Motyw deesis kojarzony jest przede wszystkim z średniowieczną ikonografią Kościoła bizantyjskiego i rzymskiego, gdzie przyjmuje formę zbiorowego przedstawienia z figurą Jezusa Pantokratora w centrum oraz towarzyszącymi Mu Maryją i Janem Chrzcicielem, którzy pełnią rolę pośredników pomiędzy sprawami Ziemi i Nieba. W dwóch pierwszych strofach „Bogurodzicy” obecność tych trzech postaci jest szczególnie zaakcentowana. W pierwszej zwrotce podmiot zbiorowy pieśni zwraca się do Maryi, matki Jezusa, z prośbą o wstawiennictwo u Jej Syna, czy właściwie o zesłanie Go ludziom jako jedynej nadziei na zbawienie. Druga zwrotka, o charakterze błagalnym, bezpośrednio kierowana jest do Jezusa, lecz z powołaniem się na osobę Jana Chrzciciela, traktowanego jako orędownik spraw ziemskich, który z pewnością stanie po stronie grzesznych ludzi, prosząc o ich zbawienie.
Nieprzypadkowo to Maryja i Jan Chrzciciel zostali wybrani przedstawicielami ludzi przed boskim majestatem. Symbolizują oni dwojaką naturę Jezusa jako człowieka-Boga. To właśnie dzięki Maryi Chrystus mógł objawić swoją ludzką naturę, przychodząc na świat jako zwykły człowiek. Jan Chrzciciel natomiast był pierwszym, który poprzez chrzest Jezusa w Jordanie, zwrócił uwagę na jego boskość. Boska moc i ludzkie doświadczenia Jezusa stanowią gwarant wyjednania dla wiernych potrzebnych łask.
Wyobrażenie Jezusa zawarte w polskiej pieśni pokrywa się z ikonograficznym wizerunkiem Pantokratora, bowiem nazywany jest Jezus w „Bogurodzicy” „Gospodzinem”, czyli „Panem”, który króluje w Niebie. Sformułowanie „deesis” oznacza w języku greckim „błaganie”, nie brakuje w „Bogurodzicy” także tego. Bez wątpienia jest to pieśń błagalna, która stawia sobie za cel wyjednanie u Boga w osobie Syna łask pobożnego życia i szczęścia wiecznego po śmierci, zawierające się w prośbie: „Słysz modlitwę, jąż nosimy, / A dać raczy, jegoż prosimy, / A na świecie zbożny pobyt, / Po żywocie rajski przebyt. Kiryjelejzon”. Bez wątpienia jest więc „Bogurodzica” poetycką realizacją motywu deesis.
Edyp wychował się w Koryncie na dworze Polybosa i Merope. Wydawać by się mogło że wiódł tam szczęśliwe spokojne życie. Niestety nazywano go podrzutkiem co sprawiało...
Jedną z cech dramatu antycznego jest przekonanie że nad ludzkim losem ciąży fatum którego nie można cofnąć ani zmienić. Nie da się też mu zapobiec. O życiu...
„Pamiętniki” Jana Chryzostoma Paska napisane zostały najprawdopodobniej w okresie pięciolecia między 1690 a 1696 r. Obejmują one wydarzenia rozgrywające się...
Wiosna to niezwykła pora roku. Podczas niej przyroda zaczyna żyć na nowo. Trawa staje się zielona i pachnąca. Ziemia także zmienia swój zapach. Na łąkach oraz...
„Zdążyć przed Panem Bogiem” to bodaj najsłynniejsza książka Hanny Krall. Sama autorka uznawana jest za „królową polskiego reportażu” lub...
Wysoki sądzie zasiadający dziś na ławie oskarżonych Zenon Ziembiewicz to człowiek który nie sprostał pokładanym w nim nadziejom. Jako prezydent zawiódł...
Mitologia była czymś co w czasach starożytności i średniowiecza (w przypadku terenów pogańskich) porządkowało ludziom obraz świata. Nie wszyscy oczywiście uznawali...
W „Zbrodni i karze” Fiodora Dostojewskiego pobrzmiewają różne koncepcje filozoficzne zarówno epoki pozytywizmu jak i całego dziedzictwa europejskiej...
„Chłopi” Władysława Reymonta posiadają wiele cech impresjonistycznych. Impresjonizm to kierunek wywodzący się z malarstwa powstały w drugiej połowie XIX wieku....