Unikalne i sprawdzone teksty

Motyw zemsty w „Granicy” | wypracowanie

„Granica” Zofii Nałkowskiej jest powieścią wieloaspektową, obfitującą w różnorodne motywy i toposy literackie. Wśród nich jednym z najważniejszych zdaje się być motyw zemsty. To właśnie odwet Justyny Bogutównej w tragiczny sposób zakończył błyskotliwą karierę Zenona Ziembiewicza.

Redaktora naczelnego „Niwy” i córkę prostej kucharki połączył przelotny romans, którego owocem stało się dziecko. Było to jednak dziecko niechciane - przeszkoda dla wspinającego się po szczeblach kariery mężczyzny. Mimo to Zenon Ziembiewicz nie nalegał, by kochanka usunęła ciążę, zaoferował jej także pomoc finansową. Jednakże Justyna, najprawdopodobniej żywiąc nadzieję na kontynuację relacji, udała się do akuszerki.

W czasie gdy Bogutówna cierpiała, Zenon i Elżbieta Biecka (narzeczona, później żona) budowali swe szczęście. Owocem ich związku był syn o imieniu Walerian (zostało one nadane, by upamiętnić ojca Ziembiewicza). Justyna wiedziała o wszystkim, czego dowód stanowiło podkradanie się przez nią do parku graniczącego z willą Ziembiewiczów, celem przyglądania się dziecku.

Relacja łącząca Zenona z Bogutówną nie została nigdy definitywnie zakończona. Oboje wciąż byli obecni w swoim życiu, a Ziembiewicz często odwiedzał kochankę. To za jego pośrednictwem otrzymała ona pracę w sklepie Torucińskiego, a później w cukierni. Chociaż radziła sobie całkiem dobrze, któregoś dnia nie pojawiła się o umówionej godzinie. Wysłana do niej dziewczyna zastała ją w bardzo złym stanie - Justyna przyznała, że chciałaby tylko leżeć i płakać.

Za sprawą paralelnej narracji utworu, która ukazuje świat z kilku perspektyw, czytelnik może zagłębić się w psychikę Justyny Bogutównej. Szczęście kochanego przez nią Zenona, utrata dziecka i cierpienia doświadczone w młodości (śmierć matki) stały się w jej wypadku przyczyną dolegliwości psychicznych, które prowadziły do rozwoju schizofrenii. Nawet opieka lekarska i wciąż obecna u boku Justyny pielęgniarka nie odmieniły sytuacji.

Pogrążająca się w szaleństwie Bogutówna słyszała głosy mówiące jej: weź go i zabij, weź go i zabij. W końcu uświadomiła sobie, że jedynym wyjściem jest śmierć - własna lub tego, kto przyczynił się do jej krzywd. Pewnego dnia udała się więc do magistratu, gdzie bez problemów dostała się przed oblicze prezydenta. Spotkawszy Zenona, Justyna polała jego twarz żrącym kwasem, po czym chciała wyskoczyć przez okno. Została jednak powstrzymana przez woźnego. Sama mówiła o sobie, że jest przysłana przez umarłych.

Zemsta dokonana przez Justynę Bogutówną była wynikiem trwałego i niezwykle silnego cierpienia psychicznego. Młodzieńcze doświadczenia bohaterki - bardzo silny związek z matką, która niespodziewanie umarła, brak stałego miejsca zamieszkania itd. - oraz przerwana ciąża (wydarzenie szczególnie dramatyczne w kontekście relacji bohaterki z matką) sprawiły, że Justyna przekroczyła granicę swej psychicznej wytrzymałości.

Czy zemsta Bogutównej była należycie umotywowana? Trudno jednoznacznie to określić. Wszak Ziembiewicz niczego jej nie obiecywał, nie zmusił jej także do przerwania ciąży oraz oferował wsparcie finansowe. Jednakże to, co dla Zenona było oczywiste, dla Justyny pozostawało niejasne, zbyt skomplikowane. W tym aspekcie dzieła zaznacza się właśnie granica między indywidualnym postrzeganiem świata i samego siebie, a tym, w jaki sposób czynią to inni.

Rozwiń więcej

Losowe tematy

Życie jest fascynujące jeżeli...

Wiele osób żali się na to że ich życie jest nudne. „Dzień mija za dniem i każdy jest podobny do poprzedniego” mówią się. Ale z drugiej strony...

Motyw zbrodni w literaturze

Zabicie drugiego człowieka we wszystkich kulturach uchodzi za doświadczenie ekstremalne. Nawet w okresach brutalnych i okrutnych odebranie życia uznawano za najgorszą zbrodnię...

Obraz miasta w „Lalce” – opracowanie...

Miasta są areną ludzkiego życia już od starożytności. Każda epoka wytworzyła indywidualny obraz tej przestrzeni. Renesans dążył na przykład do stworzenia miasta idealnego...

Opis krainy wiecznej szczęśliwości...

Jak wygląda kraina wiecznej szczęśliwości? Ha nikt tego nie wie! W końcu nawet święty Paweł mówił że „ani ucho nie słyszało ani oko nie widziało”...

Testament mój – interpretacja...

Wiersz zatytułowany „Testament mój” napisał Juliusz Słowacki na przełomie lat 1839 - 1840 będąc w tym czasie w Paryżu. Dzieło odbija nastrój...

Carska Rosja i jej stolica. Na podstawie...

Przedstawione utwory to dzieła które powstały w czasie romantyzmu a ich autorem był Adam Mickiewicz. Przywołane fragmenty pochodzące z „Dziadów”...

Literatura uczy bawi wychowuje –...

Literatura stanowi doskonałą rozrywkę. Pozwala nam obcować z fascynującymi postaciami śledzić niezwykłe wydarzenia poznawać odległe kraje. Ale nie tylko – książki...

Jan Kochanowski jako wzorzec osobowy...

Jan Kochanowski należał do najwybitniejszych postaci polskiej kultury w tak zwanym „złotym wieku” naszego państwa (XVI stulecie). Był on prawdziwym człowiekiem...

Proces jako powieść parabola

Powieść Franza Kafki „Proces” zaliczana jest do najważniejszych literackich arcydzieł XX wieku. Uznaje się wręcz że na jej spisanych w latach 1914-1915 stronnicach...