W utworze „Sposób na Alcybiadesa” zostały zaprezentowane wyraźne i dosyć barwne sylwetki nauczycieli.
Dyrektor – stoi na czele Liceum im. Lindego w Warszawie. Próbuje zarządzać nim silną ręką i trzymać silny rygor. Chce, by uczniowie go podziwiali i by był dla nich autorytetem. Dlatego najczęściej przechadza się po korytarzach z groźną miną, którą sieje postrach wśród uczniów. Dyrektor nie cierpi i nie toleruje bumelanctwa i przekrętów, dlatego nie jest zadowolony z atmosfery rozpasania na lekcjach profesora Misiaka. Dyrektor chce być uznawany i ceniony za wyznawane wartości, który strzeże niczym twierdzy. Stąd kiedy pod wpływem triumwiratu zawartego przez profesora Misiaka z osławioną (niestety w tym negatywnym sensie) klasą 8 A, chłopcy z tej klasy zdają się przechodzić wyraźną przemianę, on zamiast cieszyć się ze zmiany postawy, wietrzy w tym jakiś podstęp i postanawia bliżej się temu przyjrzeć.
Pani Kalino – dostaje wychowawstwo w klasie 8 A po odejściu ze szkoły pani Lilkowskiej, która była lubiana i szanowana przez uczniów ze względu na łagodność i wyrozumiałość. Pani Kalino uczy geografii i jest jedyną kobietą wśród nauczycieli. Wyróżnia ją też to, że jest surowa i bardzo dużo wymaga od swoich uczniów. Pani Kalino ma ponadto władczy, ekspansywny charakter, dlatego z takim trudem godzi się na dzielenie pracowni z profesorem Misiakiem. W końcu i tak szybko ją przejmuje, zastawiając ją w całości geograficznymi przyrządami.
Profesor Żwaczek – jest polonistą w Liceum im. Lindego. Choć wykłada przedmioty humanistyczne, stosuje w klasie wojskowy rygor. Uczniowie bezwarunkowo muszą przestrzegać zaprowadzonej przez niego iście żelaznej dyscypliny. Jest wymagający, toteż nie toleruje żadnych wykrętów i wymówek. Nie budzi w uczniach większej sympatii, gdyż w jego wykładach brakuje polotu. Profesor posiłkuje się najczęściej wyuczonymi na pamięć regułkami. Nie widać w nim też pasji i zainteresowania wykładanym przedmiotem.
Profesor Ejdziatowicz – uczniowie przezywają go Dziadzią. Uczy matematyki, którą uznaje za niekwestionowaną królową nauk. W przeciwieństwie do profesora Żwaczka, do swojego przedmiotu podchodzi z pasją i zamiłowaniem. W taki sposób go też wykłada, dlatego tak bardzo nie znosi przejawów lekceważenia ze strony uczniów. Najbardziej pochłania go szukanie matematycznych talentów – pragnie wypuścić w świat diament oszlifowany w swojej pracowni. Z uczniami zbytnio się nie spoufala i usiłuje utrzymać wobec nich bezpieczny dystans. Jest też wobec nich podejrzliwy i nieufny – często podgląda ich poczynania przez dziury w gazecie.
Profesor Nierucha - jak sugeruje nazwisko jest nauczycielem wychowania fizycznego. Sport jednak wcale nie jest dla niego czymś najważniejszym. O wiele bardzie przepada za brydżem, który okazuje się nawet jedynym źródłem jakiś znaczących sukcesów w jego życiu.