Biografia
Halina Rudnicka (właśc. Halina Hausman) – polska pisarka, publicystka, nauczycielka pochodzenia żydowskiego; autorka książek i podręczników dla dzieci i młodzieży. Urodziła się 12 października 1909 r. w Mławie – typowym żydowskim miasteczku (zmarła 21 kwietnia 1982 r. w Warszawie).
Ukończyła humanistykę i studium pedagogiczne na Uniwersytecie Warszawskim. W czasie II wojny światowej działała w AK. Podczas okupacji niemieckiej pracowała jako nauczycielka na tajnych kompletach w Słonimie.
Po wojnie zamieszkała na stałe w Warszawie i przez jakiś czas pracowała jako urzędniczka w Ministerstwie Oświaty. W 1948 r. powstały jej pierwsze teksty i od tamtego czasu poświęciła się już wyłącznie twórczości literackiej.
Za całokształt twórczości w 1960 r. otrzymała nagrodę Prezesa Rady Ministrów. Łącznie autorka napisała około 15 powieści, których realia najczęściej były osadzone w czasach antycznych. W 1966 r. Halina Rudnicka została laureatką „Orlego Pióra”, czyli wyróżnienia przyznawanego najlepszemu pisarzowi wg czytelników „Płomyka”. Jej imieniem nazwano również Zespół Placówek Oświatowych nr. 2 w Mławie.
Swoją willę na Żoliborzu (mieszkała tu razem z mężem Kazimierzem Rudnickim) pisarka przekazała w testamencie Bibliotece Publicznej m. st. Warszawy. Od 1990 r. działa tu (ulica Sułkowskiego 26) biblioteka nosząca jej imię, która jest też Oddziałem Muzeum Książki Dziecięcej (od 2009 r.).
Charakterystyka twórczości
Halina Rudnicka zadebiutowała jako prozaik i publicystka w 1948 r. na łamach prasy publicystycznej. Wtedy zaczęła też działać jako pedagog. Pracowała też przy tworzeniu podręczników dla dzieci i młodzieży.
W swej twórczości inspirację czerpała zwłaszcza z idei i wykładni realizmu socjalistycznego. Głównym problemem jej powieści były przeobrażenia ideowo światopoglądowe młodzieży w pierwszych latach po wojnie („Zielona rakieta”, 1958 r.). W „Chłopcach ze Starówki” (przez długie lata lektura obowiązkowa dla klas szóstych) podjęła tematykę realiów związanych z odbudową kraju zaraz po wojnie.
Bogaty dorobek literacki pisarki wzbogacają też powieści biograficzne o polskich działaczach komunistycznych, a także powieści o problematyce historycznej („Uczniowie Spartakusa”, 1951 r., za którą pisarka otrzymała nagrodę państwową II stopnia. Książka ta została również wpisana na Listę Honorową im. Ch. H. Andersena). „Uczniowie Spartakusa” to powieść o przywódcy powstania niewolników rzymskich.
Ważnym dziełem pisarki jest też trylogia antyczna „Król Agis” (1963 r.), „Syn Heraklesa” (1966 r.) oraz „Heros w okowach” (1969 r.).
Jej książki przetłumaczono także na język czeski i hebrajski.
Twórczość – wybrane pozycje:
• 1949: „Polną ścieżką”
• 1951: „Uczniowie Spartakusa”
• 1954: „Ludzie niezłomni”
• 1956: „Płomień za kratą”
• 1958: „Zielona rakieta”
• 1959: „Za siódmym progiem”
• 1960: „Chłopcy ze Starówki”
• 1963: „Król Agis”
• 1966: „Syn Heraklesa”
• 1969: „Heros w okowach”
• 1976: „Szeryf w spódnicy”.