Janina Porazińska – polska pisarka, autorka baśni i wierszy dla najmłodszych czytelników, a także tłumacz literatury szwedzkojęzycznej. Urodziła się 29 września 1888 r. w Lublinie. Mimo to studiowała na Wydziale Przyrodniczym na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie.
Zapewne niejedno polskie dziecko zetknęło się z twórczością tej pisarki. Jej wiersze i baśnie do dzisiejszego dnia chętnie czytane są przez mamy swoim pociechom do snu.
Autorka debiutowała jeszcze jako piętnastolatka – w 1903 r. na łamach „Wędrowca” ukazała się jej poezja. Przez wiele lat współpracowała też z pismami dla dzieci – m. in. z pismem „Przyjaciel dzieci”. W latach 1909 – 1910 związana była też z „Promykiem” i „Promyczkiem”. Później, w 1917 r. założyła pismo „Płomyk”, a po jego zlikwidowaniu, w latach 1927 – 1939 była jedną z głównych redaktorek „Płomyczka” powstałego w miejsce „Płomyka” (była też redaktorką „Słonka” i „Poranka”). W tygodniku tym publikowano zwłaszcza twórczość młodych pisarzy, a także debiutujących poetów i rysowników. Oprócz Janiny Porazinskiej „Płomyczek” redagowali również tacy twórcy jak Hanna Ożogowska czy Tadeusz Chudy.
Porazińska należała swego czasu do władz ruchu junackiego Jeszcze przed wojną pracowała w Ministerstwie Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego (lata 1922 – 1925). Jednak nawet i w trakcie wojny prowadziła działalność oświatową. W czasie okresu ciężkiej okupacji działała w podziemiu, szerząc edukację i kulturę.
W 1958 r. opracowała Kalevalę (fiński epos narodowy) w wersji dla dzieci. Pisarka rozmiłowana była w tematyce polskiego folkloru. W oparciu o niego tworzyła swe wiersze i baśnie. Elementy folkloru możemy odnaleźć niemal we wszystkich jej dziełach. Stale pojawiają się w nich jakieś demony, zjawy czy dobre duszki. Autorka czerpała z przypowieści, podań i pieśni. Jej książki przetłumaczono na wiele języków.
Oprócz twórczości pisarskiej Porazińska zajmowała się tłumaczeniami, zwłaszcza z języka szwedzkiego.
Za swoją twórczość otrzymała szereg nagród i wyróżnień, m. in. Nagrodę Związku Literatów Polskich (1950 r.), Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1966 r.) czy Order Uśmiechu (1969 r.).
Janina Porazińska zmarła w 1971 r. w Warszawie.
Do jej najsłynniejszych utworów zaliczamy:
• 1925: „W Wojtusiowej izbie”
• 1929: „Kopciuszek”
• 1933: „Jaś i Kasia”
• 1933: „Wesoła gromadka”
• 1937: „Legendy”
• 1937: „Maciuś Skowronek”
• 1938: „Baśń o siedmiu krukach”
• 1946: „O dwunastu z Zapiecka”
• 1947: „Borówka”
• 1947: „Pleciugowe nowinki”
• 1950: „O babulce”
• 1952: „Za górami... za lasami...”
• 1955: „Za trzydziewiątą rzeką”
• 1957: „Kto mi dał skrzydła”
• 1958: „Wesele Małgorzatki”
• 1959: „Pan Twardowski w Czupidłowie”
• 1961: „Czarodziejska księga”
• 1964: „Pamiętnik Czarnego Noska”
• 1967: „Moja książeczka”
• 1971: „Nad wiślaną wodą”
• 1973: „Szewczyk Dratewka”.