Ulewa – interpretacja i analiza

Analiza

Utwór rozpoczyna się powtórzeniem. Pojawia się opis szczytów Tatr, wokół których pojawiają się pędzone przez wiatr chmury. Wiatr jest upersonifikowany, rozpościera płaszcz z mgły, a także ma moc wyciśnięcia deszczu z chmur. Wszystko zasnute jest mgłą, ulewa sprawia, że krajobraz jest szary, rozmyty, ledwo widoczny.

Niewidocznymi są także zmiany dnia i nocy. Poprzez działanie wiatru zaciera się granica pomiędzy tymi zmianami. Ostatnia strofa zawiera w sobie powtórzenie wersu pojawiającego się w pierwszej strofie. Można dostrzec także paralelizmy pomiędzy niektórymi strofami. Widocznymi są wyliczenia, które podkreślają elementy, na które spada i zarazem oddziałuje deszcz. Takie ukazanie krajobrazu sprzyja dokładnemu, wiernemu przedstawieniu tego, jak w rzeczywistości wygląda ulewa. Wiersz jest niezwykle rytmiczny, a temu sprzyja także odpowiedni dobór ilości sylab w strofie.

Interpretacja

Wiersz stanowi poetyckie przedstawienie ulewy w Tatrach. Zostaje ona przedstawiona za pomocą szarości, ciemnych kolorów, a zarazem wyliczeń. Obraz ulewy jest niezwykle ponury, pesymistyczny. Wydaje się, że poprzez poetyckie oddanie krajobrazu, przedstawiony został także nastrój twórcy. Monotonna ulewa wydaje się być nie tylko niezwykle smutnym, szarym i przygnębiającym zjawiskiem, ale i zjawiskiem, które jest niemożliwym do poskromienia. Wyraźnie widocznym jest, że ulewa to silny żywioł, który ma wpływ na całość Tatr – od ich wierzchołków, przez kolejne kondygnacje gór. Także i podkreślenie tej siły może być interpretowane jako kontrastowe ukazanie bezsilności istoty ludzkiej.