Patrokles, serdeczny przyjaciel Achillesa, udał się z pomocą Achajom w walce z Trojanami. Przybrany był w zbroję greckiego herosa. Został on jednak pokonany przez Hektora, a mimo iż jego ciało oddano achajskim wojskom, to zbroja pozostała u wroga.
W związku z tym, Achilles potrzebował nowej zbroi, którą na prośbę Temidy wykłuł Hefajstos. Zajął się on także wykłuciem tarczy, która składała się z pięciu warstw i miała pełnić dwie rolę: ochronną i estetyczną. Tarcza prezentowała następujące widoki:
• Pierwsza warstwa przedstawia niebo i morze, słońce i księżyc oraz gwiazdozbiory.
• Druga warstwa prezentuje dwie grupy ludzi. Pierwsza przy biesiadach i grodach, natomiast druga to wojownicy Achajscy, atakujący Trojan.
• Trzecia warstwa ukazuje rolę ugorną i żyzną podczas orki.
• Czwarta warstwa przedstawia bydło udające się na pastwisko oraz pasterzy z psami na łące.
• Ostatnia warstwa prezentuje rzekę Okean.
W opisie tarczy Achillesa możemy odnaleźć liczne środki stylistyczne:
• Epitety: „tarczę […] potężną i wielką”, „rzemień srebrny”, „zbroje błyszczące”, „szata czerwona” „migotliwe spiże”, „rola ugorna, pulchna i tłusta”, „białe jęczmiona”, „miodne owoce”, „plecione koszyki”, „psy chyżonogie”.
• Wyliczenia: „wyrzeźbił […] niebiosa i morze, Słońce niezmordowane i księżyc w pełni”, „zostały małżonki, dzieci i starcy”.
• Metafory: „radość z nich biła swawolna”, „nogi zgrabne ich niosły”.
• Inwersja: „Dalej dwa grody ludzi, mających dar mowy człowieczej, pięknie przedstawił”.
• Porównania: „Potem posadzkę taneczną przesławny wyrył Kulawiec/ Na kształt tej, którą ongi w rozległym Dedal Knososie/ Dla Ariadny sporządził o lokach pięknie trefionych”, „a nogi zgrabnie ich niosły,/ Niczym koło garncarskie”.
• Przerzutnie: „misternie/ zdobiąc ją całą”, „a wreszcie/ Gwiazdozbiory wszelakie”, „wyskoczyli z zasadzki i wszystkie/ w mig zagarnęli”, „na której/ Sierpy ostrymi w garściach żniwiarze plony zbierali”.
• Synestezja: „miękki połysk”.
Widać zatem, że przy opisie tarczy Achillesa zostało wykorzystanych mnóstwo środków stylistycznych. Służą one zobrazowaniu tego, co zaprezentowane jest na tarczy. Ponadto owa obrazowość nadaje opisowi charakteru poetyckiego.
Greccy bogowie z pewnością należeli do postaci z tzw. „charakterem”. Nieobce były im czysto ludzkie namiętności – gniew skłonność do romansów...
„Potop” Henryka Sienkiewicza jest niezwykle rozbudowaną powieścią historyczną w której autor nie tylko przytoczył autentyczne wydarzenia z czasów...
Uczty i biesiady zawsze stanowiły ważny motyw w kulturze i literaturze – w samym Piśmie Świętym pojawia się motyw ucztowania przed Bogiem (Wj 18 12). Rzecz to zupełnie...
Panegiryk jest dość ciekawą formą literacką która nie wiąże się z żadnym konkretnym gatunkiem jej głównym wyznacznikiem jest obecność przesadnego wychwalania...
Jeszcze w XX wieku większość mieszkańców Polski żyła na wsi i pracowała na roli. Jest więc rzeczą oczywistą że życie wiejskie przyciągało uwagę naszych...
„Gloria victis” czyli „chwała zwyciężonym” krzyczy w noweli Elizy Orzeszkowej wiatr wysłuchawszy opowieści przedstawionej przez drzewa. Następnie...
„Romeo i Julia” Williama Szekspira to tragedia która wciąż inspiruje porusza i fascynuje. Sposób w jaki angielski poeta ukazał gorące uczucie dwojga...
Każdy z nas tworzy w głowie własną „mapę pogody”. Mapa ta nie jest zapisem pozycji miast rzek i gór – zamiast tego ten fikcyjny plan uszeregowuje...
Rozmowa Benedykta Korczyńskiego z synem stanowi jedną z istotniejszych scen w powieści „Nad Niemnem” ponieważ wyraźnie pokazuje konflikt pokoleń będący jednym...