Biografia
Jean Nicolas Arthur Rimbaud urodził się w 1854 roku we Francji, w Charleville-Mézières. Był synem kapitana piechoty, posiadał tróję rodzeństwa. Kiedy poeta miał 6 lat, ojciec opuścił rodzinę, a opieką nad Arturem zajęli się dziadkowie. Rimbaud był bardzo zdolnym uczniem. W 1871 roku uciekł z domu do Paryża, gdzie wiódł niemal awanturnicze życie, angażował się w politykę i nawiązywał kontakty z cyganerią. Jednocześnie powstawały jego pierwsze wiersze i poematy. Niedługo po powrocie do domu Rimbaud znowu wyjechał do stolicy, tym razem na zaproszenie sławnego poety Paula Verlaine’a.
Rimbaud został kochankiem starszego artysty, który porzucił dla niego rodzinę. Obaj poeci wspólnie wyruszyli w podróż po Europie. Podczas pobytu w Brukseli w wyniku kłótni Verlaine postrzelił Rimbauda, za co został skazany na 2 lata więzienia. Młody poeta wrócił zaś do Francji. Ostatnie spotkanie kochanków miało miejsce w 1875 roku.
Rimbaud nie potrafił się ustatkować, dużo podróżował po świecie. Pod koniec życia mieszkał w krajach Bliskiego Wschodu, a także w Egipcie, gdzie prowadził działalność handlową. W 1891 roku poeta wrócił do Francji z powodu nowotworu kolana. Zmarł w tym samym roku, kilka miesięcy po amputacji nogi. Na podstawie biografii Rimbauda powstał film Agnieszki Holland, „Całkowite zaćmienie”.
Charakterystyka twórczości
Rimbaud już za życia był uznawany za wielkiego poetę, ale przedwczesna śmierć przyczyniła się do powstania jego swoistego mitu. Twórczość Rimbauda, choć stosunkowo niewielka objętościowo, wywarła duży wpływ na kształt dwudziestowiecznej poezji. Poeta ten jest uważany za prekursora symbolizmu, najwyżej zaś cenione są jego poematy prozą („Sezon w piekle” i „Iluminacje”). Wśród najważniejszych cech poetyki Rimbauda można wymienić wizyjność, obrazowe bogactwo i swobodne skojarzenia myślowe, sytuujące tę twórczość blisko surrealizmu.
Do znanych poematów Rimbauda należy również „Statek pijany” (1871), będący swoistą apoteozą wolności i buntu.