Streszczenie
Opis stworzenia świata i człowieka znajduje się w Księdze Rodzaju w Starym Testamencie.
Pierwszego dnia Bóg stworzył dzień i noc. Drugiego dnia stworzone zostały niebo i ziemia, trzeciego wody, lądy i rośliny. Czwartego dnia Bóg stworzył słońce, księżyc oraz gwiazdy, a piątego zwierzęta morskie i ptaki.
Szóstego dnia Bóg stworzył zwierzęta lądowe i człowieka. Człowiek miał zostać stworzony na obraz Boski i panować nad całym stworzeniem.
Bóg stworzył więc mężczyznę i niewiastę. Kazał im się rozmnażać, by zapełnili ziemię. Bóg wiedział, że wszystko, co uczynił, było dobre.
Siódmego dnia Bóg odpoczywał po trudzie stworzenia świata. Uczynił wtedy dzień siódmy, dniem świętym.
Drugi opis stworzenia człowieka
Po stworzeniu nieba i ziemi, Bóg ulepił człowieka z prochu ziemi i w jego nozdrza tchnął życie, dzięki czemu człowiek stał się istotą żywą. Następnie został on umieszczony w rajskim ogrodzie. Pierwszym człowiekiem był Adam. Gdy Adam spał, Bóg wyciągnął jedno z jego żeber i zapełnił ciałem. Tak właśnie powstała pierwsza kobieta – Ewa. Drugi opis zatem nie wskazuje na tworzenie „czegoś z niczego”, lecz Bóg lepi człowieka z dostępnych materiałów, tak jak w tradycji mitologicznej, gdzie człowiek powstał z gliny.
Interpretacja
Kosmogonia jest nauką o początkach świata, odnoszącą się do konstrukcji wszechświata. W opisie biblijnym przedstawione zostają dwie różne wizje stworzenia człowieka. Pierwszy opis pochodzi prawdopodobnie z V w. p.n.e. i wywodzi się z tradycji kapłańskiej. Natomiast drugi opis zaowocował dzięki tradycji jahwistycznej ok X w. p.n.e.
Dzięki opisom powstania świata i człowieka, mamy możliwość poznania biblijnej wizji początków człowieczeństwa w ogóle. Moc stwórcza Boga pozwala mu stwarzać coś z niczego, ma on siłę, jakiej nie posiada nikt inny we wszechświecie.
Bóg zdecydował także o cyklu życia ludzkiego, poprzez pozostawienie dnia siódmego, dniem świętym. Wtedy też jest czas na odpoczynek, tak jak Bóg odpoczywał po stworzeniu świata. To kolejny dowód na to, że człowiek został stworzony na obraz i podobieństwo Boga.
Bóg, dzięki swej mocy kreacyjnej, daje człowiekowi możliwość panowania nad wszelkimi aktami, jakie stworzył. Człowiek staje się więc władcą, decydującym o świecie.
Natomiast stworzenie kobiety z żebra mężczyzny, świadczy o jedności natury, która stworzona jest do przyjaźni z Bogiem. Drugi opis biblijny nie prezentuje już tworzenia „czego z niczego”, lecz tworzenia czegoś z dostępnych materiałów. Nie odnosi się on także do konstrukcji wszechświata.
Opis stworzenia świata i człowieka stanowi archetyp i pojawia się u wielu twórców późniejszych epok.