Opis
„Tratwa meduzy” to obraz, który został namalowany przez Théodore Géricault w 1819 roku. Dzieło przedstawia grupę ludzi, którzy zgromadzeni są na tratwie płynącej w stronę otwartego morza. Obraz ma kompozycję otwartą – odbiorca nie jest w stanie stwierdzić dokąd zmierzają uwiecznione na obrazie osoby. Część postaci jest w ruchu, pewna grupa jednak spoczywa na statku – są oni prawdopodobnie martwi. Widocznym jest niepokój i przestrach osób znajdujących się na statku. Część z nich spogląda w stronę otwartego morza, niektórzy wyciągają ręce w błagalnym geście. Jednym z wyraźniejszych elementów jest postać osoby, która wymachuje koszulą. Widoczna jest także postać siedzącego mężczyzny, którego postawa wyraża rezygnację.
Całość utrzymana jest w zróżnicowanej kolorystyce. Morze zostało uwiecznione za pomocą zieleni i niebieskości oraz bieli. Widocznym jest, że jest to morze wzburzone. Rozbitkowie uwiecznieni są za pomocą bieli, beżu oraz brązu. Pojawia się także czerwień.
Interpretacja
Chcąc dokonać interpretacji obrazu przede wszystkim należy odwołać się do wydarzenia, które miało miejsce na trzy lata przez powstaniem dzieła. Rozbicie się statku „Meduza” spowodowało, że jego pasażerowie wsiedli wspólnie na tratwę. Nieznaczna część rozbitków została uratowana. Okazało się jednak, że podczas rejsu wielu z nich zginęło. Na tratwie miał miejsce akt kanibalizmu.
Obraz zdaje się przede wszystkim przedstawiać bezradność ludzi wobec żywiołu. Widocznym jest także podział wśród samych pasażerów. Część z nich spoczywa na podłodze tratwy, kolejna grupa siedzi, a część wychyla się macha. Wydaje się to być uwiecznieniem postaw ludzkich wobec tragedii i strachu. Widoczna jest niezwykła dynamika dzieła.
Analiza
Analizując obraz warto podkreślić jego pochodzenie, oparcie się autora dzieła na autentycznych wydarzeniach. Istotnym jest również samo przedstawienie postaci – niezwykłe szczegółowe i dynamiczne. Autor tworząc dzieło inspirował się „Sądem Ostatecznym” Michała Anioła. Można dostrzec podobieństwo przedstawienia do łodzi Charona.
Cezaremu Baryce - głównemu bohaterowi „Przedwiośnia” Stefana Żeromskiego - czytelnik towarzyszy przez całą młodość. Najpierw obserwuje psotnego młodzieńca...
Chochoł pełni w „Weselu” Stanisława Wyspiańskiego bardzo istotną funkcję. Jest to rodzaj słomianego snopa którym zimą ochrania się róże. W...
Termin „nowomowa” (ang. newspeak) został ukuty przez brytyjskiego pisarza George’a Orwella w jego antyutopii „Rok 1984”. Orwell przedstawia w nim...
Rodion Raskolnikow główny bohater powieści Fiodora Dostojewskiego „Zbrodnia i kara” to młody student który w imię wymyślonej przez siebie idei...
Sekwencja zredagowana w XIII wieku przez włoskiego franciszkanina Jacopone'a da Todi zatytułowana „Stabat Mater Dolorosa” stała się ważnym punktem odniesienia...
Edukacja szkolna stanowi istotny etap w rozwoju intelektualnym i światopoglądowym każdego dziecka. Niewątpliwie jest to ważny czas kiedy pogłębiamy swoją wiedzę nabywamy...
Kwestia zbrodni i kary należy do najważniejszych i najczęstszych tematów literatury światowej. Dylematy i problemy z nią związane opisywał między innymi Fiodor...
„Chłopów” Władysława Reymonta można nazwać epopeją wsi ponieważ ukazują drobiazgowy i sugestywny obraz tej warstwy społecznej. Reymont posługując...
„Dekameron” Giovanniego Boccaccia to zbiór 100 nowel. Wśród nich znajdują się teksty przeciętne zwyczajnie dobre oraz wybitne. Przykładem dzieła...
