Dawno temu żył sobie pewien młynarz. Był bardzo bogaty i miał trzech synów między których postanowił podzielić swój majątek. Gdy zmarł, jego dwaj starsi synowie podzielili między siebie pokaźny dobytek. Jeden otrzymał łąkę, młyn i pole, a drugi skrzynie wypełnione po brzegi złotem i drogocennymi futrami. Najmłodszemu zaś Jaśkowi przypadł w udziale tylko stary kot.
Jak się okazało kot ten był jednak niezwykły o czym wszyscy się później przekonali. Przemówił on do Jaśka ludzkim głosem i poprosił go, by ten oszczędził mu życie, w zamian za co pomoże mu się wzbogacić. Zwierzę kazało też Jaśkowi kupić na jarmarku torbę myśliwską i buty z podkówkami. Kot włożył buty i ruszył raźno na polowanie. Złapał parę królików i przepiórek, które postanowił zanieść na dwór królewski. Oznajmił królowi, że jest to podarunek od jego pana, ale zamiast przyznać, że jest to zwykły młynarz, nazwał go markizem. Król był bardzo wdzięczny za ten podarunek.
Niedługo potem kot dowiedział się, że król będzie podróżował z córką Zosią karetą wzdłuż rzeki. Obmyślił więc chytry plan. Poprosił młynarza, by zażył kąpieli w pobliskim jeziorze, a gdy ten rozebrał się i wszedł do wody, zwierz pospiesznie zabrał mu odzież. Królowi zaś powiedział, że błaga o pomoc dla tonącego pana. Orszak królewski natychmiast przyszedł mu z pomocą, sądząc, że jest on bogatym markizem. Kiedy król dowiedział się, że markiza rzekomo napadli zbójcy- okrutnicy i obdarli go z szat, ulitował się nad nim, odział go w nowe szaty i zabrał go do swej karocy – kot wskazał zamek na górze jako ich siedzibę i karoca wolno ruszyła. Tymczasem kot wyprzedził karocę i pobiegł szybko naprzód.
Po drodze mijali pracujących w polu żniwiarzy. Ci byli zdziwieni widokiem kota ubranego w buty z podkówkami. Sprytny zwierz nakazał wieśniakom, by mówili przejeżdżającemu królowi, że mijane pola należą do księcia Jana, za co zostaną wynagrodzeni.
Kareta jechała przez piękne, bujne pola, a zachwycony nimi król pytał do kogo one należą. Wieśniacy zgodnie z umową wskazywali na markiza, a król z uznaniem chwalił jego dobrobyt.
Tymczasem kot dotarł do zamku, którym władał olbrzym – Czarnoksiężnik. Nakłonił go, by zamienił się w myszkę, aby w ten sposób udowodnił swą czarodziejską moc i swe magiczne zdolności. Kiedy tak się stało bez chwili zawahania kot rzucił się na mysz i ją zjadł.
Wkrótce cały orszak dotarł do zamku. Kot powitał króla i jego córkę oraz Jaśka i pokazał wszystkim całe królestwo, oświadczając, że pałac ten należy do markiza Jana. Król był pod wielkim wrażeniem osoby Jana i jego majątku.
Najmłodszy syn młynarza nie chciał jednak dalej oszukiwać. Przyznał, że majątek chce zdobyć uczciwie dzięki ciężkiej, wytrwałej pracy. Wtedy królewna Zosia powiedziała ojcu o swych uczuciach do Jana i król zadecydował, że wyda córkę za tego uroczego młodzieńca.
Kot doprowadził więc do ślubu i weseliska młodych, a także do wzbogacenia się młynarza, a więc udało mu się spełnić swe obietnice. Od tej pory mieszkał w królewskim zamku, a po jakimś czasie opiekował się wnukami władcy, opowiadając im niezwykłe historie.