Patrokles, serdeczny przyjaciel Achillesa, udał się z pomocą Achajom w walce z Trojanami. Przybrany był w zbroję greckiego herosa. Został on jednak pokonany przez Hektora, a mimo iż jego ciało oddano achajskim wojskom, to zbroja pozostała u wroga.
W związku z tym, Achilles potrzebował nowej zbroi, którą na prośbę Temidy wykłuł Hefajstos. Zajął się on także wykłuciem tarczy, która składała się z pięciu warstw i miała pełnić dwie rolę: ochronną i estetyczną. Tarcza prezentowała następujące widoki:
• Pierwsza warstwa przedstawia niebo i morze, słońce i księżyc oraz gwiazdozbiory.
• Druga warstwa prezentuje dwie grupy ludzi. Pierwsza przy biesiadach i grodach, natomiast druga to wojownicy Achajscy, atakujący Trojan.
• Trzecia warstwa ukazuje rolę ugorną i żyzną podczas orki.
• Czwarta warstwa przedstawia bydło udające się na pastwisko oraz pasterzy z psami na łące.
• Ostatnia warstwa prezentuje rzekę Okean.
W opisie tarczy Achillesa możemy odnaleźć liczne środki stylistyczne:
• Epitety: „tarczę […] potężną i wielką”, „rzemień srebrny”, „zbroje błyszczące”, „szata czerwona” „migotliwe spiże”, „rola ugorna, pulchna i tłusta”, „białe jęczmiona”, „miodne owoce”, „plecione koszyki”, „psy chyżonogie”.
• Wyliczenia: „wyrzeźbił […] niebiosa i morze, Słońce niezmordowane i księżyc w pełni”, „zostały małżonki, dzieci i starcy”.
• Metafory: „radość z nich biła swawolna”, „nogi zgrabne ich niosły”.
• Inwersja: „Dalej dwa grody ludzi, mających dar mowy człowieczej, pięknie przedstawił”.
• Porównania: „Potem posadzkę taneczną przesławny wyrył Kulawiec/ Na kształt tej, którą ongi w rozległym Dedal Knososie/ Dla Ariadny sporządził o lokach pięknie trefionych”, „a nogi zgrabnie ich niosły,/ Niczym koło garncarskie”.
• Przerzutnie: „misternie/ zdobiąc ją całą”, „a wreszcie/ Gwiazdozbiory wszelakie”, „wyskoczyli z zasadzki i wszystkie/ w mig zagarnęli”, „na której/ Sierpy ostrymi w garściach żniwiarze plony zbierali”.
• Synestezja: „miękki połysk”.
Widać zatem, że przy opisie tarczy Achillesa zostało wykorzystanych mnóstwo środków stylistycznych. Służą one zobrazowaniu tego, co zaprezentowane jest na tarczy. Ponadto owa obrazowość nadaje opisowi charakteru poetyckiego.
„Ferdydurke” jest powieścią przesyconą groteską. Przejawia się ona zarówno w fabule utworu jak i w sposobie jej prezentacji a więc konstrukcji języku...
„Chłopi” Władysława Reymonta są powieścią małopolską na co wskazują cechy narracji stylu a także kompozycji i konstrukcji świata przedstawionego. Narracja...
Moja szkoła to niezwykle piękny stary budynek którego jedna ze ścian pokryta jest pnącym bluszczem. Gdybym miał wyobrazić ją sobie za sto lat myślę że jej wygląd...
„Szkoła ateńska” to fresk który został stworzony przez artystę o nazwisku Rafael Santi. Dzieło powstało w epoce renesansu. Znajdujący się w Pałacu...
Wiele osób uważa że w samotności można się jedynie nudzić. Ja jednak myślę że czasem warto spędzić czas samemu bez innych osób. Jeśli mądrze się go...
Akcja „Potopu” Henryka Sienkiewicza rozgrywa się w okresie szwedzkiego najazdu na Rzeczpospolitą który miał miejsce w latach 1655 – 1660. Autor bazując...
Definicja Stoicyzm to obok epikureizmu jedna z najważniejszych szkół filozoficznych powstała w starożytności. Za jego twórcę uważa się Zenona z Kition....
Danusia Gawlikówna i Elza (Elżbieta) Jezierska to dwie główne bohaterki powieści Jadwigi Korczakowskiej pt. „Spotkanie nad morzem”. Obie mają po...
„Nad Niemnem” Elizy Orzeszkowej nie jest typową powieścią tendencyjną jak np. inna książka pisarki pt. „Marta”. Można jednak wskazać w tym dziele...
