Biografia
Gustaw Flaubert urodził się w 1821 r. w Rouen, we Francji. Pochodził z zamożnej rodziny miejskiego lekarza, miał dwójkę rodzeństwa. Ukończył Liceum im. P. Corneille’a w Rouen, a następnie na życzenie ojca rozpoczął studia prawnicze w Paryżu. Po śmierci ojca porzucił edukację, wrócił do rodzinnego domu i utrzymywał się ze spadku po zmarłym. Jednocześnie Flaubert zajął się pisarstwem, które interesowało go już od wczesnego dzieciństwa. Wielką miłością twórcy była starsza od niego poetka, Louise Colet, jednak nigdy nie ożenił się ani z nią, ani z inną kobietą.
W życiu Flauberta ważną rolę odgrywały podróże. Jeszcze w okresie studenckim zwiedzał Korsykę i Pireneje, ponadto zaś bywał w Anglii, w Bretanii, Normandii, był na Bliskim Wschodzie, w Egipcie, Grecji, Jerozolimie, w Turcji i we Włoszech. Przyjaźnił się z wieloma znanymi osobowościami swojej epoki, wśród jego znajomych można wymienić bowiem Charles Baudelaire’a, Emila Zolę czy George Sand. W 1866 roku pisarz został odznaczony Legią Honorową.
Po śmierci matki Flaubert popadł w poważne kłopoty finansowe, ponadto jego posiadłość podczas wojny francusko-pruskiej zajęli Prusacy. Flaubert zmarł samotnie w 1880 roku w Croisset. Pochowano go w rodzinnym grobowcu na cmentarzu w Rouen.
Charakterystyka twórczości
Gustaw Flaubert w historii literatury zapisał się przede wszystkim jako autor wielkich dziewiętnastowiecznych powieści. W jego dziełach można odnaleźć ślady realizmu, naturalizmu, ale też nowatorskiej narracji personalnej. Jako pisarz Flaubert zadebiutował w 1838 roku. Jednak jego największym i w pełni dojrzałym dziełem była „Pani Bovary” (1857 r.). Opowieść o młodej żonie prowincjonalnego lekarza, która dopuszcza się małżeńskich zdrad i w końcu w strachu przed opinią małomiasteczkowej społeczności popełnia samobójstwo, wzbudziła ogromne emocje wśród odbiorców i krytyków. Flaubert został odsądzony od czci i wiary, a jego dzieło nie zostało zrozumiane.
W 1862 roku Flaubert wydał z kolei „Salammbo”, powieść historyczną o wojnie Rzymu z Kartaginą. Dziełami prozatorskimi, które poruszały problematykę moralności mieszczańskiej, były kolejne powieści – „Szkoła uczuć” (1869) i „Kuszenie świętego Antoniego” (1874). Twórca pisywał również dramaty, np. „Kandydat”. Po śmierci autora wydano także niedokończoną satyrę Bouvard et Pécuchet (1950).