„Plastusiowy pamiętnik” to książka, której autorką jest Maria Kownacka. Opowiada o przygodach maleńkiego ludzika z plasteliny – to tytułowy Plastuś. Mieszka on w piórniku u uczennicy Tosi, razem z innymi przyborami szkolnymi, z którymi się przyjaźni.
Plastuś tak opowiada o swoim mieszkanku:
Mam śliczne mieszkanie: oddzielny drewniany pokoik. Obok mnie, w drugim pokoiku, mieszka tłuściutka, biała guma. Ta guma nazywa się "myszka". A zaraz koło gumki mieszkają cztery błyszczące, ostre stalówki. A z drugiej strony, w długim korytarzu, mieszka pióro, ołówek i scyzoryk. Z początku nie wiedziałem, jak się nasz dom nazywa. Teraz już wiem: piórnik.
Na początku książki poznajemy historię powstania Plastusia. Otóż na pierwszych zajęciach po wakacjach dzieci miały ulepić coś z plasteliny. Tosia stworzyła wtedy naszego bohatera i wszystkie dzieci chwaliły ją – nikt nie przygotował nic ciekawszego!
Plastuś traktuje Tosię trochę, jak przyjaciółkę, a trochę jak mamę. Nic dziwnego, że postanawia jej pomóc, kiedy ta popada w kłopoty. Mianowicie kałamarz brudzi wszystkie jej rzeczy. Plastuś próbuje przekonać go do zmiany postępowania, ale bez skutku. Dopiero mądra Tosia sama rozwiązuje swój problem, umieszczając w piórniku wycieraczkę. Dziewczynka okazuje się też wyrozumiała wobec nowej koleżanki, która nie traktuje zbyt dobrze jej rzeczy (uszkadza stalówkę!). Tosia potrafi też pogodzić dwie kłócące się koleżanki, Lodzię i Honorkę (ale o tym opowiada jeden z późniejszych rodziałów).
Później poznajemy historię o nowy mieszkańcu piórnika – pędzelku. Od razu rozpoczyna się kłótnia między nim, a piórem. Pióro czuje się niepotrzebne, bo dowiedziało się, że w Chinach pisze się pędzelkiem. Pędzelek potrafi więc i pisać i malować. Jednak bohaterowie szybko się godzą – dochodzą do wniosku, że wprawdzie pędzelek umiałby pisać w Chinach, ale przecież nie mieszkają w tym kraju! Każdy ma swoją rolę – pióro więc pisze, a pędzelek maluje i wszyscy są ważni.
Tosi, jak każdemu uczniowi, zdarza się zachorować. Również w chwili choroby towarzyszą jej przyjaciele z piórnika. Razem z bratem i koleżanką bawią się w budowanie łódeczek ze skórek pomarańczy – łódeczkami tymi „pływa” po łóżku Plastuś! Nasz bohater spędza też trochę czasu, jako ozdoba choinkowa w szkole. Tosia przeżywa wówczas chwilę grozy, gdy złośliwy Witek kradnie Plastusia. Chłopiec jednak przychodzi po rozum do głowy i niedługo oddaje ludzkika jego właścicielce.
Nasz bohater staje się też znany w całej klasie, gdy pani nauczycielka myli go z kredą i próbuje pisać nim po tablicy. Tosia wyjaśnia, skąd wziął się jej ludzik i wszyscy czują do niego sympatię
Ale to nie wszystkie przygody Plastusia – sięgnijcie po książkę, by ruszyć w magiczną podróż z bohaterem z plasteliny.
Plan wydarzeń:
1. Ulepienie Plastusia.
2. Kłopoty z kałamarzem.
3.Spór Lodzi i Honorki.
4. Choroba Tosi.
5. Nowy mieszkaniec piórnika
6. Choroba Tosi.
7. Opowieść o Plastusiu.
Streszczenie Główną bohaterką osiemnastego – ostatniego tomu „Jeżycjady” pt. „Sprężyna” jest Łucja Pałys – córka Idy...
Ksiądz Józef Baka (1706 1707 – 1780) był jezuitą misjonarzem oraz poetą. Okres jego działalności twórczej przypadł na schyłkowy czas baroku co znajduje...
Sonety „Z chałupy” to cykl młodzieńczych wierszy Jana Kasprowicza publikowanych na łamach „Głosu” w 1888 roku. Poeta pomimo zastosowania formy sonetu...
Streszczenie Historia Ani z Zielonego Wzgórza rozpoczyna się w dniu w którym rodzeństwo Mateusz oraz Maryla adoptują dziewczynkę. O przyczynach tej decyzji...
Streszczenie Pewien człowiek miał dwóch synów. Młodszy zapragnął swojej części majątku by odjechać z dala od domu gdzie roztrwonił wszystko. Zaczął...
Piotr Skarga był kaznodzieją króla Zygmunta III Wazy jezuitą jedną z najważniejszych postaci polskiej reformacji. Jego najważniejsze dzieła to bardzo popularne...
„Eviva l'arte!” to jeden z wierszy Kazimierza Przerwy-Tetmajera wyrażający uwielbienie poety dla sztuki i dumę z bycia artystą. Tytułowe wykrzyknienie w języku...
Jan Kochanowski wielokrotnie poruszał w swojej twórczości temat relacji damsko-męskich. Niejednokrotnie czynił to w sposób prześmiewczy lub wręcz frywolny....
Wiersz „Ranyjulek” Juliana Tuwima jest charakterystyczną dla tego autora – przynajmniej na pewnym etapie jego twórczości (lata dwudzieste) –...