Z legend dawnego Egiptu – streszczenie, plan wydarzeń

Streszczenie

Ramzes – potężny władca Egiptu, który liczył sto lat, umierał. Leżał osłabiony fizycznie, czasem odchodził od zmysłów. Zmęczony tą sytuacją wezwał przed swe oblicze najznamienitszego z kapłanów i nakazał mu opracować lekarstwo, które albo go uleczy, albo skończy jego cierpienia. Gdy ten chciał zaprotestować, faraon przerwał mu, mówiąc, iż na jego miejsce czeka już następca – trzydziestoletni Horus.

Kiedy Ramzes otrzymał lekarstwo, wypił je natychmiast. Później przywołał astrologa i rozkazał mu przełożyć język gwiazd. Ten rozpoczął swą przemowę od wspomnienia połączenia Saturna i Księżyca, co zapowiadało śmierć kogoś z królewskiej rodziny. Faraon pomyślał, iż jest to zapowiedź jego śmierci. Medyk mówił przecież, że przed nastaniem ranka będzie zdrowy lub na jego miejscu zasiądzie Horus. Przeczuwając rychły koniec, nakazał zaprowadzić młodzieńca do sali tronowej, by tam przygotowano go na przejęcie władzy.

Horus usiadł na ganku i przyglądał się tłumom, które zaczęły się gromadzić. Powiedziano mu, że ludzi ci przychodzą właśnie dla niego – nowego faraona. Chcą z jego ust usłyszeć o dobrodziejstwach, jakie im przeznaczył. Wtedy młodzieniec poczuł dumę. Następnie dowiedział się, że posłano po szczątki Zefory – jego matki – która za okazywanie łaski niewolnikom została pochowana wśród nich, a teraz miała być przeniesiona do faraońskich katakumb. Zamierzano także wezwać Jetrona – nauczyciela młodzieńca. Ramzes wypędził go z kraju, ponieważ nauczał Horusa miłości do pokoju i ładu. Przyszły władca dostrzegł także światełko na drugim brzegu Nilu. Tak pozdrawiała go wierna Berenika, która zamknięta została w klasztornym więzieniu (gdy tylko Horus założy pierścień, ma zostać oswobodzona).

W pewnym momencie młodzieniec jęknął z bólu – użądliła go pszczoła. Dworzanin powiedział, by dziękował Ozyrysowi, że nie był to niebezpieczny pająk. W tej chwili przed jego obliczem stanął dowódca wojsk. Przyniósł wolę Ramzesa, który nakazywał mu posłuszeństwo wobec młodzieńca. Horus od razu zapragnął zawrzeć pokój z Etiopami, by nie przelewać krwi swego ludu. Zlecił nawet przygotowanie odpowiedniego edyktu. Wyraził także wolę, aby zaprzestano karać niewolników, wyrywając im języki.

Rana Horusa bolała coraz bardziej. Przed jego obliczem stanął także kanclerz, który miał od tego momentu wypełniać wolę młodzieńca, choćby ten kazał oswobodzić wszystkich niewolników. Przyszły władca, mimo że łaskawy, nie miał takich planów. Zalecił jednak, by obniżyć podatki i czynsz za najem ziemi, a niewolnikom przydzielić 3 dni wolne od pracy. Kanclerz przystąpił do spełniania jego poleceń, wiedząc także, iż ma odwołać z wygnania Jetrona.

Nadszedł arcykapłan, który, z woli Ramzesa, także miał służyć Horusowi, chociażby ten nakazał zburzyć świątynie. Przyszły władca nie zamierzał tego robić, wręcz przeciwnie – pragnął dążyć do umocnienia roli religii. Chciał jednak, by uroczyście przewieziono zwłoki jego matki, a następnie uwolniono Berenikę z aresztu klasztornego.

Przed obliczem Horusa stanął także najznamienitszy z lekarzy. Gdy dostrzegł, że ten blednie, obejrzał jego nogę i z trwogą powiedział, iż ukąsił go bardzo jadowity pająk. Młodzieniec dowiedział się, że wkrótce umrze. Wezwał więc kanclerza, by zapytać, co stanie się z jego rozkazami. Ten odrzekł, iż jeśli tylko dotknie pierścienia, zostaną spełnione. Dodano też, że Ramzes wydaje już ostatnie tchnienia.

Horus rozpaczał, lecz pocieszał się świadomością wartości edyktów, jakie wydał. Ich wejście w życie znacznie odmieni los poddanych.

Medyk powiedział Horusowi, że śmierć jest od niego o 1000 żołnierskich kroków. Oznaczało to, iż nie dotknie pierścieniem wszystkich edyktów. Młodzieniec wziął je wszystkie do rąk, a następnie, z każdą wieścią o coraz rychlejszym odejściu, upuszczał jeden – najpierw ten o niewolnikach i czynszach, później o pokoju, następnie dotyczący zwłok matki, rehabilitacji Jetrona, a przy dwustu krokach odrzucił ten o wyrywaniu języków niewolnikom. W jego ręce pozostał tylko edykt dotyczący Bereniki.

Nagle rozległ się stukot sandałów. Do sali wbiegł zastępca arcykapłana, a Horus wyciągnął rękę po pierścień. Jednak wiadomość była inna – Ramzes powrócił do zdrowia, rankiem chce polować na lwy. Wzywa także Horusa, by mu towarzyszył. Młodzieniec spojrzał na światełko migoczące po drugiej stronie Nilu i zapłakał. Po chwili już nie żył.

Plan wydarzeń

1. Poważna choroba Ramzesa.
2. Faraon przywołuje arcykapłana i nakazuje przyrządzić lekarstwo (tak silne, że może go albo zabić, albo uleczyć).
3. Władca przyjmuje miksturę.
4. Astrolog objaśnia znaki – niepokojąca zapowiedź śmierci.
5. Ramzes nakazuje przygotować Horusa do objęcia tronu.
6. Horus siada na ganku i ogląda kraj.
7. Ukąszenie przez pszczołę.
8. Dostojnicy przed Horusem (kolejne rozkazy i edykty).
9. Wieści o coraz gorszym stanie Ramzesa.
10. Nadworny lekarz dostrzega, że Horusa ukąsił śmiertelnie jadowity pająk.
11. Następca Ramzesa odrzuca kolejne edykty.
12. Wiadomość o ozdrowieniu faraona i zaproszenie dla Horusa na polowanie.
13. Śmierć Horusa.