„Babie lato” to stworzony przez Józefa Chełmońskiego obraz, który podobnie jak wiele jego znanych dzieł przedstawia związek człowieka z naturą. Dziewiętnastowieczne przedstawienie człowieka zwraca uwagę na jego wzajemne stosunki i powiązania z przyrodą.
Opis
Na obrazie przedstawiona jest postać dziewczynki, która leży na ziemi i w ręce trzyma nić babiego lata. W oddali widoczny jest pies dziewczyny. Wydaje się ona znajdować na polu, które zajmuje ogromną przestrzeń. Widoczne są zabudowy, podkreślona jest jednak ich odległość. Pora roku, w której ma miejsce scena podkreślona jest nie tylko przez zabawę nitkami babiego lata, ale i przez kolorystykę i podkreślenie elementów przyrody. Brak jest zielonych traw, kolorystyka jest ciemna, utrzymana w brązach, beżach, ciemnej zieleni. Kompozycja jest otwarta.
Interpretacja
Malarz po raz kolejny uchwycił moment z życia człowieka, który został przez niego uwieczniony na płótnie. Bawiąca się nicią babiego lata dziewczyna wydaje się być zadumana, skupiona na naturze. Nić babiego lata może symbolizować przemijanie i coś bardzo delikatnego, wręcz nieuchwytnego. Podobnie jak na obrazie „Bociany” widoczne jest zainteresowanie człowieka przyrodą i współistnienie ich obok siebie.
Analiza
Analizując obraz warto przede wszystkim zwrócić uwagę na niezwykle realistyczne przedstawienie postaci. Realizm cechował wszystkie obrazy Józefa Chełmońskiego. Powstałe w 1875 roku „Babie lato” jest także jednym z tego typu obrazów.
Charakterystyka kierunku Realizm to jeden z nurtów które powstały w epoce pozytywizmu. Osoby które tworzyły zgodnie z jego zasadami za cel nadrzędny dawały...
Charakterystyka kierunku cechy opis założenia Abstrakcjonizm to kierunek który wyrósł z kilku innych nurtów przyjmujących podobne założenia w dziedzinie...
Stanisław Wokulski pokochał Izabelę Łęcką od pierwszego wejrzenia. W dniu w którym dostrzegł ją w teatralnej loży postanowił uczynić wszystko by zdobyć jej...
Scena VI trzeciej części „Dziadów” Adama Mickiewicza nazywana jest „Snem Senatora”. Rozgrywa się ona we wspaniałym pokoju sypialnym a nad głową...
Jedna z najważniejszych scen trzeciej części „Dziadów” Adama Mickiewicza rozgrywa się w salonie warszawskim. Zakończona zostaje ona słowami Piotra Wysockiego...
„Proces” Franza Kafki uznaje się za jedną z istotniejszych powieści XX wieku. Bogactwo treści jak i oryginalna forma inspirowały kolejne pokolenia czytelników....
Powieść realistyczna wykształcona została w XIX stuleciu. Ten nowy gatunek zgodnie z założeniami realizmu jako nurtu w literaturze dążył do jak najściślejszego i najbardziej...
Inwokacja rozpoczynająca „Pana Tadeusza” jest być może najbardziej rozpoznawalnym fragmentem polskiego dzieła literackiego. Ta rozbudowana apostrofa stanowi nawiązanie...
Bodaj od początku dziejów ludzkości cmentarze należą do miejsc wzbudzających największe emocje. Nawet w okresie prehistorycznym przygotowywano w odpowiedni sposób...
