Analiza
Utwór zatytułowany „Jednego serca” to czterostrofowy wiersz, który porusza tematykę tęsknoty, miłości niespełnionej, braku uczucia. Trzy pierwsze strofy zbudowane są na zasadzie paralelizmu, a ich pierwsze zdanie stanowi podkreślenie braków istotnych w życiu podmiotu lirycznego. Pierwszy wersrozpoczyna się wykrzyknieniem podkreślającym brak. Powtórzenie słowa mało potęguje efekt. Ostatnie zdanie podkreśla możliwości i postawę, którą mógłby przyjąć podmiot gdyby tylko otrzymał to, o co prosi. Podobny zabieg widoczny jest w kolejnych strofach.
Kolejna strofa podkreśla potrzebę posiadania ust, które metaforycznie mają zapewniać szczęście. Istotnymi są także oczy, które umożliwiają zobaczenie obrazu poety, o którym marzy. Poprzez metonimię pokazana jest postać, w której podmiot liryczny jest zakochany, której mu brak. Być może istnieje ona tylko w jego wyobraźni. Wydaje się jednak, że nie jest możliwym osiągnięcie stanu zakochania, co podkreśla kończące utwór wykrzyknienie. Rym w całości utworu to rymy naprzemienne.
Interpretacja
Utwór to wołanie o miłość. Wydaje się, że podmot liryczny nigdy jej nie zaznał, lub też jest nieszczęśliwie zakochany. Pokazuje on, jak wielkim brakiem jest deficyt uczuć i jak ciężko żyje się bez drugiej osoby u boku. Podkreślając kolejne elementy owej osoby, pokazuje także, jak wiele spokoju i szczęścia wniosłoby jej istnienie, obecność w życiu. Błagalny ton podmiotu zakończony jest gorzką refleksją, która stanowi podsumowanie, a zarazem stwierdzenie, że nie dane mu zaznać szczęścia i prosi on zbyt wiele.