Unikalne i sprawdzone teksty

Kamienica Kolichowskiej – opis (symbolika) | wypracowanie

Mieszcząca się przy ulicy Staszica kamienica należąca do pani Cecylii Kolichowskiej była miejscem, w którym Elżbieta Biecka, przyszła żona Zenona Ziembiewicza, spędziła swe najmłodsze lata. Jej ciotka - osoba dość surowa i sprawiająca wrażenie dbającej głównie o własne interesy - starannie doglądała lokatorów, w czym nierzadko pomagała jej bratanica, osoba o zupełnie odmiennym charakterze. W toku narracji czytelnik poznaje mieszkańców budynku, obserwuje także ich wzajemne zależności. Co ciekawe - kamienica Kolichowskiej staje się symbolem ówczesnej Polski, odzwierciedleniem jej struktury społecznej.

Zenon Ziembiewicz, jeszcze w latach szkolnych, gdy przychodził do Bieckiej, by pomagać jej w nauce, z wielkim podziwem przyglądał się mieszkaniu zajmowanemu przez właścicielkę kamienicy. Szczególne wrażenie robił na nim salon - bogato udekorowany, ozdobiony licznymi antykami, otomanami, serwetami, abażurami, złotymi haftami i kwiatami. Młody chłopiec z fascynacją przyglądał się masywnym meblom wykonanym z orzecha i dębu (w późniejszym okresie dostrzegł jednak odrzucającą tandetę, nadmierny przepych tego miejsca). Pani Kolichowska, co jasne, zajmowała najlepsze mieszkanie ulokowane na niewysokim parterze trzypiętrowej kamienicy. W jej świecie każdemu przynależne było odpowiednie miejsce - adekwatne do jego pozycji społecznej.

Na dobre mieszkania w kamienicy pani Kolichowskiej liczyć mogli wyłącznie ludzie o ugruntowanej pozycji. Najczęściej byli to urzędnicy lub członkowie rozpoznawalnych rodzin (np. Warkoniowa - wdowa po mecenasie). Zajmowane przez nich lokale były odpowiednio wyposażone, doprowadzono do nich wodę i ogrzewanie. Pod względem przepychu nie mogły one równać się z tym zajmowanym przez właścicielkę, lecz zupełnie wystarczały do tego, by kolejne dni spędzać w dogodnych warunkach.

O wiele gorzej wyglądała sytuacja ludzi mniej zamożnych - robotników, rodzin rozbitych i nieposiadających stałego źródła utrzymania. Im kamienica pani Kolichowskiej oferowała bogaty wybór suteren, strychów, poddasz i piwnic. Często były to pomieszczenia wybrakowane, pozbawione nie tyle wygód, co rzeczy niezbędnych. Brakowało okien, nie docierały tam bieżąca woda ani ogrzewanie, a niewielki metraż tych mieszkań sprawiał, że jawiły się jako klaustrofobiczne.

Najgorsze pomieszczenia zajmowali ludzie znajdujący się w tragicznej sytuacji materialnej. Przykładem może być rodzina Gołąbskich. Najpierw ulokowani zostali oni na poddaszu, lecz brak uregulowanego czynszu spowodował, że przeniesiono ich do piwnicy, gdzie dostali niewielkie i mroczne pomieszczenie.

W jeszcze innych warunkach żyje traktowana przez Kolichowską jako ludzie niższej klasy służba. Przygotowane były dla niej specjalne pomieszczenia oraz specjalne schody, by jej przedstawiciele w jak najmniejszym stopniu zaznaczali swoją obecność, a koncentrowali się wyłącznie na obowiązkach.

Kamienica Cecylii Kolichowskiej pełni w „Granicy” rolę symbolu, który można odczytywać jako przedstawienie społeczeństwa ówczesnej Rzeczpospolitej. Chociaż wszyscy mieszkają w jednym budynku - światy zamożnych i biednych wyraźnie się różnią. Przepych pokojów Kolichowskiej kontrastuje z pustymi, chłodnymi i ciemnymi lokalami zajmowanymi przez najuboższych. Co najgorsze - dla ludzi biednych nie istnieje nadzieja, wegetacja w mrocznych i wilgotnych pomieszczeniach przynosi im jedynie choroby i problemy zdrowotne (tracąca wzrok córka Gołąbskiej).

Przedstawiona przez autorkę hierarchia społeczna jest obiektem jej krytyki. Bardzo mocno akcentuje ona, iż warstwy najbogatsze nie interesują się losem uboższych i koncentrują się wyłącznie na własnych sprawach, bezlitośnie egzekwując swe należności.

Rozwiń więcej

Losowe tematy

Napisz list do kolegi zachęcający...

Drogi Mateuszu piszę do Ciebie ponieważ wiem że są wakacje i masz dużo czasu. A ja chciałbym zachęcić Cię do tego byś podczas ich trwania przeczytał jakąś ciekawą...

Obraz szkoły w „Ferdydurke”...

Józio - główny bohater i narrator „Ferdydurke” - obudził się o dziwnej porze. Początkowo miał wrażenie że musi pędzić na dworzec. Dopiero po...

Ekspresjonizm w „Ludziach bezdomnych”...

Ekspresjonizm należał do popularnych kierunków w literaturze i sztuce na przełomie XIX i XX wieku. Przykładał on dużą wagę do wyrażania uczuć „mocnego”...

Czy we współczesnym świecie można...

W naszych wyobrażeniach rycerze często funkcjonują jako wielcy niezwykle silni mężczyźni którzy w lśniących zbrojach mkną na cudnych rumakach. Zazwyczaj pojawiają...

Jakimi gospodarzami świata okazali...

W „Księdze rodzaju” Bóg zalecił ludziom by czynili sobie ziemią poddaną. Dzisiaj możemy się zastanowić czy człowiek podołał odpowiednio temu zadaniu....

Epitet – co to jest epitet? Przykłady...

DefinicjaEpitet to środek stylistyczny którego głównym zadaniem jest określanie opisywanie słowa z którym w parze występuje. Może ono być zarówno...

Powieść epistolarna – definicja...

Definicja i wyznaczniki Powieść epistolarna to odmiana powieści która jest niezwykła przede wszystkim przez swoją budowę. Jak sama nazwa wskazuje jest to powieść...

Czy kara musi być zawsze następstwem...

Pytanie czy kara zawsze musi być następstwem winy to pytanie które można rozważać na kilku płaszczyznach. Przede wszystkim warto zwrócić uwagę na fakt różnego...

Uzasadnij tezę że nie ma zbrodni...

Kwestia zbrodni i kary należy do najważniejszych i najczęstszych tematów literatury światowej. Dylematy i problemy z nią związane opisywał między innymi Fiodor...