Tytuł Psalmu I to „Dwie drogi życia”, co wskazuje na uwzględnienie dwóch sposobów, na jakie można żyć.
Jedna droga jest drogą do szczęścia, gdyż szczęśliwy jest ktoś, kto żyje w wierze i stara się omijać grzechy. Szanuje prawa Boskie i nimi się kieruje. Nie zapomina o nich, niezależnie od sytuacji, w jakiej aktualnie się znajduje. Człowiek taki zostaje porównany do drzewa, które zasadzone zostało nieopodal wody. Jest drzewem wydającym owoc we właściwym czasie oraz mającym liście zawsze zielone. Zatem drzewo symbolizuje człowieka, który żyje uczciwie i w wierze.
Szczęśliwy mąż,
który nie idzie za radą występnych,
nie wchodzi na drogę grzeszników
i nie siada w kole szyderców,
lecz ma upodobanie w Prawie Pana,
nad Jego Prawem rozmyśla dniem i nocą.
Jest on jak drzewo zasadzone nad płynącą wodą,
które wydaje owoc w swoim czasie,
a liście jego nie więdną:
co uczyni, pomyślnie wypada.
Istnieje także inna droga, którą podążają ludzie występni. Jednakże tacy ludzie są porównani do plew, które rozwiewa wiatr. Plewy zatem symbolizują człowieka niewiernego, nieuczciwego i grzesznego.
Nie tak występni, nie tak:
są oni jak plewa, którą wiatr rozmiata.
W psalmie znajduje się również wskazówka, którą drogą należy iść. Pan wybiera drogę pierwszą, a podążający nią ludzie otrzymają życie wieczne. Natomiast ci, którzy wybrali drugą drogę, nie otrzymają życia wiecznego.
Toteż występni nie ostoją się na sądzie
ani grzesznicy - w zgromadzeniu sprawiedliwych,
bo Pan uznaje drogę sprawiedliwych,
a droga występnych zaginie.
Tak więc utwór składa się z trzech części tematycznych: pierwsza to opis postępowania sprawiedliwych, druga grzeszników, a trzecia to wskazówka, którą drogę wybrać w życiu.
W psalmie pojawia się zagadnienie drogi, która stanowi metaforę życia ludzkiego. Można w nim natrafić na wiele przeszkód, np. na pokusy, ale należy się im przeciwstawiać, by osiągnąć cel, jakim może być życie wieczne.
Utwór ten otwiera biblijną „Księgę psalmów”.
Psalm I składa się z jednej, szesnastowersowej strofy o nieregularnej ilości sylab i rozkładzie akcentów.
W utworze odnaleźć można liczne środki poetyckie, m.in. porównanie: „Jest on jak drzewo zasadzone nad płynącą wodą”, „są oni jak plewa” oraz metafory.
„Moja wierna mowo” to wiersz Czesława Miłosza pochodzący z tomu „Miasto bez imienia”. Podmiotem lirycznym w utworze jest poeta którego można...
„Lot nad kukułczym gniazdem” pozostaje najbardziej cenioną powieścią Kena Keseya. Akcja rozgrywa się w szpitalu psychiatrycznym zaś narratorem książki jest...
„Wczorajszemu” to wiersz Tadeusza Gajcego napisany w 1942 roku w okupowanej Warszawie. Tekst jest osadzony w problematyce wojennej. Poeta przedstawia grozę doświadczenia...
„Przyjaciele” Streszczenie Leszek i Mieszek byli mężczyznami których łączyła szczególna więź. Mówiono o nich że gdy znaleźli orzeszek...
Geneza „Nie-boską komedię” napisał Zygmunt Krasiński w 1833 r. Dzieło ukazało się dwa lata później - wydane anonimowo w Paryżu. Po raz pierwszy nazwisko...
„Jagnie i wilcy” Ignacego Krasickiego należy do tych bajek w których przesłanie umieszczone jest już na początku utworu natomiast dalsza jego część...
„W co wierzyć?” Zenona Przesmyckiego to wiersz będący manifestacją młodopolskiego dekadentyzmu i metafizycznej pustki. Mimo że sam Miriam w swoich manifestach...
Już sam tytuł wiersza Kazimierza Wierzyńskiego przywodzi nastrój beztroski i radości życia. „Zielono mam w głowie” – tak może mówić człowiek...
Streszczenie Ojciec i syn pędzą na koniu. Dziecko jest wyraźnie osłabione jego głowa spoczywa na piersi rodzica. Mężczyzna pragnie dodać potomkowi otuchy a dziecko odpowiada...
