Motyw deesis kojarzony jest przede wszystkim z średniowieczną ikonografią Kościoła bizantyjskiego i rzymskiego, gdzie przyjmuje formę zbiorowego przedstawienia z figurą Jezusa Pantokratora w centrum oraz towarzyszącymi Mu Maryją i Janem Chrzcicielem, którzy pełnią rolę pośredników pomiędzy sprawami Ziemi i Nieba. W dwóch pierwszych strofach „Bogurodzicy” obecność tych trzech postaci jest szczególnie zaakcentowana. W pierwszej zwrotce podmiot zbiorowy pieśni zwraca się do Maryi, matki Jezusa, z prośbą o wstawiennictwo u Jej Syna, czy właściwie o zesłanie Go ludziom jako jedynej nadziei na zbawienie. Druga zwrotka, o charakterze błagalnym, bezpośrednio kierowana jest do Jezusa, lecz z powołaniem się na osobę Jana Chrzciciela, traktowanego jako orędownik spraw ziemskich, który z pewnością stanie po stronie grzesznych ludzi, prosząc o ich zbawienie.
Nieprzypadkowo to Maryja i Jan Chrzciciel zostali wybrani przedstawicielami ludzi przed boskim majestatem. Symbolizują oni dwojaką naturę Jezusa jako człowieka-Boga. To właśnie dzięki Maryi Chrystus mógł objawić swoją ludzką naturę, przychodząc na świat jako zwykły człowiek. Jan Chrzciciel natomiast był pierwszym, który poprzez chrzest Jezusa w Jordanie, zwrócił uwagę na jego boskość. Boska moc i ludzkie doświadczenia Jezusa stanowią gwarant wyjednania dla wiernych potrzebnych łask.
Wyobrażenie Jezusa zawarte w polskiej pieśni pokrywa się z ikonograficznym wizerunkiem Pantokratora, bowiem nazywany jest Jezus w „Bogurodzicy” „Gospodzinem”, czyli „Panem”, który króluje w Niebie. Sformułowanie „deesis” oznacza w języku greckim „błaganie”, nie brakuje w „Bogurodzicy” także tego. Bez wątpienia jest to pieśń błagalna, która stawia sobie za cel wyjednanie u Boga w osobie Syna łask pobożnego życia i szczęścia wiecznego po śmierci, zawierające się w prośbie: „Słysz modlitwę, jąż nosimy, / A dać raczy, jegoż prosimy, / A na świecie zbożny pobyt, / Po żywocie rajski przebyt. Kiryjelejzon”. Bez wątpienia jest więc „Bogurodzica” poetycką realizacją motywu deesis.
Drogi Mateuszu piszę do Ciebie ponieważ wiem że są wakacje i masz dużo czasu. A ja chciałbym zachęcić Cię do tego byś podczas ich trwania przeczytał jakąś ciekawą...
Józio - główny bohater i narrator „Ferdydurke” - obudził się o dziwnej porze. Początkowo miał wrażenie że musi pędzić na dworzec. Dopiero po...
Ekspresjonizm należał do popularnych kierunków w literaturze i sztuce na przełomie XIX i XX wieku. Przykładał on dużą wagę do wyrażania uczuć „mocnego”...
W naszych wyobrażeniach rycerze często funkcjonują jako wielcy niezwykle silni mężczyźni którzy w lśniących zbrojach mkną na cudnych rumakach. Zazwyczaj pojawiają...
W „Księdze rodzaju” Bóg zalecił ludziom by czynili sobie ziemią poddaną. Dzisiaj możemy się zastanowić czy człowiek podołał odpowiednio temu zadaniu....
DefinicjaEpitet to środek stylistyczny którego głównym zadaniem jest określanie opisywanie słowa z którym w parze występuje. Może ono być zarówno...
Definicja i wyznaczniki Powieść epistolarna to odmiana powieści która jest niezwykła przede wszystkim przez swoją budowę. Jak sama nazwa wskazuje jest to powieść...
Pytanie czy kara zawsze musi być następstwem winy to pytanie które można rozważać na kilku płaszczyznach. Przede wszystkim warto zwrócić uwagę na fakt różnego...
Kwestia zbrodni i kary należy do najważniejszych i najczęstszych tematów literatury światowej. Dylematy i problemy z nią związane opisywał między innymi Fiodor...