„Kamizelka” to utwór, który posiada wiele cech świadczących o jego przynależności gatunkowej do noweli, a właściwie do jej szczególnego rodzaju jakim była nowela pozytywistyczna. Utwór napisany został przez Bolesława Prusa i opublikowany po raz pierwszy w prasie.
Najważniejszym dowodem na pozytywistyczny wydźwięk utworu jest tematyka przez niego poruszana. Autor ukazuje obraz życia, ze wszystkimi jego zaletami, ale i wadami. Pokazana historia nie ma radosnego wydźwięku, bazuje także na opowieści o ludziach ubogich. Realistyczny sposób przedstawienia problemu jakim jest choroba skromnie żyjącego męża oraz jego małżonki to jedna z cech, które dostrzec można w utworze.
Równie ważnym jest zwięzłość noweli, a także wyraźne zarysowanie akcji, która zmierza ku rozwiązaniu, niosącemu ze sobą przesłanie. Nowela pozytywistyczna nie tylko ma stanowić ciekawą i wartą uwagi opowieść, ale i ma nieść ze sobą wyższe wartości, uczyć czytelnika. Poprzez nietypową konstrukcję początku oraz końca, Bolesław Prus pokazuje refleksje towarzyszące osobie, która miała okazję poznać zarówno samo małżeństwo, jak i ich historię.
Warto zaznaczyć, że sposób przedstawienia jest charakterystycznym dla noweli. Wszelkie wnioski, opinie na temat bohaterów budowane są nie na podstawie wnikliwej analizy oraz opisu przeżyć wewnętrznych, ale dzięki odpowiedniemu budowaniu akcji oraz przedstawieniu faktów, które zgodnie z zasadami realizmu przedstawiają historię niezwykle prawdopodobną, oddająca ówczesne realia.
Można bez wątpienia przyznać, że mimo zastosowania dość innowacyjnej kompozycji, która klamrą zamyka akcje poprzez przemyślenia narratora, utwór zatytułowany „Kamizelka” posiada szereg cech pozwalających na przyporządkowanie gatunkowe do noweli pozytywistycznej.