Opracowanie
„Oda do młodości” to powstały w 1820 roku utwór, który bywa nazywany manifestem romantycznym. Powstała na przełomie epok oda pokazuje nowy sposób myślenia i postrzegania świata.
W utworze najważniejsze motywy to motyw młodości i kontraktującej z nim starości, ale i motyw wolności, lotu. Równie ważne jest pojawienie się motywu przyjaźni oraz nawiązania mitologiczne.
Streszczenie
Pierwsza strofa stanowi przedstawienie ludu, który pozbawiony jest zarówno serca, jak i ducha. Po tym wspomnieniu pojawia się apostrofa do młodości, która ma dodać skrzydeł podmiotowi lirycznemu. Chce on wzbić się w powietrze, poznać nowość, która ogarnie kiedyś całą ludzkość.
Z perspektywy ptaka podmiot liryczny opowiada o tym co widzi. O ludzkości, która zasłonięta jest mgłą. Młody człowiek jest jednak sam dla siebie przewodnikiem. Jednak jego los nie jest obiektem zainteresowania ludu, który określony zostaje jako samolubny.
Kolejna część zawiera zwrot do ludzi młodych i zachętę do wspólnego działania. Podmiot liryczny opowiada o trudnej ale potrzebnej drodze, którą powinni wspólnie przebyć ludzie młodzi. Stosując szereg mitologicznych odwołań zachęca on do działania, które ma przynieść chwałę ludziom młodym. Chce zmian, które poruszą cały świat.
Kolejna strofa przedstawia odwołanie od uczuć i ducha, które mają wyjść z otchłani, a następnie pojawi się „jutrzenka swobody”.
Interpretacja i analiza
Utwór jest pełen kontrastów, które obrazować mają różnice pomiędzy postrzeganiem świata przez ludzi młodych oraz przez osoby starsze, które zostają poddane surowej krytyce. Podmiot liryczny gloryfikuje młodość, zwracając się do niej bezpośrednią apostrofą już na początku utworu. Stosując wyliczenia pokazuje braki, które cechują dotychczas uformowany świat.
Ludzie starsi przedstawieni są przez podmiot jako osoby zaślepione, krótkowzroczne. On sam zaś, używając metafory lotu zyskuje niezwykłą wolność, swobodę. Samodzielność myśli i działań to wielki atut młodej osoby. Niezwykła siła, którą daje młodość porównywalna jest z mocą młodego Heraklesa, który zasłynął urwaniem hydrze głowy. To wszystko jednak ma szansę powodzenia jedynie wtedy gdy młodzi zechcą posłuchać podmiotu.
„Oda do młodości” to utwór niezwykły, który łączy w sobie cechy oświecenia z romantyzmem. Oda była jednym z najpopularniejszych gatunków poprzedzających romantyzm epoki. Utwór pełen jest uniesień, wykrzyknień i poetyckich porównań. Ukazuje on wartość uczucia, emocji, którym poddaje się podmiot.