Dorota Terakowska to pisarka szczególna. Rzadko kiedy bowiem autor potrafi równie przekonująco zwracać się do czytelnika dojrzałego i do młodzieży. Tymczasem właściwie cała twórczość naszej bohaterki jest tak samo istotna dla tych, co mają lat piętnaście i dla tych, co mają lat pięćdziesiąt.
Dorota Terakowska urodziła się w Krakowie w 1938 roku. Pochodziła z rodziny od pokoleń związanej z miastem. Jej dziadek posiadał drukarnię, zaś ojciec – sklep ze srebrem i kością słoniową. Wydaje się więc oczywiste, że przyszła pisarka od dzieciństwa nasiąkała nastrojem magiczności, który tak mocno obecny jest w jej książkach.
Początkowo Terakowska pracowała jako dziennikarka w krakowskiej prasie. Jak sama przyznaje, pisać prozę zaczęła późno, chcąc zmienić zawód. Bowiem to fach pisarski był czymś, o czym marzyła już jako dziecko.
Niełatwo podjąć taki krok, jednak skomplikowana historia naszego kraju popchnęła Terakowską do pisania. Od 1980 roku nasza bohaterka związana była mocno z „Solidarnością”. Kiedy w 1981 roku wprowadzono Stan Wojenny, wielu Polaków popadło w marazm. Uczucie beznadziejności było wszechobecne. Można oddać się rozpaczy, ale można też zrobić coś sensownego […] W latach 1982-89 napisałam aż cztery maszynopisy. – wspominała tamte czasy pisarka.
Po upadku komunizmu Terakowska znów zaczęła pracę w prasie, będąc między innymi współzałożycielką krakowskiego „Czasu” (gazeta nie istnieje już dzisiaj, ale w latach dziewięćdziesiątych cieszyła się dużą popularnością). Jednak równolegle kontynuowała działalność pisarską.
Jak przyznawała autorka, wielki wpływ wywarły na nią baśnie i fantastyka. Zakochana w twórczości J. R. R. Tolkiena, Ursuli K. Le Guin, czy w „Diunie” Franka Herberta (klasyczna powieść science-fiction), zapragnęła tworzyć dzieła, które będą trafiać zarówno do dojrzałych ludzi, jak i do młodszego odbiorcy. Program ten udało jej się zrealizować, chociaż trzeba też pamiętać, że niektóre utwory, zwłaszcza wcześniejsze, skierowane są specjalnie dla młodszych dzieci (np. „Babci Brygidy szalona podróż po Krakowie”). Mit jest czymś ponadczasowym i ponadpokoleniowym – w książkach Terakowskiej widać próbę (udaną) zbudowania nowych mitów i gry z tymi, które już istnieją. Stąd popularność jej powieści.
Drugim, równie ważnym, elementem twórczości Terakowskiej są wątki religijne. Medytacja nad relacjami człowieka i Boga, nad sferą sacrum – to wszystko obecne jest w „Samotności Bogów” (1998) oraz „Tam gdzie spadają anioły” (1999).
Dorota Terakowska byłą osobą bardzo skromną i rodzinną. Zmarła na chorobę nowotworową w styczniu 2004 roku. Jej ukochany mąż odszedł miesiąc po niej.