Streszczenie
Wyprowadzenie Izraelitów z Egiptu przez Mojżesza oraz wędrówka do Ziemi Obiecanej stanowią centralne wydarzenia Księgi Wyjścia.
Z Egiptu Izraelici ruszyli przez Morze Czerwone, gdzie odziały żołnierzy egipskich zostały zatopione. Wkrótce jednak wśród Izraelitów zapanował głód, jednakże Bóg zesłał im mannę z nieba.
Manna jednak nie wystarczyła, gdyż wśród ludu pojawiło się pragnienie. Mojżesz uderzył wtedy swą laską w skałę, z której wydobyła się woda.
Następnie Izraelici na czele z Mojżeszem udali się na pustynię Synaj. Mojżesz wyszedł wtedy na górę, gdzie odbył rozmowę z Bogiem, który przekazał mu dziesięć przykazań, zwanych Dekalogiem, które zostały spisane na kamiennych tablicach. Dekalog rozpoczynał się słowami: „Ja jestem Pan, Bóg twój, który cię wyprowadził z ziemi egipskiej, z domu niewoli”.
Na górze Synaj Mojżesz przebywał czterdzieści dni i czterdzieści nocy, co spowodowało, że lud zwątpił w jego powrót. Zrobili więc złoty posąg, któremu składali pokłony. Gdy Mojżesz dostrzegł ich czyn, spalił posąg i rozbił kamienne tablice.
Pan jednak nakazał wtedy Mojżeszowi, by wyciosał tablice i ponownie spisał przykazania. Jeszcze raz udał się on na górę Synaj, gdzie przymierze zostało odnowione.
Wkrótce Izraelici wysłali zwiadowców do Ziemi Obiecanej, która znajdowała się w Kanaan. Zobaczyli wtedy, że kraj zamieszkuje silny lud, więc postanowili powrócić do Egiptu, buntując się wobec woli Pańskiej. Została zesłana wtedy na nich plaga węży, dzięki czemu zrozumieli swój błąd i zawrócili ku Ziemi Obiecanej.
Mojżesz zmarł w wieku 120 lat, nie doczekawszy się dotarcia do Ziemi Obiecanej. Wkrótce jednak Izraelici przeprawili się przez Jordan, gdzie Bóg pomógł im przedostać się bezpiecznie przez rzeki.
Interpretacja
Izrael jest określeniem ludu, który wyprowadzony został z niewoli egipskiej. Jest to określenie nie tylko etniczne, ale także oznacza imię ludu przymierza. Naród izraelski składa się z dwunastu pokoleń, których nazwy wywodzą się od dwunastu synów Jakuba. Liczba dwanaście jest zatem uważana tu za świętą.
Przymierze związało lud izraelski z Bogiem. Stał się dla nich świętym, mocnym królem i odkupicielem. Dlatego też Izrael staje się Narodem Wybranym, gdyż wybrał go Pan, jako cel Boskich planów. Zatem dzięki przymierzu, Bóg doprowadza do jedności z ludem.
Od dnia zawarcia przymierza, kult Pana staje się religią narodową Izraelitów. Bóg wybrał sobie ten naród, by poprowadzić ich do Ziemi Obiecanej. Zostanie on nagrodzony za trud i przeciwności, jakie Izraelici napotykali po drodze. Naród ten został wybrany, mimo że nie miał większych zasług ze swej strony, lecz dlatego, że Bóg kochał ten lud i chciał dotrzymać przyrzeczenia, które kiedyś dał ojcom Izraela.
W tym fragmencie Starego Testamentu pojawia się także motyw wędrówki, pełnej niebezpieczeństw i przeciwności, nad którą jednak czuwa Pan. Cel wędrówki stanowi Ziemia Obiecana, która ma być formą azylu dla Narodu Wybranego. Wędrówka często odczytywana jest jako metafora życia – tak jak wędrówka Odyseusza, tak i wędrówka narodu Izraelskiego – były pełne przeszkód, które musieli pokonać. Tak samo dzieje się w życiu, gdzie cel wędrówki można osiągnąć dzięki wytrwałości i cierpliwości.
W opowieści o przejściu ludu izraelskiego z Egiptu do Ziemi Obiecanej, pojawia się kilka zwrotów i związków frazeologicznych, które przetransferowane zostały na grunt języka potocznego:
• Manna z nieba oznacza nieoczekiwany lub niezasłużony dar, a jednocześnie coś bardzo potrzebnego i cennego; cud.
• Arka przymierza stanowi symbol porozumienia z Bogiem.
• Ziemia obiecana to kraj szczęśliwości, miejsce szczególnego pożądania, cel dążeń ludzkich.
„Moja wierna mowo” to wiersz Czesława Miłosza pochodzący z tomu „Miasto bez imienia”. Podmiotem lirycznym w utworze jest poeta którego można...
„Lot nad kukułczym gniazdem” pozostaje najbardziej cenioną powieścią Kena Keseya. Akcja rozgrywa się w szpitalu psychiatrycznym zaś narratorem książki jest...
„Wczorajszemu” to wiersz Tadeusza Gajcego napisany w 1942 roku w okupowanej Warszawie. Tekst jest osadzony w problematyce wojennej. Poeta przedstawia grozę doświadczenia...
„Przyjaciele” Streszczenie Leszek i Mieszek byli mężczyznami których łączyła szczególna więź. Mówiono o nich że gdy znaleźli orzeszek...
Geneza „Nie-boską komedię” napisał Zygmunt Krasiński w 1833 r. Dzieło ukazało się dwa lata później - wydane anonimowo w Paryżu. Po raz pierwszy nazwisko...
„Jagnie i wilcy” Ignacego Krasickiego należy do tych bajek w których przesłanie umieszczone jest już na początku utworu natomiast dalsza jego część...
„W co wierzyć?” Zenona Przesmyckiego to wiersz będący manifestacją młodopolskiego dekadentyzmu i metafizycznej pustki. Mimo że sam Miriam w swoich manifestach...
Już sam tytuł wiersza Kazimierza Wierzyńskiego przywodzi nastrój beztroski i radości życia. „Zielono mam w głowie” – tak może mówić człowiek...
Streszczenie Ojciec i syn pędzą na koniu. Dziecko jest wyraźnie osłabione jego głowa spoczywa na piersi rodzica. Mężczyzna pragnie dodać potomkowi otuchy a dziecko odpowiada...