Biografia
Jadwiga Korczakowska – polska poetka, prozaik, autorka wierszy i książek dla dzieci, a także sztuk scenicznych i słuchowisk radiowych. Urodziła się 6 lutego 1906 r. w Słupi Nowej (zmarła zaś 18 grudnia 1994 r. w Otwocku). W Polsce zasłynęła jako autorka popularnych tekstów dla najmłodszych czytelników.
Od najmłodszych lat interesowała się literaturą, sztuką i dramatem. Dlatego z powodzeniem ukończyła wyższą szkołę dramatyczna. Później uczyła się śpiewu i rysunku w Szkole im. Gersona, gdzie ujawniły się jej zdolności manualne i plastyczne. Jako kierunek studiów obrała też malarstwo na ASP w Warszawie. Mniej więcej w tym czasie prowadziła też słynny w tamtych czasach teatr amatorski w Chełmie Lubelskim.
W 1934 r. przeniosła się do Torunia (mieszkała tu do 1939 r.), gdzie współredagowała miesięcznik „Teka Pomorska”. Pod koniec lat 40-tych Jadwiga Korczakowska rozpoczęła pracę w warszawskiej rozgłośni PR jako autorka piosenek i słuchowisk dla dzieci. Zajmowało ją też tworzenie scenariuszy filmów kukiełkowych, a także scenariuszy widowisk i spektakli scenicznych. Z wielkim zamiłowaniem i pietyzmem tworzyła baśnie, opowiadania i powieści dla dzieci i młodzieży. Twórczości tej poświęciła niemal całe swoje życie. Doceniona wieloma nagrodami i wyróżnieniami, w 1977 r. otrzymała nagrodę Prezesa Rady Ministrów za całokształt pracy i działalności literackiej.
W pamięci najbliższych Jadwiga Korczakowska pozostała osobą niezwykle ambitną, utalentowaną, niesamowicie pracowitą i zdyscyplinowaną – jednym słowem wielką osobowością. Miła też w sobie wielkie pokłady empatii i była wrażliwa na krzywdę tych, których los ciężko doświadczał. Przez lata była fundatorką jednego ze stypendiów K. Jeżewskiego.
Dziś Jadwiga Korczakowska uchodzi za jedną z najbardziej znanych i najlepszych polskich pisarek dla dzieci. Młodzi czytelnicy chętnie sięgają po jej utwory, gdyż bez problemu mogą utożsamiać się z ich bohaterami i patrzeć na świat ich oczyma.
Pisarka była żoną Jana Korczakowskiego, który zaginął w czasie II wojny światowej.
Charakterystyka twórczości
Właściwy debiut literacki Jadwigi Korczakowskiej przypada na rok 1926 – wtedy to na łamach tygodnika „Kobieta w Świecie” ukazało się jej opowiadanie (dla tej gazety pisała przez kilka lat). W latach 30 – tych bardzo intensywnie pracowała, czego efektem był jej pierwszy utwór „Jędrusiowe bajki” (1932 r.), a także zbiór poezji „Krokusy”.
Na jej bogaty dorobek literacki (ponad 50 pozycji książkowych) składają się m. in. takie utwory jak: obrazek z życia dzieci warszawskich suteren „Dzieci podwórka”, „Chiński dwór”, powieść o losach warszawskiego harcerza po upadku powstania warszawskiego „Pałac pod gruszą”, „Przygody Joanny”, „Otwarte drzwi”, „Mały”, „Filipek”, „Zabawa w chowanego”, „Wakacje w Borkach”, „Czaruszkowo”, „Smyk”, „Żuczek i Marsjanie”, „Spotkanie nad morzem” i najbardziej chyba znana młodym czytelnikom– „Bułeczka”.
Oprócz utworów literackich Jadwiga Korczakowska była też autorką sztuk scenicznych, scenariuszy i słuchowisk. Współpracując z warszawską rozgłośnią PR, tworzyła teksty piosenek dla dzieci (w tym wiele z Witoldem Lutosławskim).
Mimo to artystka została zapamiętana przede wszystkim jako autorka książek i powieści dla najmłodszych czytelników. Udało jej się zatem zrealizować swoje marzenia o karierze pisarskiej, a jej pokaźny dorobek literacki (ponad pięćdziesiąt utworów dla dzieci i młodzieży) został z entuzjazmem przyjęty przez krytykę i czytelników.