stworzenia!
Forma utworu (kilka informacji):
– wiersz biały
– wyliczenie (zwierząt)
– apostrofa (do poszczególnych owadów)
Streszczenie Prometeusz który był jednym z tytanów uznawany jest za stwórcę człowieka. Wykradł kilka iskier z rydwanu słońca i z tego stworzył ludzką...
Wiesz Czesława Miłosza „O książce” pochodzi z 1934 roku. W tym okresie przyszły noblista działał w wileńskiej grupie poetyckiej „Żagary” a jego...
Geneza Fiodor Dostojewski pisał „Zbrodnię i karę” w latach 1865 – 1866. Powieść ukazywała się w odcinkach na łamach czasopisma „Ruskij Wiestnik”....
Geneza „Antygona” to antyczna tragedia grecka autorstwa Sofoklesa. Jest jednym z siedmiu zachowanych w całości utworów tego twórcy. Sofokles często...
W „Piosence pasterskiej” Czesław Miłosz odwołuje się do toposu arkadii. Wizja krainy szczęśliwości wiecznej wiosny i dostatku od stuleci pojawiała się w...
Geneza Według ustaleń historyków literatury (mam tu na myśli przede wszystkim Mariana Plezię) utwór pisany był na zlecenie najpewniej jakiegoś dostojnika...
W Pieśni XII (Niemasz i po drugi raz niemasz wątpliwości) Kochanowski porusza temat zaskakują swoją aktualnością. Otóż odnosi się do zazdrości która zawsze...
Geneza „Szewcy” to ostatni dramat Stanisława Ignacego Witkiewicza. Dzieło powstawało aż przez siedem lat (1927 - 1934) co związane było z rozczarowaniem autora...
Streszczenie: „Krótka rozprawa...” została wydana przez Reja w 1543 roku w Krakowie pod pseudonimem Ambroży Korczbok Rożek. Jej pełen tytuł to „Krótka...