„Weronika postanawia umrzeć” to jedna z najpopularniejszych powieści Paulo Coehlo, bestsellerowego pisarza z Brazylii. Wydana została w 1998 roku, zaś w roku 2009 doczekała się filmowej ekranizacji.
Bohaterką jest tytułowa Weronika. Dziewczyna ma dwadzieścia cztery lata i pochodzi ze Słowenii. Wydawałoby się, że niczego jej nie brakuje. Nie ma problemów finansowych, jest młoda i atrakcyjna. Jej życie wypełnia zabawa i szalone imprezy. Weronice doskwiera jednak monotonia i poczucie wewnętrznej pustki. Wreszcie dziewczyna decyduje się skończyć swoje, jak uważa, bezsensowne bytowanie na ziemi. Bierze dużą dawkę środków nasennych i czeka na śmierć.
Kobieta zostaje odratowana. Igor, lekarz z kliniki psychiatrycznej, tłumaczy jej jednak, że nie może jej dać więcej niż kilka dni. Leki spowodowały u niej poważne problemy z sercem. Chociaż Weronika tego nie dostrzega, jej stan jest krytyczny – za tydzień umrze.
Wydawałoby się, że tego właśnie kobieta chciała. Teraz pozostaje jej spędzić ostatnie dni. Może to zrobić tak, jak chce, bo nie krępują już jej żadne ograniczenia. Dziewczyna odkrywa, że do tej pory robiła wszystko, by zadowolić krewnych, przyjaciół i znajomych. W jej egzystencji nie było miejsca dla niej samej – stąd poczucie pustki. Zabawa i imprezy tylko kamuflowały ten problem. Weronika przechodzi przemianę. Dostrzega piękno świata, ukryte pod pozorami beznadziejności. Potrafi też zauważyć bogactwo duszy drugiego człowieka. Jeden z pacjentów klinki, Edward, rozkochuje ją w sobie. Okazuje się, że miłość życia można znaleźć nawet w szpitalu psychiatrycznym!
Tuż przed domniemaną śmiercią Weronika poznaje prawdziwe życie. Pod koniec książki lekarz wyjawia jej, że tak naprawdę jej serce jest zdrowe. Okłamał ją, by miała okazje przemyśleć swoje życie. Teraz musi już tylko utrzymać szczęście, które zdobyła w ciągu ostatniego tygodnia.
Problematyka
„Weronika postanawia umrzeć” to powieść o sensie życia. Autor zachęca nas, byśmy spojrzeli na swoją egzystencję przez pryzmat własnych marzeń. Czy naprawdę jesteśmy szczęśliwi, czy tylko udajemy szczęście? Czasem trzeba sobie po prostu uświadomić pewne rzeczy, by zacząć zmianę na lepsze.