„Zemsta” to komedia napisana przez Aleksandra Fredrę na początku lat 30 XIX stulecia. Na okładce tej pozycji najczęściej pojawiają się mur, krokodyl, szlachcic, zamek lub szabla – wszystkie te motywy odgrywają ważną rolę w utworze.
Dzieło, choć krótkie, przedstawia dynamiczną i zaskakującą historię. Cześnik Raptusiewicz – właściciel połowy zamku – postanawia wziąć za żonę atrakcyjną wdowę, Podstolinę. Jednak jego głównym zmartwieniem jest posiadacz drugiej części majątku – Rejent Milczek (między nimi trwa konflikt). By zapewnić sobie względy kobiety i rozwiązać kwestię kłopotliwego sąsiada, korzysta z usług Papkina – mężczyzny tytułującego się mianem Lwa Północy i ubierającego się według reguł mody francuskiej. Ani Raptusiewicz, ani Milczek nie wiedzą jednak, że ich dzieci, czyli Wacław i Klara darzą się uczuciem.
Dwie części zamku podzielone są murem. Konflikt między ich właścicielami zaognia się, gdy Rejent wysyła murarzy, by ci zreperowali budowlę. Czarę goryczy przepełnia sprytne i bezwzględne posunięcie Rejenta, który kategorycznie odmawia synowi prawa do poślubienia Klary, nakazując mu związać się z Podstoliną. Korzystna oferta przekonuje Czepiersińską (znała Wacława z pewnego balu) i doprowadza do porzucenia przez nią Raptusiewicza. Porywczy mężczyzna postanawia więc nie tylko utrzymać w mocy swe postanowienie o pojedynku z Milczkiem, ale także planuje pojmać jego syna. Gdy udaje mu się zwabić Wacława, nakazuje mu… wziąć ślub z Klarą. Młodzi nie zastanawiają się szczególnie długo i czynią to tego samego dnia.
Umówiony pojedynek nie dochodzi do skutku – Rejent staje się gościem w majątku Cześnika, a wkrótce obaj mężczyźni podają sobie rękę na zgodę.
Dzieło Fredry jest pozycją szczególną. Łączy ono w sobie wartościowe przesłanie i ogromne pokłady humoru. Papkin – stronnik Cześnika – to postać, która rozbawi każdego. Najśmieszniejsze, moim zdaniem, sceny z jego udziałem to rozmowa z Klarą (kiedy bohaterka nakazuje mu sprowadzić krokodyla), wizyta u Rejenta oraz spisywanie testamentu. Jednak „Zemsta” jest przede wszystkim wspaniałą opowieścią o niszczącej sile niezgody, egoizmu i braku wyrozumiałości. Przymuszając syna do małżeństwa z Podstoliną, Rejent postępuje niegodnie, tym bardziej że ma świadomość faktu, iż dała słowo Raptusiewiczowi. Ostatecznie wygrywają miłość i zgoda, a wszystko to dzięki determinacji młodych, ich wytrwałości i wzajemnemu oddaniu.
Komedia Fredry podejmuje tematykę uniwersalną, okraszając ją sporą dozą humoru. Cechy, jakie można przypisać jej bohaterom, wciąż są obecne w ludziach, a liczne zabawne sceny pozwalają spojrzeć na nie z przymrużeniem oka. Dlatego dzieło cieszy się niesłabnącą popularnością, a wielu uczniów uznaje je za jedną z najlepszych lektur.