Gloria victis – streszczenie, plan wydarzeń

Streszczenie

Wiatr leciał stronę lasu na Polesiu. Jako, że był niezwykle ciekawy nasłuchiwał wszystkiego, co tylko miał okazję na swojej drodze. Sam też przekazywał informacje poprzez szum pokazując co widział.

Wiatr rozpoczął rozmowę z Lasem, który to opowiedział, że wiele się wydarzyło na tej ziemi. Czuć było zapach krwi, a gdzieniegdzie pojawiły się tajemnicze pagórki. Zniecierpliwiony wiatr zapytywał o ich pochodzenie.

Drzewa rozpoczęły opowieść, mówiąc, że jej tematem będzie prawdziwe bohaterstwo. Dąb opowiada o obozie ludzi, których znakiem charakterystycznym były granatowe czapki. Przywódcą zbiorowiska był Romuald Traugutt, którego cnoty wychwalane są przez drzewa. Zostaje on także porównany do Leonidasa, który przewodził wojskom w bitwie pod Termopilami. W opowieści snutej przez drzewo pojawia się także postać młodzieńca Jagmina, ale i Marysia Tarłowskiego.

Młody chłopiec był postacią niezwykle wątłą, dziewczęcą wręcz. Przybył on na miejsce w maju. Jedną z najbliższych mu osób była jego siostra, z którą spędzał swoje życie, nie posiadając innych bliskich. Maryś był osobą wykształconą i miał krzewić wiedzę, w okolicach, które zamieszkiwał z siostrą Anielką. Tam też poznali Jagmina.

Wraz z Marysiem wyruszyli oni na miejsce spotkania, pozostawiając Anielkę. Dziewczyna płakała za bratem oraz za bliskim jej sercu chłopakiem.

Kolejne drzewo rozpoczyna swój fragment opowieści. Świerk dokładnie widział walki, które toczone były w okolicy. Pochwala także bohaterstwo Marysia, dzięki któremu przeżył wódz oddziału. Chłopiec jednak nie wydawał się być z siebie dumny.

Młody Tarłowski miał osobowość myśliciela, który wielbi naturę. Gdy nie spędzał czasu w samotności, rozmawiał z Jagminem. Snuli oni wizję przyszłości, a także rozmawiali o ostatnich wydarzeniach i przymusie walki. O tych dokładnych obserwacjach opowiada brzoza.

Wtem „nastał straszny dzień”. Pojawił się Kalikst Radowiciki, który zapowiada ostateczne starcie.

Wódz motywował swój oddział, który przygotowywał się do wymarszu. Podczas rozgardiaszu Kalikst wręczył Marysiowi list od Anielki. Oddział wyruszył wprost na przygotowaną zasadzkę.

Naprzeciw powstańcom stanęły liczne oddziały. Walka toczyła się w dymie i kurzawie. Świetnie wyszkolony Maryś oddawał strzały, jednak podczas walki został raniony. Walka trwała nadal, a same drzewa opisywały ją jako prawdziwe piekło. Ranny Maryś został przeniesiony do namiotu z opieką medyczną.

Jednakże nie był tam bezpieczny. Zaatakowano namiot i nim przyjaciele zdążyli pomóc, ranni polegli. Maryś tuż przed śmiercią poprosił Jagmina o oddanie chusty Anielce. Dziewczyna powrócił a w miejsce walk zapłakać nad grobem brata i to za jej sprawą w tym miejscu pojawił się krzyż. Wiatr wysłuchiwał opowieści poruszony. Wydawać by się mogło, że jedynie przyroda pamięta o zdarzeniach, które miały miejsce, wspominając je okrzykiem vae victis. Poruszony wiatr krzyknął jednak z całych sił „Gloria victis” oddając hołd pokonanym i z tym okrzykiem uleciał.

Plan wydarzeń
1. Przybycie wiatru do lasu.
2. Zainteresowanie usypanymi kopcami.
3. Rozpoczęcie opowieści przez drzewa:
3.1. Przedstawienie oddziału dowodzonego przez Romualda Traugutta.
3.2. Opowieść o Marysiu.
3.3. Opis więzi łączącej rodzeństwo.
3.4. Wyruszenie Marysia i Jagmina.
3.5. Bohaterski czyn Marysia.
3.6. Opis osobowości Tarłowskiego.
3.7. Przybycie posła Kaliksta.
3.8. Przekazanie przesyłki od Anielki.
3.9. Nadejście wroga.
3.10 Ranienie Marysia.
3.11. Śmierć chłopca i prośba.
3.12. Rozpacz Anielki.
4. Wzruszenie wiatru.
5. Okrzyk wiatru: Gloria victis.