Patrokles, serdeczny przyjaciel Achillesa, udał się z pomocą Achajom w walce z Trojanami. Przybrany był w zbroję greckiego herosa. Został on jednak pokonany przez Hektora, a mimo iż jego ciało oddano achajskim wojskom, to zbroja pozostała u wroga.
W związku z tym, Achilles potrzebował nowej zbroi, którą na prośbę Temidy wykłuł Hefajstos. Zajął się on także wykłuciem tarczy, która składała się z pięciu warstw i miała pełnić dwie rolę: ochronną i estetyczną. Tarcza prezentowała następujące widoki:
• Pierwsza warstwa przedstawia niebo i morze, słońce i księżyc oraz gwiazdozbiory.
• Druga warstwa prezentuje dwie grupy ludzi. Pierwsza przy biesiadach i grodach, natomiast druga to wojownicy Achajscy, atakujący Trojan.
• Trzecia warstwa ukazuje rolę ugorną i żyzną podczas orki.
• Czwarta warstwa przedstawia bydło udające się na pastwisko oraz pasterzy z psami na łące.
• Ostatnia warstwa prezentuje rzekę Okean.
W opisie tarczy Achillesa możemy odnaleźć liczne środki stylistyczne:
• Epitety: „tarczę […] potężną i wielką”, „rzemień srebrny”, „zbroje błyszczące”, „szata czerwona” „migotliwe spiże”, „rola ugorna, pulchna i tłusta”, „białe jęczmiona”, „miodne owoce”, „plecione koszyki”, „psy chyżonogie”.
• Wyliczenia: „wyrzeźbił […] niebiosa i morze, Słońce niezmordowane i księżyc w pełni”, „zostały małżonki, dzieci i starcy”.
• Metafory: „radość z nich biła swawolna”, „nogi zgrabne ich niosły”.
• Inwersja: „Dalej dwa grody ludzi, mających dar mowy człowieczej, pięknie przedstawił”.
• Porównania: „Potem posadzkę taneczną przesławny wyrył Kulawiec/ Na kształt tej, którą ongi w rozległym Dedal Knososie/ Dla Ariadny sporządził o lokach pięknie trefionych”, „a nogi zgrabnie ich niosły,/ Niczym koło garncarskie”.
• Przerzutnie: „misternie/ zdobiąc ją całą”, „a wreszcie/ Gwiazdozbiory wszelakie”, „wyskoczyli z zasadzki i wszystkie/ w mig zagarnęli”, „na której/ Sierpy ostrymi w garściach żniwiarze plony zbierali”.
• Synestezja: „miękki połysk”.
Widać zatem, że przy opisie tarczy Achillesa zostało wykorzystanych mnóstwo środków stylistycznych. Służą one zobrazowaniu tego, co zaprezentowane jest na tarczy. Ponadto owa obrazowość nadaje opisowi charakteru poetyckiego.
Definicja Fantastyka to pojęcie które w kontekście literatury i sztuki oznacza wprowadzanie do świata przedstawionego bytów i zjawisk zaczerpniętych ze sfery...
Definicja i wyznaczniki gatunku Fraszka jest gatunkiem którego definicje przede wszystkim podkreślają jego rozmiary które są niezwykle małymi. Samo słowo fraszka...
Jednym z tematów podjętych przez Stefana Żeromskiego w „Przedwiośniu” była refleksja nad sposobem odbudowy Polski która w 1918 r. odzyskała niepodległość...
Motyw ogrodu to jeden z motywów literackich które pojawiając się w różnorakich powieściach przyjmują odmienne znaczenie i symbolikę. Sposoby przedstawienia...
Nie muszę go często widywać by wiedzieć że zawsze mogę na niego liczyć. To nie towarzysz radosnych chwil który ulatania się gdy tylko pojawiają się kłopoty....
Definicja Termin oniryzm wywodzi się od greckiego oneiros czyli sen lub marzenie senne. W kontekście sztuki oznacza on taki sposób kreowania rzeczywistości i kompozycji...
Tomasz Judym należy do najbardziej charakterystycznych postaci polskiej literatury. Bohater „Ludzi bezdomnych” Stefana Żeromskiego od lat fascynuje czytelników...
Albert Camus mocno odżegnywał się od związków z prądem intelektualnym znanym jako egzystencjalizm. Mimo to często bywa zaliczany w poczet osób związanych...
Doktor Tomasz Judym to główna postać powieści Stefana Żeromskiego „Ludzie bezdomni”. Pod koniec książki bohater widzi rozdartą sosnę – staje...
