Eric-Emmanuel Schmitt – biografia i charakterystyka twórczości

Biografia

Eric-Emmanuel Schmitt – francuski powieściopisarz i dramaturg, a także doktor filozofii. Od 2002 r. mieszka w Brukseli. Urodził się 28 marca 1960 r. w Sainte-Foy-lès-Lyon. W młodości uczęszczał do francuskiej, elitarnej uczelni Ecole Normale Supérieure, gdzie ukończył filozofię i zdobył z niej doktorat. Po ukończeniu studiów przez trzy lata pracował jako wykładowca filozofii w Cherbourg i na Uniwersytecie Chambery.

Szerszej publiczności dał się jednak poznać jako autor poczytnych powieści, a także jako twórca teatralny. Twórczość Schmitta osiągnęła największą sławę na przełomie XX i XXI w. Przetłumaczono ją na ponad 30 języków, a wiele z jego utworów zdobyło uznanie krytyków literackich.

Po napisaniu dwóch sztuk teatralnych, które zostały bardzo docenione, Schmitt porzucił pracę wykładowcy na Uniwersytecie w Savoir, by od teraz poświęcić się wyłącznie pisarstwu. Zdobył na tym polu nie lada osiągnięcia – w ciągu dekady stał się jednym z najpoczytniejszych francuskojęzycznych autorów powieści na świecie.

Schmitt wychowywał się w rodzinie ateistycznej. Jego matka była mistrzynią Francji w sprincie, ojciec zaś – uniwersyteckim mistrzem boksu. Istotny wpływa na życie duchowe pisarza miało silne doświadczenie, które przeżył w 1989 r. kiedy to wraz z grupą znajomych wybrał się na pustynię Hoggar. Dotarłszy na szczyt góry Tahar, zadecydował, że wróci samotnie. Niestety po chwili zrozumiał, że zabłądził. Postanowił się jednak nie poddawać i jakoś przetrwać. W licznych wywiadach często wspomina, że przebywając samotnie na pustyni, doświadczył jakiejś wyższej, duchowej siły – siły, która prawdopodobnie pochodziła z jego wnętrza. Dzięki temu miał możliwość osobistego doświadczenia Absolutu. Pod wpływem tego przeżycia, postanowił zgłębić się w lekturę świętych tekstów wielkich religii – buddyzmu, judaizmu, islamu i chrześcijaństwa.

Twórczość Erica-Emmanuela Schmitta została nagrodzona najważniejszymi nagrodami. Autor „Oscara i pani Róży” otrzymał m. in.: German Book Award za „Pana Ibrahima i kwiaty Koranu” (2004), Prix Chronos za „Oskara i panią Różę” (2005), Prix de Solidarite za „Dziecko Noego” (2005), Grand Espaces Award za „Ulissesa z Bagdadu” (2009). W roku 2010 otrzymał Nagrodę Goncourtów w kategorii opowiadania za zbiór opowiadań „Trucicielka”.

Na język polski jego twórczość tłumaczyli m. in.: Hanna Abramowicz, Maria Braunstein, Jan Brzezowski, Wawrzyniec Brzozowski, Barbara Grzegorzewska.

Charakterystyka twórczości

Swoją popularność Schmitt zawdzięcza nie tylko doktoratowi z filozofii. Szerokie uznanie i sympatię czytelników zaskarbił sobie jako autor bestsellerowych powieści, głównie w formie powiastek filozoficznych, dogłębnie poruszających emocje czytelników. Jego książki tłumaczone są na blisko 35 języków.

Pisarz jednocześnie znany jest na świecie jako wybitny dramaturg i twórca sztuk teatralnych. Jego teatralnym debiutem była sztuka „Don Juan on Trial” wystawiona w 1991. Kolejnym krokiem do sławy była sztuka z 1993 r. „The Visitor”, za którą Schmitt otrzymał trzy Moliery, czyli prestiżowe nagrody teatralne. Sztuka ta zdobyła taką popularność, że tłumaczono ją i wystawiano na całym świecie. Niemniej jednak za najbardziej znaną pracę Schmitta uchodzi sztuka pt. „Variations énigmatiques”. Warto też zaznaczyć, że książki pisarza w większości bazują na sztukach teatralnych o tych samych tytułach, a utwory dramatyczne Schmitta wystawiane są w ponad czterdziestu krajach świata.

Schmitt odnosi sukcesy nie tylko w dziedzinie teatru. W 1997 r. napisał doktorat na temat „Diderot i filozofia uwodzenia”, a ponadto z zamiłowania zajmował się też tłumaczeniami (przetłumaczył na francuski „Wesele Figara”) a od 1993 r. tworzeniem scenariuszy filmowych – z sukcesem dokonał ekranizacji swoich powieści (m. in.: 2003 – „Pan Ibrahim i kwiaty Koranu”, 2007 – „Odette Toulemonde”, 2009 – „Oscar et la Dame Rose”).

Najważniejsze dzieła prozatorskie:

1994 – „La Secte des egoistes”
2000 – „Ewangelia według Piłata” (wyd. pol. 2002)
2001 – „Pan Ibrahim i kwiaty Koranu” (wyd. pol. 2004)
            „Przypadek Adolfa H.” (wyd. pol. 2007)
2002 – „Oskar i pani Róża” (wyd. pol. 2004)
2003 – „Kiedy byłem dziełem sztuki” (wyd. pol. 2007)
2004 – „Dziecko Noego” (wyd. pol. 2005)
2005 – „Moje życia z Mozartem” (autobiografia, wyd. pol. 2008)
2006 – „Odette i inne historie miłosne”
2007 – „Marzycielka z Ostendy” (wyd. pol. 2009)
2008 – „Ulisses z Bagdadu” (wyd. pol. 2010)
Sztuki teatralne:
1991 – „La Nuit de Valognes”
1993 – „Le Visiteur”
1995 – „Golden Joe”
1997 – „Le Libertin”
            „Milarepa”
2003 – „Małe zbrodnie małżeńskie”
2004 – „Moje Ewangelie” (wyd. pol. 2006)
2007 – „Tektonika uczuć”.