Palinodia oznacza po grecku utwór odwołujący wcześniejsze oskarżenia. Taki tytuł nosi satyra Ignacego Krasickiego, w której pozornie odwołuje on zarzuty, jakie w innych utworach stawiał swoim współczesnym. Oczywiście, jak na naszego biskupa przystało, owo odwołanie jest tylko okazją do ponownego przypomnienia im, jakie są ich przewiny wobec bliźnich i państwa.
Utwór podzielić można na trzy fragmenty. Na początku pierwszego z nich poeta stwierdza, że pisanie satyr nie ma sensu – świata one nie naprawią, a mogą przysporzyć autorowi jedynie wrogów. Zamiast wyśmiewać współczesnych, lepiej zostać pochlebcą:
Na co pisać satyry? Choć się złe zbyt wzniosło,
Przestańmy. Świat poprawiać — zuchwałe rzemiosło.
Na złe szczerość wychodzi, prawda w oczy kole;
Więc już łajać przestanę, a podchlebiać wolę.
Poniżej następuje szereg pozornych pochlebstw, za pomocą których Krasicki punktuje wady wymienionych z imienia (ale nie nazwiska) ludzi. W końcu można tak przedstawić ich przewiny, by wydawały się zaletą (przynajmniej na pierwszy rzut oka). Zdrajca to nie zdrajca, ale człowiek, któremu trafiła się dobra okazja i potrafił z niej skorzystać, zaś rozpustnika można pochwalić za znajomość dowcipów, którymi uwodzi panny. Osobie podstępnej można powiedzieć, że przerosła nauki Machiavelliego – autora „Księcia”, traktatu o władzy, uznawanego za dzieło wybitnie cyniczne.
Druga część utworu zawiera odniesienia do starożytności. Autor zastanawia się nad przyczyną pisania satyr i stwierdza, że: Ci, co satyr udali się drogą, /Mszczą się na wielkich, że być wielkimi nie mogą. Oczywiście dalsze wersy potwierdzają, że Krasicki wcale tak nie myśli – wymienia bowiem wielkich antycznych autorów i oskarża ich o małość. Służy to tak naprawdę wywyższeniu satyry jako gatunku i podkreśleniu ważnej roli moralnej, jaką odgrywają autorzy ów gatunek wykorzystujący. Antyczni pisarze szydzili z możnych, czyniących zło, mimo, że ci mogli ich zgładzić (Gdy szydzili z konsulów mimo ich topory).
W części trzeciej autor wraca do czasów współczesnych i dalej wymienia wady swoich rodaków. Mówi o utracjuszach, którzy kpią z oszczędności ojców, chociaż dzięki niej dysponują majątkiem (który zresztą wkrótce stracą przez brak umiaru). Wspomina o oszustwie i pijaństwie. Na końcu utwory pojawia się groźba wyjawienia nazwisk tych wszystkich, których przywary poeta wyłożył z imienia. Rezygnuje jednak z tego pod kpiarskim pretekstem, że przyszłe pokolenia i tak zapamiętają ich „cnoty”.
„Palinodia” Krasickiego jest z jednej strony bolesnym rozrachunkiem ze złem, panoszącym się w jego czasach, z drugiej zaś – wielką pochwałą satyry, jako gatunku. To satyra bowiem pozwala rozpoznać wspomniane zło i wykpiwając je, przywraca moralny porządek świata.
Forma utworu (kilka informacji):
-trzynastozgłoskowiec (?)
-rymy parzyste (aabb)
-anafora
Geneza Książka „Pinokio” została napisana przez włoskiego dziennikarza polityka i powieściopisarza Carlo Collodiego. Początkowo opublikowano ją w prasie w...
„Tren XIX albo sen” łączy wątki cyklu stanowi też jego podsumowanie. Poetę przez niemal całą noc dręczy bezsenność dopiero tuż przed świtem udaje mu się...
Czas i miejsce akcji „Katarynka” to nowela której akcja koncentruje się na ulicy Miodowej która mieści się w Warszawie. Większość wydarzeń dotyczy...
Streszczenie Dawno temu był sobie pewien Mazur – bitny wojak który w niejednej potyczce walczył z wrogiem o Polskę. Stawał do boju z pogańskimi ludami. Z każdej...
Streszczenie Motto: Coraz to z ciebie jako z drzazgi smolnej Wokoło lecą szmaty zapalone Gorejąc nie wiesz czy stawasz się wolny Czy to co twoje ma być zatracone? Czy popiół...
Streszczenie „Apokalipsa” św. Jana jest to opis wizji końca świata i Sądu Ostatecznego. Ta wizja zaprezentowana jest z perspektywy jednego z proroków i...
„Wierna rzeka” to powieść Stefana Żeromskiego poświęcona powstaniu styczniowemu (1863). Jednak nie śledzimy bezpośrednio wielkiej polityki czy też najważniejszych...
„Topielec” to wiersz Bolesława Leśmiana pochodzący z 1920 roku. Tytuł sugeruje odniesienie do popularnego w kulturze ludowej motywu „żywego trupa”...
Analiza Utwór rozpoczyna się wyliczeniami oraz wykrzyknieniem podkreślającymi bezradność w sytuacji poruszanej w wierszu. Kolejna strofa stanowi przedstawienie niemocy...