Leopold Staff – biografia i charakterystyka twórczości

Biografia

Leopold Staff urodził się w 1878 roku we Lwowie w rodzinie o korzeniach niemiecko-czeskich. Był synem Franciszka Staffa, cukiernika, i Leopoldyny z Fuhrherrów. Ukończył V gimnazjum klasyczne, a następnie zaczął studiować prawo na Uniwersytecie Lwowskim. Przerwał jednak edukację prawniczą na rzecz romanistyki, filozofii i polonistyki. Staff już jako bardzo młody człowiek wszedł w kręgi elity intelektualnej. Należał do grupy Płanetnicy, spotykającej się na salonach Maryli Wolskiej. Bywał też między innymi w zakopiańskim domu Pawlikowskich. Dużo podróżował, zwłaszcza do Francji i do Włoch.

W czasie I wojny światowej Staff przebywał w Charkowie, a potem osiedlił się w Warszawie. W dwudziestoleciu międzywojennym jako doceniany twórca pełnił między innymi funkcję wiceprezesa Polskiej Akademii Literatury. Otrzymywał prestiżowe nagrody literackie (np. Państwową Nagrodę Literacką), a także stopień doktora honoris causa Uniwersytetu Warszawskiego. Pierwsze lata II wojny światowej spędził w Warszawie, a po powstaniu warszawskim tułał się po różnych miastach, by ostatecznie w 1949 roku powrócić do stolicy.

W 1948 roku otrzymał nagrodę Pen-Clubu za przekłady, a rok później doktorat honoris causa Uniwersytetu Jagiellońskiego. Zmarł w 1957 roku w Skarżysku-Kamiennej. Został pochowany na warszawskich Powązkach.

Charakterystyka twórczości

Staff był wybitnym poetą, a także tłumaczem i eseistą. Debiutował w 1901 roku tomem „Sny o potędze”, w którym uwidoczniły się inspiracje filozofią Fryderyka Nietzschego. Ponadto do głosu doszły tu również typowe prądy epoki, zwłaszcza nihilizm i dekadentyzm.

Począwszy od tomu „Ptakom niebieskim” (1905) mamy do czynienia ze zmianą emocjonalnej dominanty poezji Staffa. Na pierwszy plan wysuwa się afirmacja życia i postawa franciszkańska, a także humanizm i neoklasycyzm. W okresie młodopolskim twórca pisywał również dramaty, np. „Południca”.

W dwudziestoleciu międzywojennym wiersze Staffa wpisują się w tematykę grupy Skamander. Pojawia się w nich bowiem fascynacja codziennością, miastem, ale także polską przyrodą.Widać to w takich tomach, jak „Wysokie drzewa” (1932), „Barwa miodu” (1936) i „Martwa pogoda” (1946).

Postawa umiłowania spraw codziennych i urody życia nie znika u Staffa również po wojnie. Zmienia się natomiast poetyka jego wierszy, poeta operuje bowiem językiem zwięzłym, pozbawionym literackich ozdobników, a także aforyzmem. Z tego okresu pochodzą książki poetyckie „Wiklina” (1954), „Dziewięć muz” (1958, wydanie pośmiertne).