Tetyda, boginka morska, była niezwykle piękna, więc o jej rękę ubiegali Zeus i Posejdon. Jednakże ciążyła nad nią przepowiednia, że urodzi ona syna, który będzie potężniejszy od własnego ojca, co ostatecznie ich do niej zraziło. Miała więc poślubić człowieka.
Małżonkiem Tetydy miał zostać Peleus, książę teskalski, jednakże ona uciekała przed mężczyzną. Peleus był jednak nieugięty i znosił wszystkie nieprzyjemności, by tylko poślubić boginkę. Wreszcie zdecydowała się ona wyjść za księcia. Wesele odbywało się w pieczarze centaura Chejrona.
Na weselu Peleusa i Tetydy zjawili się prawie wszyscy bogowie, poza jedną boginią. Pominęli oni boginię niezgody, Eris, która postanowiła zjawić się na weselu i dokonać zemsty, rzucając na stół złote jabłko z napisem: „Dla najpiękniejszej”. Wywołało to kłótnie pomiędzy Herą, Ateną i Afrodytą, gdyż każda z nich rościła sobie prawo do posiadania jabłka.
Spór jednak miał zostać rozstrzygnięty przez Parysa, syna Priama – króla Troi. Każda z bogiń oferowała mu własne dobra, by wybrał właśnie ją. Hera obiecała mu władzę, Atena mądrość, a Afrodyta najpiękniejszą kobietę – Helenę, żonę Menelaosa, króla Sparty. Wtedy Parys bez wahania oddaje złote jabłko Afrodycie.
Wkrótce po tym, Parys ruszył do Sparty po piękną Helenę. Nieświadomi zamiarów Parysa Spartanie, hojnie go przywitali. On jednak zrealizował swój plan i uprowadził żonę Menelaosa, po czym powrócił do Troi.
Postanowiono więc, że będzie wojna. Dowództwo objął Agamemnon, brat Menelaosa, który przygotował oddziały walczących. Wśród wojowników znaleźli się: Ajaks wraz z bratem Teukrem, Diomedes, Nestor, Odyseusz oraz Odomeneus.
Wśród walczących nie było tylko mężnego Achillesa, co było ogromną stratą dla Achajów, gdyż według przepowiedni, bez niego Troja nie zostanie zdobyta. Jednakże matka przebrała go za kobietę i ukryła na dworze Likomedesa. Agamemnon wysłał tam więc Odyseusza przebranego za kupca. Dostrzegł on wtedy jedną z kobiet, nie będącą zainteresowaną świecidełkami, którymi rzekomo handlował Odys. Chwycił ją więc za rękę i zapytał, czy to on jest Achillesem. Gdy otrzymał potwierdzenie, opowiedział mu o wyprawie wojennej oraz sławie, jaka go czeka w związku z nią.
Achajom nie sprzyjały wiatry, dlatego też nie mogli dotrzeć oni pod bramy Troi. Przez tygodnie nie mogli przepłynąć. Okazało się, że to za sprawą rozgniewanej Artemidy, która pragnęła ofiary z córki Agamemnona. Gdy jednak miało dojść do złożenia ofiary, Artemida zstąpiła i zabrała dziewczynę ze sobą, czyniąc ją kapłanką w swojej świątyni.
Wiatry wtedy zaczęły wiać, a wojsko szykowało się na statkach. Gdy Achajowie dotarli pod mury Troi, wysłali tam Odyseusza i Menelaosa, którzy mieli żądać wydania Heleny. Trojanie odmówili. Tym samym wywołali wojnę.
Achajowie rozłożyli swój obóz przy okrętach. Mury Troi były wysokie, a ponad nimi błyszczał szczyt świątyni Ateny. Władał tam wtedy Priam.
Wojna rozpoczyna się licznymi walkami i pojedynkami, w których swą przewagę prezentują Trojanie. W walkach nie wziął udziału rozgniewany na Agamemnona Achilles, jednakże widząc co się dzieje, z pomocą udaje się Patrokles, przyjaciel Achillesa. Zakłada on zbroje herosa i udaje się pod mur trojański, gdzie zostaje zabity przez Hektora.
Achilles rezygnuje z urazy do Agamemnona i postanawia zemścić się na Hektorze za śmierć przyjaciela. Udaje się więc do Troi i zabija Hektora. Gdy poległ, Achilles bezcześci jego zwłoki i nie zostawia ich w kraju ojczystym.
Do Achillesa przybywa jednak ojciec Hektora, Priam, by prosić o wydanie ciała syna. Wtedy heros lituje się i wydaje zwłoki. Odbywają się uroczystości pogrzebowe Hektora.
Wkrótce jednak Achilles zostaje zabity przez Parysa, który trafił strzałą w piętę herosa. Sam Parys niedługo po tym ginie, a Helena zostaje wydana za jego młodszego brata. Helena postanawia pomóc Odysowi i Menelaosowi ukraść posąg Ateny, który chronił Troję.
Trojanie ze zdziwieniem patrzyli, jak odpływają wojska Achajów. Pozostawili jednak po sobie drewnianego konia, którego uznano za dar i wprowadzono do Troi. Mieszkańcy cieszyli się ze zwycięstwa i daru, jaki otrzymali. Nie spodziewali się, że wewnątrz „podarunku” przebywało dwunastu greckich wojowników, na czele z Odyseuszem. Po zmroku wydostali się oni z konia, otworzyli bramy miasta dla pozostałej części wojska i doprowadzili do rzezi Trojan. Po 10 latach walk Troja została zniszczona, a Helena odzyskana.