Biografia
Aldous Huxley urodził się w 1894 roku w Godalming. Wywodził się z rodziny o tradycjach naukowych i literackich: jego dziadek był pisarzem, a ojciec biologiem. Huxley ukończył elitarną szkołę Eton College, a następnie medycynę i filozofię na Oxfordzie. W trakcie studiów cierpiał na poważną chorobę oczu. Podczas I wojny światowej był zatrudniony w administracji państwowej. Po wojnie pracował jako nauczyciel w Eton College. Od 1919 roku zaczął publikować swoje utwory literackie i wiele podróżował. Był we Włoszech, we Francji, w Ameryce Środkowej i w Kalifornii. Ożenił się z Marią Nys, z pochodzenia Belgijką. Pisarz zmarł Los Angeles w 1963 roku na raka tarczycy.
Charakterystyka twórczości
Aldous Huxley zaczął karierę literacką jako poeta – debiutował zbiorem „The Burning Wheel”. Największe osiągnięcia uzyskał jednak w dziedzinie prozy. Już pierwsze powieści z lat 20. spotkały się z bardzo pozytywnym przyjęciem ze strony odbiorców i znawców literatury. Były to „Żółć chromowa” (1921), „W cudownym korowodzie” (1923) i „Kontrapunkt” (1925).
Dopiero jednak powieść „Nowy wspaniały świat” w pełni udowodniła talent pisarza. Huxley przedstawił w niej antyutopijną wizję przyszłości świata pozbawionego wszelkich negatywnych elementów. W obrazie nakreślonym przez twórcę pozornie idealna rzeczywistość staje się koszmarnym więzieniem dla człowieka i zabija wszystkie jego ludzkie cechy. Do tematyki futurystycznej autor powrócił w 1962 roku w utworze „Wyspa”. Inne dzieła Huxleya koncentrowały się zaś wokół problematyki pacyfizmu („Niewidomy w Ghazie”) oraz posiadały inspiracje mistyczne („Czas musi stanąć”). Pisarz był również twórcą eseistyki, wśród której można wymienić np. „Filozofię wieczystą” czy „Bramy doznania”.