Bracia Grimm, Królewna Śnieżka – streszczenie

Pewnego zimnego dnia królowa szyjąc przy oknie w pewnym momencie ukłuła się w palec i kropla jej krwi spadła na śnieg. Wtedy królowa wypowiedziała życzenie, że pragnęłaby urodzić dziecko „białe jak śnieg, rumiane jak krew i o włosach czarnych jak heban”. Życzenie to się spełniło i już w rok później przyszła na świat dziewczynka o takim właśnie wyglądzie, dlatego nazwano ją Śnieżką. Królowa jednak umarła podczas połogu, a jej mąż w jakiś czas potem ponownie się ożenił z kobietą co prawda piękną, ale zapatrzoną w siebie i bardzo zarozumiałą. Każdego dnia pytała ona zwierciadło kto jest najpiękniejszy na świecie, a ono raz za razem utwierdzało ją w przekonaniu, że nikt nie może równać się jej urodzie. Niestety po jakimś czasie zwierciadło jako najpiękniejszą kobietę na świecie wskazywało nie królową lecz Śnieżkę. Rozwścieczona królowa przepełniona zazdrością kazała strzelcowi wyprowadzić Śnieżkę do lasu i tam ją zabić, a na dowód przynieść jej serce. Sługa jednak widząc piękną, małą dziewczynkę, ulitował się nad nią i nie umiał wykonać tego polecenia. Postanowił, że dziewczynkę puści wolno, a królową oszuka, przynosząc jej serce zająca.

Śnieżka w obawie przed królową uciekła w głąb lasu, aż trafiła do małego domku. Była tak bardzo zmęczona, że bez trudu zasnęła w jednym z siedmiu maleńkich łóżeczek. Okazało się, że domek ten zamieszkiwały krasnoludki, które pracowały w górach przy wydobyciu złota i brylantów. Kiedy zastali Śnieżkę w swoim łóżku bardzo się zdziwili, ale dziewczyna opowiedziała im o potwornym planie macochy i o swej ucieczce. Krasnoludki postanowiły się nią zaopiekować i zaproponowały, by u nich zamieszkała. Co rano kiedy wychodziły do pracy przestrzegały dziewczynkę, by miała się na baczności i nikogo nie wpuszczała do domku. Tymczasem zwierciadło obwieściło złej królowej, że za górami, za lasami w chatce krasnoludków żyje Śnieżka. Królowa postanowiła się do niej wybrać i w przebraniu handlarki użyć podstępu, dzięki któremu zabije pasierbicę. Udając, że chce ściągnąć sznurówki w sprzedanym dziewczynie gorsecie, królowa pozbawia ją oddechu. Wieczorem krasnoludki odnajdują prawie martwą Śnieżkę, ale na szczęście w porę wyswobadzają ją z ciasnego gorsetu.

Macocha się nie poddawała i użyła podstępu po raz drugi. Niestety i tym razem Śnieżka nieświadoma niebezpieczeństwa dała się zwieść i pozwoliła wpiąć sobie we włosy zatruty grzebień, który na szczęście wieczorem wyjęły krasnoludki. Królowa wymyśliła jeszcze jeden podstęp i w przebraniu wieśniaczki zaproponowała Śnieżce apetycznie wyglądające jabłko. Ona ugryzła zdrową połowę owocu, a dziewczynie podała część zatrutą i odeszła w przekonaniu, że tym razem ostatecznie pozbyła się konkurentki do miana najpiękniejszej.

Tym razem jednak po wieczornym powrocie do domu krasnoludki nie wiedzą już jak uratować księżniczkę. Postanawiają zorganizować jej pogrzeb. Zamiast chować ciało dziewczynki w ziemi, składają je w pięknej, szklanej trumnie. Razu pewnego w pobliżu chatki krasnoludków przejeżdża książę i zatrzymuje się nad trumną. Oczarowany urodą pięknej dziewczynki od razu się w niej zakochuje, po czym prosi krasnoludki, by oddały mu jej ciało. Podczas przenoszenia trumny jeden z pachołków się potyka i wtedy z ust dziewczynki wypada kawałek zatrutego jabłka. Śnieżka powraca do życia i wpada w ramiona księcia.

Niebawem Śnieżka i książę biorą ślub, na który zapraszają również złą macochę. Ta jednak dowiedziawszy się, że panną młodą jest jej pasierbica, wpada w taką złość i zazdrość, że jej uroda gdzieś ulatuje i od tej pory nie ma już chęci patrzeć w zwierciadło. Królowa gdzieś znika i słuch po niej ginie. Śnieżka i książę żyją zaś długo i szczęśliwie.