Jonathan Swift urodził się w Dublinie w 1667 roku. Jego rodzina przybyła z Anglii, gdzie jednak straciła majątek w czasie wojny domowej. Ojciec Swifta zmarł kilka miesięcy przed narodzeniem syna – pieczę nad dzieckiem przejął więc stryj, Godwin. Zapewnił mu on edukację oraz posadę sekretarza Williama Temple’a, angielskiego dyplomaty. Swift pomagał Temple’owi spisywać pamiętniki, a także wypełniał dla niego misje natury politycznej – między innymi kontaktował się w imieniu swojego pryncypała z królem Wilhelmem III.
W czasie pobytu w majątku Temple’a młody Jonathan poznał Esther Johnson, ośmioletnią wówczas dziewczynkę. Został jej nauczycielem i przyjacielem na resztę życia – niektórzy podejrzewają, że Swift i Esther potajemnie wzięli ślub w 1716 roku. Po tym, jak Swift popadł w chorobę psychiczną, na jego biurku znaleziono owinięty w papier pukiel włosów. Na papierze napisano To tylko kobiece włosy – prawdopodobnie włosy należały do zmarłej w 1728 roku Esther, nazywanej przez niego „Stellą”.
Swift był protestanckim duchownym i od 1690 roku pełnił funkcje kościelne na terenach Irlandii. Liczył na powrót do Anglii i karierę, jednak przekonał się, iż nie posiada odpowiednich protektorów. Swift dożył dość sędziwego wieku, jak na owe czasy (77 lat), jednak przez ostatnie siedem lat życia zmagał się z problemami psychicznymi i ostatecznie popadł w obłęd. Pochowany został obok ukochanej „Stelli”.
Swift zdobył olbrzymią popularność, dzięki swoim satyrom, takim jak „Bitwa książek” (1704). Jednak najbardziej wziętym jego dziełem są zdecydowanie „Podróże Guliwera”, których pełen tytuł brzmi: „Podróże do wielu odległych narodów świata, w czterech częściach, przez Lemuela Gullivera, początkowo lekarza okrętowego, a następnie kapitana licznych okrętów”. Powieść ukazała się w 1726 roku i w ciągu kilkunastu miesięcy doczekała się trzech kolejnych dodruków oraz wydań po francusku, niemiecku i niderlandzku. Był to jeden z największych bestsellerów owych lat. Samo dzieło łączy w sobie elementy literatury podróżniczej, fantastyki oraz satyry społecznej. Uchodzi za bodaj najistotniejsze dokonanie angielskiej literatury XVIII wieku i doczekało się wielu ekranizacji i adaptacji, zapewniając swojemu autorowi nie tylko status klasyka i uznanie literaturoznawców, ale trwającą do dzisiaj miłość czytelników.