„Zemsta” Adama Fredry jest dziełem szczególnym. Ta komedia, napisana niemal przed dwustu laty, wciąż śmieszy i cieszy się olbrzymią popularnością. Uczniowie często wymieniają jako jedną z ulubionych lektur, cenią ją także nauczyciele. Z kolei pewne cytaty zaczerpnięte z utworu nadal funkcjonują w codziennym języku.
Humor dzieła Fredry opiera się na trzech wariantach komizmu – sytuacyjnym, postaci oraz językowym. W fabule uwidaczniają się zwroty akcji (np. decyzja Podstoliny), które zmuszają bohaterów do szybkiej zmiany planów, co prowadzi do zabawnych sytuacji (pisanie listu przez Dyndalskiego). Pojawiające się w dziele postacie wykreowane zostały w taki sposób, by uwydatnione zostały pewne ich cechy. Papkin jest zakochanym w sobie i miłującym się przechwałkach tchórzem, Maciej Raptusiewicz jest porywczy i gwałtowny, a Rejent Milczek to postać cicha, skromna i fałszywie pokorna. Jak można się domyślać – te różnice w charakterze skutkują wydarzeniami budzącymi gromki śmiech (rozmowa Papkina z Rejentem). Ostatni rodzaj komizmu, czyli językowy, jest owocem prawdziwego mistrzostwa Fredry. Poszczególne postacie używają charakterystycznego słownictwa, które odróżnia się od repertuaru pozostałych bohaterów. Język Cześnika zdradza jego gwałtowne usposobienie, wyrafinowane słownictwo Papkina ma potwierdzić jego światowość, z kolei Podstolina wspaniale odnajduje się w sytuacjach towarzyskich – kokietuje i uwodzi.
Historia przedstawiona w „Zemście”, mimo groźnego tytułu, jest zabawną i zawierającą morał opowieścią o miłości i zgodzie. Przesłanie płynące z dzieła zostaje zaakcentowane przez bohaterów, a pomyślne zakończenie sprawia, że utwór odbierać można jako zabawny, przyjemny w odbiorze.
Humor, jakim posługuje się Aleksander Fredro, jest lekki i nienatarczywy. Nie ma w dziele fragmentów wulgarnych ani nadmiernie wykorzystujących jednego motywu. W postaciach łączą się cechy, jakie często uznawane są za narodowe przywary Polaków, oraz typowo ludzkie zachowania – bliskie także każdemu odbiorcy. Jest więc „Zemsta”, przynajmniej w części, zwierciadłem, w którym może przejrzeć się każdy czytelnik lub widz.
Dzieło Aleksandra Fredry można uznać za uniwersalne, podejmujące tematykę aktualną niezależnie od upływu czasu. Wyeksponowane w nim wartości i wady wciąż zaznaczają swoją obecność w obrazie świata. Na ciągłą popularność „Zemsty” składają się zatem doskonały humor, pozytywna w swej wymowie historia oraz ponadczasowa tematyka, którą przeniósł autor do typowo szlacheckiego zamku z XIX stulecia.
Edyp wychował się w Koryncie na dworze Polybosa i Merope. Wydawać by się mogło że wiódł tam szczęśliwe spokojne życie. Niestety nazywano go podrzutkiem co sprawiało...
Jedną z cech dramatu antycznego jest przekonanie że nad ludzkim losem ciąży fatum którego nie można cofnąć ani zmienić. Nie da się też mu zapobiec. O życiu...
„Pamiętniki” Jana Chryzostoma Paska napisane zostały najprawdopodobniej w okresie pięciolecia między 1690 a 1696 r. Obejmują one wydarzenia rozgrywające się...
Wiosna to niezwykła pora roku. Podczas niej przyroda zaczyna żyć na nowo. Trawa staje się zielona i pachnąca. Ziemia także zmienia swój zapach. Na łąkach oraz...
„Zdążyć przed Panem Bogiem” to bodaj najsłynniejsza książka Hanny Krall. Sama autorka uznawana jest za „królową polskiego reportażu” lub...
Wysoki sądzie zasiadający dziś na ławie oskarżonych Zenon Ziembiewicz to człowiek który nie sprostał pokładanym w nim nadziejom. Jako prezydent zawiódł...
Mitologia była czymś co w czasach starożytności i średniowiecza (w przypadku terenów pogańskich) porządkowało ludziom obraz świata. Nie wszyscy oczywiście uznawali...
W „Zbrodni i karze” Fiodora Dostojewskiego pobrzmiewają różne koncepcje filozoficzne zarówno epoki pozytywizmu jak i całego dziedzictwa europejskiej...
„Chłopi” Władysława Reymonta posiadają wiele cech impresjonistycznych. Impresjonizm to kierunek wywodzący się z malarstwa powstały w drugiej połowie XIX wieku....