Bardzo dawno temu żyli sobie król i królowa, którzy posiadali wielkie, wspaniałe królestwo, ale do pełni szczęścia brakowało im dziecka. Bardzo pragnęli mieć potomka.
Razu pewnego zdarzyło się, że królowa brała kąpiel, a wtedy z rzeki wyskoczyła żaba i postanowiła spełnić największe pragnienie królowej. Obiecała jej, że nie upłynie rok jak doczeka się dziecka.
Przepowiednia okazała się prawdą i rzeczywiście w niedługi czas potem królowa powiła córeczkę, którą nazwano Różyczką. Uradowani rodzice wydali na jej cześć ucztę, na którą przybyło dwanaście wróżek. Wróżki te miały otoczyć królewną opieką i sprawić, by nic złego się jej nie stało. W całym królestwie było trzynaści wróżek, ale dla jednej zabrakło zastawy toteż postanowiono jej nie zapraszać. Wróżka ta szukając zemsty, rzuciła na małą królewnę klątwę, która miała dopełnić się w piętnastym roku jej życia, powodując jej śmierć. Księżniczka miała umrzeć poprzez ukłucie się wrzecionem. Na szczęście aby do tego nie doszło ostatnia z zaproszonych wróżek złagodziła zaklęcie i zamieniła śmierć w stuletni sen. Na wieść o tym król za wszelką cenę szukał sposobu, by uchronić ukochaną córeczkę. Dlatego nakazał usunąć z królestwa wszystkie wrzeciona.
Mijały lata, a królewna rosła i stawała się coraz piękniejsza. Nabierała też licznych cnót, była mądra i roztropna. Kiedy nastał dzień piętnastych urodzin w pałacu została sama, dlatego też postanowiła to wykorzystać i zwiedzić wszystkie komnaty. Spacerowała więc po całym zamku i zaglądała do wszystkich pokoi, z podziwem przyglądając się temu co się w nich znajdowało.
Jej uwagę zwrócił pokoik do którego prowadziły maleńkie drzwi. Kiedy zajrzała do środka, w pomieszczeniu ujrzała starą kobietę, która trzymała w rękach wrzeciono i przędła len. Królewnę bardzo to zaciekawiło i zapragnęła sama spróbować nowego zajęcia. Niestety ledwo dotknęła wrzeciona, ukłuła się w palec i tym samym spełniła się złowróżbna przepowiednia. Królewna natychmiast zapadła w głęboki sen, a wraz z nią król i królowa oraz wszyscy poddani. Zamek zaś został otoczony cierniowym żywopłotem, który strzegł dostępu do wejścia.
Niebawem wieść o tym, że na królewnę rzucono klątwę, a całe królestwo pogrążyło się w śnie obiegła cały świat. Wielu młodych królewiczów chciało uwolnić dziewczynę i zrzucić z niej zły czar, ale nie mogli przedostać się przez ciernie broniące wejścia do zamku. Wielu ponosiło śmierć na tym żywopłocie.
W końcu, kiedy mijało już sto lat i królewna miała się obudzić, do zamku przybył odważny młodzieniec, który chciał zrzucić z niej klątwę. Za wszelką cenę pragnął uwolnić dziewczynę i nie bał się niczego. Zły czar powoli zdawał się ustępować. Żywopłot również zamienił się w piękne kwiaty. Bardzo pomogło to młodzieńcowi w przedostaniu się do pałacu. Kiedy ujrzał śpiącą królewnę od razu się w niej zakochał i bez zastanowienia złożył na jej ustach pocałunek. Różyczka obudziła się, a wraz z nią przebudzili się też król, królowa i wszyscy poddani.
Klątwa została więc ściągnięta, a królewna i królewicz wzięli ślub. Urządzono im piękne wesele, a oni sami żyli jeszcze długo i szczęśliwie.