Józef Chełmoński, Babie lato - opis, interpretacja i analiza obrazu

„Babie lato” to stworzony przez Józefa Chełmońskiego obraz, który podobnie jak wiele jego znanych dzieł przedstawia związek człowieka z naturą. Dziewiętnastowieczne przedstawienie człowieka zwraca uwagę na jego wzajemne stosunki i powiązania z przyrodą.

Opis

Na obrazie przedstawiona jest postać dziewczynki, która leży na ziemi i w ręce trzyma nić babiego lata. W oddali widoczny jest pies dziewczyny. Wydaje się ona znajdować na polu, które zajmuje ogromną przestrzeń. Widoczne są zabudowy, podkreślona jest jednak ich odległość. Pora roku, w której ma miejsce scena podkreślona jest nie tylko przez zabawę nitkami babiego lata, ale i przez kolorystykę i podkreślenie elementów przyrody. Brak jest zielonych traw, kolorystyka jest ciemna, utrzymana w brązach, beżach, ciemnej zieleni. Kompozycja jest otwarta.

Interpretacja

Malarz po raz kolejny uchwycił moment z życia człowieka, który został przez niego uwieczniony na płótnie. Bawiąca się nicią babiego lata dziewczyna wydaje się być zadumana, skupiona na naturze. Nić babiego lata może symbolizować przemijanie i coś bardzo delikatnego, wręcz nieuchwytnego. Podobnie jak na obrazie „Bociany” widoczne jest zainteresowanie człowieka przyrodą i współistnienie ich obok siebie.

Analiza

Analizując obraz warto przede wszystkim zwrócić uwagę na niezwykle realistyczne przedstawienie postaci. Realizm cechował wszystkie obrazy Józefa Chełmońskiego. Powstałe w 1875 roku „Babie lato” jest także jednym z tego typu obrazów.