Tytułowy bohater tragedii Williama Szekspira przejął władzę, bezlitośnie mordując prawowitego króla. Zasiadłszy na tronie, szybko stał się człowiekiem znienawidzonym przez lud i opuszczonym przez dawnych przyjaciół. Nie tylko był on godnym pogardy uzurpatorem, ale także żądnym krwi tyranem.
Makbet, zanim dokonał mrożącej krew w żyłach zbrodni, należał do grona najlepszych i najbardziej mężnych rycerzy i dowódców Dunkana. Jednak powodowany żądzą władzy postanowił sięgnąć po koronę. Już wtedy jasnym okazało się, że tytułowy bohater nie uczynił tego, mając na uwadze sprawy państwa, a jedynie dążąc do umocnienia swojej pozycji. Na kartach dzieła nie pojawia się wiele informacji na temat sposobu sprawowania rządów przez Makbeta. Można jednak przypuszczać, że pogrążający się w szaleństwie mężczyzna zupełnie zaniedbał sprawy kraju, o czym świadczy niechęć poddanych.
Samozwańczy władca Szkocji dał się poznać także jako okrutny tyran. Żyjąc w nieustannym strachu i pragnąc za wszelką cenę chronić zbrodniczo zdobytą koronę, bezwzględnie eliminował potencjalnych rywali. Z zimną krwią postanowił opracować plan wyeliminowania Banka i jego syna, nie zawahał się także przed bezlitosnym morderstwem bliskich wrogiego mu Makdufa (nakazał to najętym zabójcom).
Makbet nie cieszył się popularnością wśród poddanych. Tanowie i rycerze często nazywali go tyranem, wspominając o tym, iż wielu lojalnych towarzyszy opuściło uzurpatora, a ci, którzy zostali przy nim, robią to z przymusu i ze strachu. W dodatku coraz więcej osób miało świadomość, że to właśnie Makbet zabił Dunkana – prawowitego i szanowanego władcę – by zagarnąć jego koronę.
Zebrane powyżej argumenty ukazują tytułowego bohatera tragedii Williama Szekspira jako okrutnego tyrana i władcę, dla którego los ojczyzny nie miał większego znaczenia. Jego zawziętość doprowadziła nie tylko do śmierci wielu szlachetnych osób, ale także sprowadziła na tereny Szkocji angielską armię mającą za zadanie pomóc w obaleniu uzurpatora. Warto także podkreślić, iż Makbet, popełniwszy krwawą zbrodnię, zupełnie zaprzeczył wyznawanym wcześniej wartościom.
W pierwszym z Trenów poeta przyzywa do siebie wszystki płacze bo tylko one pozwolą wyrazić mu żal za utraconą Urszulką. By unaocznić swoją rozpacz wzywa łzy Heraklitowe...
Autorem wiersza „Anka to już trzy i pół roku” jest Władysław Broniewski. Utwór należy do cyklu poświęconego Joannie Broniewskiej nazywanej Anką...
W utworze „Do Fraszek” autor zwraca się do tytułowych wierszy w ten zaś sposób – do samego siebie jako do ich autora. „Do Fraszek” jest...
Streszczenie Jedna wyspa na której zgromadzono dziesięć osób – to początek opowieści w której po kolei giną kolejni bohaterowie. Każdy z nich...
Najsłynniejsze dzieło Daniela Defoe ukazało się w 1719 roku – jego popularność okazała się tak duża że jeszcze w tym samym roku doczekało się czterech dodruków...
„Pierwsza fotografia Hitlera” Wisławy Szymborskiej to wiersz który pod względem poetyki przypomina ekfrazę. Różnica polega jednak na tym że przedmiotem...
„Płonąca żyrafa” to wiersz Stanisława Grochowiaka. Tytuł utworu wyraźnie wskazuje inspirację którą był surrealistyczny obraz hiszpańskiego malarza...
„Bajki i przypowieści” Ignacego Krasickiego ukazały się po raz pierwszy w 1779 roku a w późniejszych latach wydano kilka dalszych ich tomów. Bajki...
Trzecia część „Dziadów” jest dramatem w którym świat rzeczywisty przenika się ze sferą metafizyczną. Co ciekawe – oba te plany mają równorzędne...
