W całej twórczości Elizy Orzeszkowej niezwykle istotne miejsce zajmuje kwestia kobiecej emancypacji. Sztandarowym przykładem jest w tym względzie „Marta”, ale problem ten pojawia się również w takich powieściach, jak „Cham” czy „Nad Niemnem”. Jakie portrety kobiet stworzyła zatem autorka w ostatniej z wymienionych powieści?
Gdyby pokusić się o formułę generalizującą metodę tworzenia kobiecych postaci w „Nad Niemnem”, trzeba by powiedzieć, że Orzeszkową wyraźnie interesują kobiety samodzielne. Często są to kobiety świadomie wybierające samotność i dobrze radzące sobie bez męskiej pomocy. Najlepszym przykładem jest tu pani Andrzejowa Korczyńska, wdowa po powstańcu styczniowym, która po śmierci męża odrzuca wszystkie matrymonialne propozycje i sama zajmuje się zarządzaniem majątkiem oraz wychowaniem syna. Co więcej, można wnioskować, że bardzo dobrze odnajduje się ona w tej samodzielnej roli, należy bowiem do kresowej elity. Pani Andrzejowej nie tylko udaje się zachować rodową ziemię, ale także świetnie wykształcić syna i zadbać o jego materialną przyszłość.
Kolejną samotną kobietą jest w powieści Marta Korczyńska, krewna Benedykta. To ona organizuje codzienne funkcjonowanie dworu w Korczynie. Dba o czystość, uczestniczy w przygotowywaniu posiłków, organizuje przyjęcia i dogląda całego gospodarstwa. Marta w przeszłości odrzuciła oświadczyny Anzelma Bohatyrowicza, ponieważ wstydziła się wyjść za schłopiałego, ubogiego szlachcica. Nie wiedziała wówczas, że wybiera samotność na całe życie. Przyjmuje jednak z godnością swój los, a w dojrzałym już wieku podejmuje decyzję o przeprowadzce do Bohatyrowiczów.
Justyna Orzelska z kolei to również kobieta samotna. Akcja powieści rozpoczyna się w momencie, gdy dziewczyna ma 24 lata, a warto pamiętać, że pod koniec XIX stulecia był to wiek ocierający się o staropanieństwo. W przeszłości Orzelska zawiodła się w miłości - została uwiedziona i porzucona przez Zygmunta Korczyńskiego. Mimo tych przeżyć i braku majątku Justyna nie staje się wyrachowaną osobą i odrzuca oświadczyny arystokraty Teofila Różyca. Warto podkreślić, że bogate zamążpójście w czasach, kiedy toczy się akcja powieści, oznaczało dla kobiety zabezpieczenie bytu materialnego.
Trzeba pamiętać, że kobiety nie mogły wówczas swobodnie podejmować pracy zarobkowej ani korzystać z praw publicznych. Dopiero w tym kontekście odważna i samodzielna decyzja Justyny, żeby pójść za głosem serca a nie rozumu, zyskuje wymiar wyjątkowy. Orzelska przyjmuje oświadczyny ubogiego Janka Bohatyrowicza i wybiera ciężką pracę zamiast życia w luksusie.
Warto zwrócić uwagę, że wyraźna samotność kobiet w „Nad Niemnem” jest wynikiem określonej sytuacji politycznej. W powstaniu styczniowym zginęło bardzo wielu mężczyzn, a jeszcze więcej zostało zesłanych na Sybir. Powstało wówczas szczególne zjawisko społeczne – osamotnienie kobiet, które zmuszone były samodzielnie radzić sobie w codziennym życiu. Dla tamtych czasów bardzo charakterystyczne było nie tylko wdowieństwo, ale również staropanieństwo, zabrakło bowiem mężczyzn, z którymi kobiety mogłyby założyć rodziny.
Paradoksalnie jednak sytuacja taka przyspieszyła procesy emancypacyjne. W Polsce kobiety usamodzielniły się znacznie szybciej niż w krajach Europy zachodniej. Orzeszkowa dostrzega ów podskórny nurt historii. Autorka pokazuje, że polskie dzieje to nie tylko wielkie czyny będące dziełem mężczyzn, ale również kobieca codzienność oraz troska o byt i przetrwanie.
Jedną z najważniejszych płaszczyzn ideowych powieści „Nad Niemnem” jest etos pracy. Praca stanowi tu bowiem wzorzec kulturowy usankcjonowany przez tradycję i...
Tomasz Judym jest bohaterem powieści Stefana Żeromskiego „Ludzie bezdomni”. Powieść została opublikowana w roku 1900 w okresie gdy rozkwitały w Polsce ideały...
Stare przysłowie mówi że „człowiek bez ojczyzny jest jak drzewo bez korzeni”. Niektórzy twierdzą że w dzisiejszych czasach maksyma ta staje się...
Moja droga z domu do szkoły jest długa i wiedzie przez całe miasto. Część z niej muszę przejść pieszo a część pokonuje autobusem. Obok mojego domu skręcam w alejkę....
Słowo „satyra” bardzo często pojawia się w prasie i telewizji. Przywykliśmy do niego tak bardzo że często sami nie zastanawiamy się jakie są cechy satyry...
Wielki włoski intelektualista Umberto Eco stwierdził że kto czyta książki żyje podwójnie. Uważam że ten profesor a przy tym wspaniały pisarz (autor „Imienia...
Juliusz Verne to według mnie jeden z najciekawszych pisarzy jacy żyli w XIX wieku! Była to epoka obfitująca w wielkich literatów – wtedy tworzyli Henryk Sienkiewicz...
W historii polskiej kultury Stanisław Ignacy Witkiewicz zapisał się nie tylko jako wybitny twórca ale także jako autor jednej z najciekawszych i najbardziej nietypowych...
Jeszcze do czasów po II wojnie światowej Polska była krajem rolniczym – większość społeczeństwa pracowała na roli. Temat życia na wsi pojawiał się więc...